ร่างของเฉินผิงที่อยู่ต่อหน้าอสูรวาฬดูเล็กลงไปถนัดตา
เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินเหวินเหลียงและพรรคพวกต่างก็ตกตะลึง ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ พวกเขาไม่เคยเจอสัตว์อสูรขนาดมหึมาเช่นนี้มาก่อน
“หนีเร็ว เฉินผิง!”
“รีบออกไปจากที่นั่น คุณเฉิน เร็วเข้า!”
หลิ่วหรูเยี่ยนและเนี่ยเหิงที่เห็นอย่างนั้นรีบตะโกนบอกเฉินผิง
การเห็นสัตว์อสูรขนาดมหึมาจำนวนมากช่างน่าสะพรึงกลัว
นักกลั่นยาหลายคนกลัวจนถอยไปโดยไม่รู้ตัว
ในทางกลับกัน กู้เทียนเฉาพร้อมที่จะนำศิษย์สำนักเหลี่ยงอี๋เข้าต่อสู้ แผนของพวกเขาคือวางอาคมป้องกันเพื่อช่วยเฉินผิงปัดป้องการโจมตีของสัตว์อสูร
“พวกคุณอย่าเข้ามาใกล้!”
เฉินผิงห้ามกู้เทียนเฉาและคนอื่นๆ ไว้ เขารู้ว่าแม้แต่อาคมป้องกันก็ไม่สามารถต้านทานสัตว์อสูรขนาดมหึมาเหล่านี้ได้
เฉินผิงชักกระบี่พิฆาตมังกรและเดินเข้าหาอสูรวาฬนับสิบตัว
เมื่อหลิวจางเหล่าเห็นดังนั้น เขาก็หัวเราะเย็นชา “พวกแกกำลังรนหาที่ตาย! อสูรวาฬพวกนี้ไม่ใช่สิ่งที่พวกแกจะฆ่าได้”
เฉินผิงถือกระบี่พิฆาตมังกรและเผชิญหน้ากับอสูรวาฬตัวหนึ่ง ทันใดนั้นเขาก็ถูกสัตว์อสูรกลืนเข้าไปทั้งตัว
ปากของอสูรวาฬตัวนั้นกว้างใหญ่มาก ราวกับความกว้างขวางของพระราชวัง
แรงดึงดูดมหาศาลยังคงดึงเฉินผิงเข้าไปอย่างไม่ลดละ
เฉินผิงไม่ต่อต้าน แต่กลับยอมจำนนต่อแรงดึงดูด และพบว่าตัวเองอยู่ในท้องของอสูรวาฬไม่นานหลังจากนั้น
เมื่อเห็นเฉินผิงถูกอสูรวาฬกลืนเข้าไป หลิวจางเหล่าก็อดยิ้มไม่ได้ “ฮ่า! เมื่อเข้าไปในท้องอสูรวาฬแล้ว แกอย่าได้คิดว่าจะออกมาได้อีก!”
พูดยังไม่ทันขาดคำ ลำแสงก็พุ่งขึ้นมาจากด้านหลังของวาฬยักษ์ทันที
เฉินผิงเปล่งแสงสีทองออกมา ขณะที่กระบี่พิฆาตมังกรในมือของเขาส่งเสียงคำรามหลายครั้ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...