หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4244

แม้ว่าเขาจะโจมตีโดนเฉินผิง แต่แขนของเขากลับรู้สึกไร้พลัง ราวกับว่ามันถูกเผาไหม้ด้วยเปลวไฟ ความปวดแสบแผ่ออกมาจากฝ่ามือของเขา

“บัดซบ! นี่มันเกราะอะไรกัน มันแข็งแกร่งจนน่าเหลือเชื่อ แถมยังมีปราณอัคคีปกป้องอีกด้วย! ดูเหมือนว่าฉันจะสู้กับเขาระยะประชิดไม่ได้”

ขณะที่หลิวจางเหล่ารู้สึกแสบร้อนที่ฝ่ามือ เขาแน่ใจว่าคงสู้กับเฉินผิงในระยะประชิดไม่ได้อีกต่อไป

เฉินผิงกระเด็นออกไปไกลหลายกิโลเมตรกว่าเขาจะตั้งตัวได้

“เมื่อครู่เขาดื่มอะไรเข้าไปกันแน่? จู่ๆ ร่างของเขาก็ปลดปล่อยรัศมีที่สามารถสั่นคลอนจิตใจออกมา!”

เฉินผิงรู้สึกสับสนไปหมด การระเบิดพลังกะทันหันของหลิวจางเหล่าทำให้เขามึนงงไปชั่วขณะ ทำให้หลิวจางเหล่าสบโอกาส และเขาก็ใช้ประโยชน์จากโอกาสนั้น

หากไม่ใช่เพราะร่างเกราะทองคำและร่างกายที่แข็งแกร่งของเฉินผิง การโจมตีอันทรงพลังเมื่อครู่คงทำให้เขาบาดเจ็บสาหัส

เฉินผิงทำหน้าจริงจัง

ก่อนหน้านี้เขามั่นใจเกินไปและสบประมาทหลิวจางเหล่า จนเกือบจะติดกับอีกฝ่าย

หลิวจางเหล่าไม่เพียงแต่เชี่ยวชาญในอาคมเท่านั้น แต่เขายังมียาประหลาดนั่นอีกด้วย

“จ้าวมาร คุณสัมผัสถึงรัศมีเมื่อครู่ได้ไหม?” เฉินผิงถามจ้าวมารสีชาด

จ้าวมารสีชาดอยู่ในทะเลจิตสำนึกของเขา และเขาเพิ่งจะรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อยเมื่อครู่นี้ ดังนั้น เขาจึงเชื่อว่าจ้าวมารสีชาดต้องสัมผัสได้เช่นกัน

“ของเหลวสีเข้มที่หมอนั่นเพิ่งดื่มไปน่าจะเป็นยาพิษที่ปรุงขึ้นจากน้ำมันของอสูรวาฬ มันสามารถปั่นป่วนจิตใจได้ ต้องยอมรับว่าข้าประมาทไป แต่มันจะไม่เกิดขึ้นอีก คงน่าขายหน้าถ้าข้าปล่อยให้คนอื่นทำลายปราณสัมผัสของเจ้าทั้งที่ข้าอยู่ในทะเลจิตสำนึกของเจ้า” จ้าวมารสีชาดกล่าว

เมื่อได้ยินคำพูดของจ้าวมารสีชาด ความกล้าหาญของเฉินผิงก็พุ่งพล่านขึ้นมา

จากนั้น เขาก็ใช้ท่าเท้าประกายไฟและปรากฏตัวต่อหน้าหลิวจางเหล่าทันที

เฉินผิงยิ้มเย้นหยันหลิวจางเหล่าขณะที่เขากล่าวว่า “เจ้าเล่ห์มากที่ใช้ลูกไม้สกปรก แต่ถึงจะลอบเล่นงานทีเผลอ คุณก็ทำอะไรผมไม่ได้หรอก”

“ฉันรู้ว่าแกมีเกราะนั่นคอยปกป้องแกอยู่ ไอ้หนู แต่ฉันอยากรู้นักว่าเกราะของแกจะรับการโจมตีได้สักกี่ครั้ง”