หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4203

หลังจากผ่านไปราวสิบห้านาที เฉินเหวินเหลียงและคนอื่นๆ ก็กลับมา แม้ว่าพวกเขาจะได้หญ้าเซียนติดมือมาบ้าง แต่ก็ยังไม่เพียงพอที่จะรักษานักกลั่นยานับสิบคน

“ช่วยให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ส่วนที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับโชคชะตา!” เฉินเหวินเหลียงพูดอย่างหมดหนทาง

“หญ้าเซียนเท่านี้มากพอแล้ว!” เฉินผิงเอ่ยหลังจากมองดู

“มากพอแล้วเหรอ?” เฉินเหวินเหลียงอุทานด้วยความประหลาดใจ

“การกลั่นหญ้าเซียนเหล่านี้ให้เป็นยาประมาณสิบกว่าเม็ดคงจะยากไม่ใช่เล่น เว้นแต่ว่าแต่ละเม็ดจะเป็นยาที่สมบูรณ์แบบ การกลั่นยาจะต้องไม่มีความผิดพลาดแม้แต่นิดเดียว” นักกลั่นยาคนหนึ่งพูดเสริม

ท้ายที่สุดแล้วย่อมมีโอกาสล้มเหลวอยู่บ้างเมื่อนักกลั่นยาปรุงยา ยาที่กลั่นออกมาอาจไม่ได้สมบูรณ์แบบเสมอไป ซึ่งระดับของยาจะแตกต่างกันไป

ดังนั้นการกลั่นยาหนึ่งเม็ดจึงมักต้องใช้หญ้าเซียนชนิดเดียวกันหลายต้น โดยใช้ปริมาณเพื่อชดเชยยาระดับล่าง

สำหรับยาประเภทเดียวกัน ยาระดับล่างจะต้องใช้สมุนไพรห้าชนิดในการสกัด ในขณะที่ยาระดับสูงกว่าหรือยาที่คุณภาพสมบูรณ์แบบจะใช้เพียงหนึ่งชนิด

อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่ทุกคนจะกลั่นยาที่สมบูรณ์แบบได้

เฉินผิงไม่พูดอะไร เขานำเตาหลอมเสินหนงออกมา

เมื่อถึงตอนนี้ เขาไม่จำเป็นต้องซ่อนมันไว้อีกต่อไป

ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากเหตุการณ์ครั้งนี้ เขาเชื่อว่านักกลั่นยาที่อยู่ที่นี่คงไม่อยากได้เตาหลอมเสินหนงของเขา

เมื่อเห็นเตาหลอมเสินหนงของเฉินผิง ทุกคนก็อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ

พวกเขาทั้งหมดยืนนิ่งราวกับถูกตรึง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

พวกเขาทุกคนเป็นนักกลั่นยา ดังนั้นจึงรู้จักเตาหลอมแบบนี้เป็นอย่างดี

เมื่อเฉินผิงหยิบเตาหลอมเสินหนงออกมา พวกเขาก็สัมผัสได้ชัดเจนว่ามันคือเตาหลอมโบราณ

แม้พวกเขาจะไม่รู้ว่ามันคือเตาหลอมเสินหนงในตำนาน แต่พวกเขาก็มั่นใจว่ามันไม่ใช่ของธรรมดา

เฉินผิงโยนหญ้าเซียนทั้งหมดที่เฉินเหวินเหลียงและคนอื่นๆ เก็บมาลงในเตาหลอมเสินหนง

เมื่อเปลวไฟสีน้ำเงินที่ดูลึกลับเริ่มลุกโชนขึ้นในเตาหลอมเสินหนง กลิ่นหอมฟุ้งก็อบอวลไปในอากาศ

หลังจากจัดเตรียมทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เฉินผิงก็ตามเฉินเหวินเหลียงและคนอื่นๆ ต่อไปขณะที่พวกเขาเดินทางขึ้นยอดเขา

แต่หลังจากที่เดินทางไปได้ระยะหนึ่ง พวกเขาก็สังเกตเห็นว่าเขาเย่าติงที่อยู่ตรงหน้ากลับโปร่งแสงอย่างน่าประหลาด

บันไดหินปรากฏขึ้นต่อหน้าพวกเขา ดูเหมือนว่าหากต้องการไปให้ถึงยอด พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องก้าวขึ้นไป ทุกอย่างดูเหมือนจะโปร่งแสงไปหมด จึงไม่มีใครกล้าก้าวไปข้างหน้า

“ดูเหมือนว่านี่จะเป็นบททดสอบสุดท้าย หากใครสามารถปีนบันไดหินเหล่านี้ขึ้นไปถึงยอดได้ก็จะพบกับมรดกของเทพโอสถ” เฉินเหวินเหลียงคาดเดาขณะจ้องมองบันไดหิน

“ใช่แล้ว แต่ก็คงจะเป็นการทดสอบที่ยากที่สุดเช่นกัน มาลองดูกันก่อนดีกว่า นักกลั่นยาคนไหนที่ระดับพลังต่ำไม่ควรจะปีนบันไดหินนี้” เฉินผิงกล่าวขณะสังเกตบันไดหินอยู่สักพัก

“มาเถอะ เราจะขึ้นไปดูลาดเลา ถ้าไม่มีอันตรายเราจะส่งสัญญาณให้คนอื่นตามไป”

เฉินเหวินเหลียงเรียกให้เฉินผิงขึ้นบันไดหินไปกับเขา

เขาเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในตอนนั้น และถึงแม้ว่าระดับบำเพ็ญเพียรของเฉินผิงจะไม่ได้สูงที่สุด แต่ความสามารถของเขาก็ไม่มีใครเทียบได้

“ได้เลย!” เฉินผิงพยักหน้าเห็นด้วย