หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4222

เขาพุ่งตรงไปที่ดาบยักษ์

“คุณเฉินคิดจะทำอะไร?”

เมื่อเห็นสถานการณ์ เนี่ยเหิงก็หน้าซีดด้วยความตกใจ

“คุณเฉิน คุณไม่ได้คิดจะหาที่ตายใช่ไหม? แทนที่จะหลบทำไมถึงพุ่งเข้าใส่ดาบใหญ่นั่นล่ะ?”

เฉินเหวินเหลียงก็สับสนเช่นกัน ไม่แน่ใจว่าเฉินผิงวางแผนจะทำอะไร

แม้แต่หวังชิงซือยังไม่คาดคิดว่าเฉินผิงจะเผชิญหน้าโดยตรงแทนที่จะหลบหลีก

เขากำลังปล่อยให้ฉันฆ่าเขา! ทำไมถึงทำแบบนั้น? เป็นอุบายหรือเปล่า?

ขณะที่หวังชิงซือไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น ร่างของเฉินผิงก็ปะทะเข้ากับดาบใหญ่ในมือของเขา

ตูม!

เกิดเสียงคำรามดังสนั่น แสงสีทองแผ่กระจายไปทั่วบริเวณ

ร่างเกราะทองคำของเฉินผิงร่วงหล่นลงมาทีละชิ้น ค่อยๆ จางหายไปเหมือนเกล็ดหิมะ

ขณะที่แสงสีทองส่องประกาย ทุกคนต่างตกตะลึงเมื่อเห็นว่าแม้เฉินผิงจะมีรูปร่างผอมเพรียว เขากลับรับการโจมตีของดาบใหญ่ได้

เขาจับดาบใหญ่ไว้แน่นด้วยมือทั้งสองข้าง ดวงตาเต็มไปด้วยแววเหยียดหยามและอาฆาต

“เป็นไปได้ยังไง?”

หวังชิงซือตกตะลึงในทันที

พลังดาบที่เขาเพิ่งปลดปล่อยออกมาทรงพลังมากจนแม้แต่ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานยังไม่กล้ารับตรงๆ และอาจจะถูกสังหารได้ในดาบเดียว แต่ถึงกระนั้น เฉินผิงกลับไม่สะทกสะท้านแม้จะเป็นเพียงผู้ทุกข์ยากระดับหก

เขารับกระบวนท่านี้ได้ยังไงและดูเหมือนจะไม่มีบาดแผลด้วยซ้ำ เป็นไปไม่ได้!

คนอื่นๆ ต่างก็งุนงงและจ้องมองไปที่ภาพนั้นด้วยสายตาว่างเปล่า

หลายคนเคยเห็นความสามารถของเฉินผิงมาแล้ว แต่ไม่มีใครคาดคิดว่าเขาจะทรงพลังขนาดนี้

เขาเผชิญหน้ากับดาบโดยตรง หากร่างกายไม่แข็งแกร่งเป็นพิเศษก็คงไม่กล้าทำ

“โอ้สวรรค์ ผู้ทุกข์ยากระดับหกทำได้ถึงขนาดนี้เลยหรือ”