หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4223

“อยากรู้เหรอ” เฉินผิงพูดพร้อมหัวเราะ

“เออ!” หวังชิงซือพยักหน้า

เขาอยากรู้ว่าเฉินผิงสะกดพลังอักขระสีแดงของเขาได้อย่างไร ท้ายที่สุดแล้ว อักขระสีแดงเป็นวิชาที่สืบทอดกันมาในสำนักจ่านเทียน

“คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน? ผมบอกคุณไม่ได้หรอก แต่ถ้ายอมเป็นศิษย์ของผม ผมจะบอกให้ก็ได้ และจะสอนคุณด้วยถ้าจำเป็น” เฉินผิงพูดพร้อมยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินผิง เฉินเหวินเหลียงและคนอื่นๆ ก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้

แม้จะอยู่ในสถานการณ์คับขัน เฉินผิงก็ยังกล้าพูดติดตลก

ใบหน้าของหวังชิงซือบึ้งตึง และเขายกดาบขึ้นฟันอีกครั้งอย่างไม่ลังเล

เขาไม่สนใจว่าอักขระสีแดงบนดาบใหญ่จะยังมีพลังอยู่หรือไม่

คราวนี้เฉินผิงไม่รับดาบตรงๆ แต่ใช้กระบี่พิฆาตมังกรปัดป้อง

เคร้ง!

ดาบทั้งสองเล่มปะทะกันดังก้อง

รูปร่างเพรียวบางของเฉินผิงดูไร้พลังเมื่ออยู่ต่อหน้ายักษ์ตนนี้ อย่างไรก็ตาม ร่างเล็กๆ ของเขากลับป้องกันการโจมตีได้

ทันทีที่เฉินผิงรับดาบได้ แสงสีทองก็พุ่งขึ้นท้องฟ้ากะทันหันและโจมตียักษ์อย่างรุนแรง

ตูม!

ยักษ์ตนนั้นเซถอยหลังพร้อมเสียงดังสนั่น ร่างกายของมันเต็มไปด้วยรอยแตกร้าวหลายแห่ง

หวังชิงซือเห็นมังกรทองโฉบลงมาหาเขาและตวัดหาง เขาโกรธมากจนคำรามออกมา "ลืมมังกรนั่นไปเสียสนิท..."

เขาจดจ่ออยู่กับการต่อสู้กับเฉินผิงจนลืมมังกรทองไป

หวังชิงซือฟาดดาบใส่มังกรทองด้วยพลังทั้งหมด

ในขณะเดียวกันมังกรทองก็คำราม ร่างกายอันใหญ่โตของมันบิดรุนแรงก่อนจะฟาดใส่ดาบยักษ์

เปรี๊ยะ...

ภายใต้แรงกระแทกรุนแรง ดาบใหญ่แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยจนเหลือเพียงด้ามในมือยักษ์

“เวรแล้ว...”

หวังชิงซือจ้องด้ามดาบเปล่าๆ ในมือของเขาอย่างตะลึงงัน

เกิดบ้าอะไรขึ้น? ถ้าไม่มีอาวุธแล้วฉันจะสู้ยังไง?

เปรี้ยง!

หวังชิงซือตกใจ เขาหันไปและทันใดนั้นก็เห็นเฉินผิงปรากฏตัวอยู่ข้างๆ โดยที่เขาไม่รู้ตัว

“แก... แก...”

ใบหน้าของหวังชิงซือเต็มไปด้วยความตกตะลึง จากนั้นเขาก็กัดฟันแล้วเร่งความเร็วอีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะเคลื่อนไหวเร็วแค่ไหน เฉินผิงก็จะตามมาติดๆ เสมอ

เขาไม่แน่ใจว่าวิ่งมานานแค่ไหนแล้ว หวังชิงซือรู้สึกว่าเครื่องรางที่ขาของเขาเริ่มใช้ไม่ได้ผล ทำให้ความเร็วของเขาช้าลง

ส่วนเฉินผิงนั้นยังสงบนิ่ง ท่าทีของเขาดูเฉยเมย

“หยุดตามมาได้แล้ว ฉันยอมแพ้ ฉันยอมแพ้แล้ว พอเถอะ...”

หวังชิงซือหยุดทันทีและหอบหายใจ

เฉินผิงคว้าคอเสื้อหวังชิงซือไว้แล้วกระชาก

ขณะที่เฉินผิงกลับมาพร้อมกับหวังชิงซือ ซู่เทียนซั่วก็แอบบังคับเรือวิญญาณของเขาไปยังอี้ไป๋พร้อมกับลูกน้อง

ด้วยความที่เป็นห่วงเฉินผิง เฉินเหวินเหลียงและคนอื่นๆ จึงรีบตามเฉินผิงไปโดยใช้เรือวิญญาณของพวกเขา ลืมซู่เทียนซั่วและพรรคพวกไปเสียสนิท

เมื่อเห็นเฉินผิงกลับมาพร้อมกับหวังชิงซือ ทุกคนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและรีบมารวมตัวกันรอบๆ ทั้งสอง