หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4205

เฉินผิงจ้องมองร่างสีทองตรงหน้าเขาแล้วถามอย่างระมัดระวัง “คุณเป็นใคร?”

“แปลกนะที่เจ้ามาหาข้าแล้วถามว่าข้าเป็นใคร” ร่างนั้นเริ่มพูดช้าๆ และค่อยๆ หันกลับมา

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงก็เข้าใจทันทีว่าร่างนั้นเป็นใคร เขารีบเอ่ยอย่างยำเกรง “ท่านเทพโอสถ”

เฉินผิงรู้ว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาจะต้องเป็นเสี้ยววิญญาณของเทพโอสถที่ตายไปแล้ว

ร่างนั้นพูดช้าๆ “เจ้าเป็นคนเดียวที่ได้พบข้าในรอบหลายปี ดังนั้นข้าจะส่งต่อมรดกให้เจ้า อย่างไรก็ตาม หากต้องการสืบทอดมรดกของข้า เจ้าต้องยอมรับให้ข้าเป็นอาจารย์ของเจ้าก่อน”

“อะไรนะ? ผมต้องยอมรับท่านเป็นอาจารย์ก่อนเหรอ?” เฉินผิงขมวดคิ้วเล็กน้อย

เขาต้องการมรดก แต่เขาไม่ได้คิดจะยอมรับใครเป็นอาจารย์ของเขา เทพโอสถอาจทรงพลัง แต่เฉินผิงคิดว่าอีกฝ่ายไม่แกร่งพอที่จะเป็นอาจารย์ของเขา

“เป็นอะไรไป? เจ้าไม่ต้องการหรือ?” ร่างนั้นชะงักไป

ท้ายที่สุดแล้ว หากเป็นคนอื่นก็คงจะดีใจมากและคุกเข่าลงทันทีที่เทพโอสถเสนอรับเป็นศิษย์และมอบมรดกของเขาให้

ท้ายที่สุดแล้ว ในสายตาของผู้บำเพ็ญเพียรเหล่านั้น เทพโอสถเป็นเซียนที่มาจากอาณาจักรแดนสรวง

การมีโอกาสได้เป็นศิษย์ของเซียนอาจเป็นความฝันของผู้บำเพ็ญเพียรทุกคน ยกเว้นเฉินผิง

เฉินผิงได้พบกับคนที่มาจากอาณาจักรแดนสรวงมากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งทุกคนล้วนเก่งกล้าสามารถ

ไม่เพียงเท่านั้น เหว่ยฉีและเจิ้นมัวยังอาจทรงพลังกว่าและมีสถานะสูงกว่าเทพโอสถในอาณาจักรแดนสรวงอีกด้วย

นอกจากนี้ ยังมีจ้าวมารสีชาดที่อยู่ในทะเลจิตสำนึกของเฉินผิง และสำนักเซียนอู๋จี๋ซึ่งเป็นสำนักในอาณาจักรแดนสรวงที่สร้างอาณาจักรนิรันดร์ขึ้นมา

ซู่เทียนซั่วซึ่งยังคงปีนเขาอยู่ก็ปรากฏให้เฉินผิงเห็นเช่นกัน รวมทั้งคนของตระกูลโจวและตระกูลเจินด้วย

เฉินผิงมองเห็นนักกลั่นยาทุกคนในเขาเย่าติง

เฉินผิงมองเห็นทุกการเคลื่อนไหวของพวกเขาได้อย่างชัดเจน

ไม่มีใครล่วงรู้ว่าเฉินผิงอยู่ภายในเขาเย่าติงในขณะนั้น และเฝ้าสังเกตการเคลื่อนไหวของพวกเขาอย่างใกล้ชิด

“เห็นนักกลั่นยาเหล่านี้ไหม มีแต่พวกไร้ประโยชน์ ไม่มีใครเลยที่มีพรสวรรค์ ต่อให้ทุ่มเทเวลาทั้งชีวิตฝึกฝน แต่พวกเขาก็ยังห่างไกลจากความสำเร็จ” เทพโอสถมองผู้คนบนเขาเย่าติงด้วยความผิดหวัง

“เทพโอสถ เป็นเรื่องธรรมดาที่ทุกคนจะมีความสามารถต่างกันไป แต่พรสวรรค์ไม่ใช่ทุกอย่าง แม้แต่คนที่ดูเหมือนจะมีพรสวรรค์น้อยกว่า หากขยันหมั่นเพียรพวกเขาก็ยังประสบความสำเร็จได้” เฉินผิงไม่เห็นด้วยกับคำพูดของเทพโอสถ