หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4222

เขาพุ่งตรงไปที่ดาบยักษ์

“คุณเฉินคิดจะทำอะไร?”

เมื่อเห็นสถานการณ์ เนี่ยเหิงก็หน้าซีดด้วยความตกใจ

“คุณเฉิน คุณไม่ได้คิดจะหาที่ตายใช่ไหม? แทนที่จะหลบทำไมถึงพุ่งเข้าใส่ดาบใหญ่นั่นล่ะ?”

เฉินเหวินเหลียงก็สับสนเช่นกัน ไม่แน่ใจว่าเฉินผิงวางแผนจะทำอะไร

แม้แต่หวังชิงซือยังไม่คาดคิดว่าเฉินผิงจะเผชิญหน้าโดยตรงแทนที่จะหลบหลีก

เขากำลังปล่อยให้ฉันฆ่าเขา! ทำไมถึงทำแบบนั้น? เป็นอุบายหรือเปล่า?

ขณะที่หวังชิงซือไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น ร่างของเฉินผิงก็ปะทะเข้ากับดาบใหญ่ในมือของเขา

ตูม!

เกิดเสียงคำรามดังสนั่น แสงสีทองแผ่กระจายไปทั่วบริเวณ

ร่างเกราะทองคำของเฉินผิงร่วงหล่นลงมาทีละชิ้น ค่อยๆ จางหายไปเหมือนเกล็ดหิมะ

ขณะที่แสงสีทองส่องประกาย ทุกคนต่างตกตะลึงเมื่อเห็นว่าแม้เฉินผิงจะมีรูปร่างผอมเพรียว เขากลับรับการโจมตีของดาบใหญ่ได้

เขาจับดาบใหญ่ไว้แน่นด้วยมือทั้งสองข้าง ดวงตาเต็มไปด้วยแววเหยียดหยามและอาฆาต

“เป็นไปได้ยังไง?”

หวังชิงซือตกตะลึงในทันที

พลังดาบที่เขาเพิ่งปลดปล่อยออกมาทรงพลังมากจนแม้แต่ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานยังไม่กล้ารับตรงๆ และอาจจะถูกสังหารได้ในดาบเดียว แต่ถึงกระนั้น เฉินผิงกลับไม่สะทกสะท้านแม้จะเป็นเพียงผู้ทุกข์ยากระดับหก

เขารับกระบวนท่านี้ได้ยังไงและดูเหมือนจะไม่มีบาดแผลด้วยซ้ำ เป็นไปไม่ได้!

คนอื่นๆ ต่างก็งุนงงและจ้องมองไปที่ภาพนั้นด้วยสายตาว่างเปล่า

หลายคนเคยเห็นความสามารถของเฉินผิงมาแล้ว แต่ไม่มีใครคาดคิดว่าเขาจะทรงพลังขนาดนี้

เขาเผชิญหน้ากับดาบโดยตรง หากร่างกายไม่แข็งแกร่งเป็นพิเศษก็คงไม่กล้าทำ

“โอ้สวรรค์ ผู้ทุกข์ยากระดับหกทำได้ถึงขนาดนี้เลยหรือ”

หวังชิงซือทั้งโกรธทั้งแค้น เขากัดฟันพูดว่า “อย่าได้ใจเกินไปนัก ฉันยังไม่แพ้...”

ฟุ่บ!

ทันใดนั้น ดาบใหญ่ก็ปกคลุมไปด้วยอักขระสีแดงเข้ม พลังที่ไม่อาจควบคุมได้ปะทุขึ้น

เฉินผิงจ้องมองอักขระสีแดงเข้มที่สั่นไหวไม่หยุดบนดาบยักษ์ รอยยิ้มของเขากว้างขึ้นขณะที่พูดว่า “คิดจะใช้อักขระสู้กับผมเหรอ? คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผมหรอก...”

หลังจากเฉินผิงพูดจบ เขาก็ใช้นิ้วขีดเขียนลงบนดาบเล่มใหญ่อย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้น พลังมหาศาลที่กำลังจะปะทุออกมาจากดาบใหญ่ก็สงบลงทันที ดาบนั้นสั่นไหวและร่างยักษ์ก็กระเด็นออกไป

หวังชิงซือตกตะลึง จ้องมองดาบเล่มใหญ่ในมือของเขาอย่างเหลือเชื่อ

หวังชิงซือถามด้วยสีหน้าตกใจ “แกวาดอะไรลงบนดาบใหญ่ของฉัน?”

ดาบใหญ่เป็นอาวุธของเขา และเขาเป็นคนวาดอักขระสีแดงลงไป

เขาไม่นึกว่าเฉินผิงจะลบพลังของอักขระสีแดงทั้งหมดได้ด้วยการขยับมือเพียงไม่กี่ครั้ง