หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4237

“ได้สิ ฉันจะให้คนล่องเรือวิญญาณไปหาเดี๋ยวนี้” เขากล่าว “อย่างไรก็ตาม ทรัพยากรบนเกาะเล็กๆ นั้นค่อนข้างหายาก ดังนั้นพวกคุณคงอยู่ได้ไม่นาน เมื่อถึงเวลาฉันจะให้เรือวิญญาณกับคุณเพื่อใช้เดินทาง”

หลิวจางเหล่ายังคงพยายามหลอกล่อให้ตายใจ

“ได้เลย เราอยู่ไม่นานหรอก”

เฉินเหวินเหลียงพยักหน้าตอบรับอย่างรวดเร็ว

เรือวิญญาณมุ่งหน้าไปหาเหล่านักกลั่นยาอย่างรวดเร็ว เมื่อทุกคนขึ้นเรือวิญญาณแล้ว จึงได้ถอนหายใจด้วยความโล่งอกในที่สุด

“เราจะให้พวกคุณพักผ่อนบนเรือวิญญาณสักพัก เมื่อรวบรวมสัตว์อสูรได้แล้ว เราจะพาคุณไปที่เกาะขนาดเล็กแห่งนั้น” หลิวจางเหล่าพูดกับเฉินเหวินเหลียง

“ผู้อาวุโสหลิว อย่าให้เราเป็นภาระของคุณเลย ขอแค่เรามีที่ให้พักก็พอแล้ว” เฉินเหวินเหลียงกล่าว

“เมื่อเข้าใกล้น่านน้ำพายุ เรือวิญญาณจะโคลงเคลงค่อนข้างมาก ดังนั้นพวกคุณควรจะอยู่ภายในเรือวิญญาณและอย่าเคลื่อนไหวโดยไม่จำเป็น” หลิวจางเหล่ากล่าว

“เข้าใจแล้ว เราเพิ่งเดินเรือผ่านน่านน้ำพายุเช่นกัน ดังนั้นเรารู้ดีว่าพายุรุนแรงแค่ไหน”

เฉินเหวินเหลียงพยักหน้า

นักกลั่นยาหลายคนเข้าไปในห้องพักของเรือวิญญาณ

เรือวิญญาณนั้นกว้างขวาง ดังนั้นแม้จะมีคนขึ้นมาบนเรืออีกหลายสิบ แต่ก็ไม่รู้สึกแออัด

เฉินเหวินเหลียงและจงฉิงต่างก็ได้ห้องนอนแยกกันสำหรับแต่ละคน

ในขณะนั้นเอง บนดาดฟ้าของเรือวิญญาณ ชายหนุ่มที่สวมเสื้อสีเขียวถามหลิวจางเหล่าด้วยความสับสนว่า “ผู้อาวุโสหลิว ถ้าทุกคนขึ้นเรือกันหมดแล้ว ทำไมเรายังไม่กลับอีกล่ะ? ทำไมต้องเสี่ยงเข้าไปในน่านน้ำพายุเพื่อไปเอาซากสัตว์อสูรด้วย?”

“แกนี่มันไม่รู้อะไรเลย ฉันบอกพวกเขาไปว่าเรามาที่นี่เพื่อเก็บซากของสัตว์อสูรและรวบรวมทรัพยากร หากคนพวกนี้ขึ้นเรือแล้วเรากลับไปทันทีก็จะเกิดความสงสัยอย่างแน่นอน แบบนั้นคงเกิดปัญหาตามมา เป็นเหตุผลว่าทำไมเรายิ่งไม่ใส่ใจคนพวกนี้มากเท่าไร พวกเขาก็ยิ่งรู้สึกสบายใจมากขึ้นเท่านั้น ฉันถึงได้บอกว่าพวกเขาคงอยู่บนเกาะได้ไม่นาน แกควรจะเรียนรู้จากฉันบ้าง ต้องรู้จักล่อเหยื่อให้ตายใจ...”

หลิวจางเหล่าพอใจกับความคิดของตัวเองมาก

“ฉลาด คุณฉลาดจริงๆ...” ชายหนุ่มยกนิ้วให้

น่าแปลกที่ผู้บำเพ็ญเพียรทั้งสองไม่ยินยอม ใบหน้าของพวกเขาเคร่งขรึมและขัดขวางเฉินผิงไม่ให้ออกไป

“คุณเฉิน ในเมื่อพวกเขาไม่อนุญาตให้คุณออกไป ก็ไม่ต้องไปหรอก เพื่อความปลอดภัยของคุณเอง” เฉินเหวินเหลียงแนะนำเฉินผิง

“ก็ได้” เฉินผิงพยักหน้า จากนั้นก็หันหลังกลับเข้าไปข้างใน

อย่างไรก็ตาม ในขณะนั้นเฉินผิงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่เขาเลือกที่จะไม่พูดออกมา

เมื่อหาที่นั่งได้แล้ว เฉินผิงก็ปลดปล่อยปราณสัมผัสของเขาออกสู่บริเวณโดยรอบ

เรือวิญญาณทั้งลำถูกห่อหุ้มด้วยปราณสัมผัสของเฉินผิง เรือวิญญาณลำนี้เหนือกว่าเรือของพวกเขามาก เรียกได้ว่าคนละระดับกันเลย

ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีการวางวงแหวนอาคมหลายแห่งภายในเรือวิญญาณ โดยเฉพาะห้องหนึ่งที่ถูกห่อหุ้มด้วยอาคมอย่างแน่นหนา มากเสียจนปราณสัมผัสของเฉินผิงไม่สามารถทะลุผ่านได้

ดูเหมือนว่ามันจะเป็นห้องวางแผนที่ออกแบบมาเพื่อไม่ให้ผู้อื่นได้ยินหรือเห็นบทสนทนาภายในห้อง