หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4245

ร่างของเฉินผิงที่อยู่ต่อหน้าอสูรวาฬดูเล็กลงไปถนัดตา

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินเหวินเหลียงและพรรคพวกต่างก็ตกตะลึง ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ พวกเขาไม่เคยเจอสัตว์อสูรขนาดมหึมาเช่นนี้มาก่อน

“หนีเร็ว เฉินผิง!”

“รีบออกไปจากที่นั่น คุณเฉิน เร็วเข้า!”

หลิ่วหรูเยี่ยนและเนี่ยเหิงที่เห็นอย่างนั้นรีบตะโกนบอกเฉินผิง

การเห็นสัตว์อสูรขนาดมหึมาจำนวนมากช่างน่าสะพรึงกลัว

นักกลั่นยาหลายคนกลัวจนถอยไปโดยไม่รู้ตัว

ในทางกลับกัน กู้เทียนเฉาพร้อมที่จะนำศิษย์สำนักเหลี่ยงอี๋เข้าต่อสู้ แผนของพวกเขาคือวางอาคมป้องกันเพื่อช่วยเฉินผิงปัดป้องการโจมตีของสัตว์อสูร

“พวกคุณอย่าเข้ามาใกล้!”

เฉินผิงห้ามกู้เทียนเฉาและคนอื่นๆ ไว้ เขารู้ว่าแม้แต่อาคมป้องกันก็ไม่สามารถต้านทานสัตว์อสูรขนาดมหึมาเหล่านี้ได้

เฉินผิงชักกระบี่พิฆาตมังกรและเดินเข้าหาอสูรวาฬนับสิบตัว

เมื่อหลิวจางเหล่าเห็นดังนั้น เขาก็หัวเราะเย็นชา “พวกแกกำลังรนหาที่ตาย! อสูรวาฬพวกนี้ไม่ใช่สิ่งที่พวกแกจะฆ่าได้”

เฉินผิงถือกระบี่พิฆาตมังกรและเผชิญหน้ากับอสูรวาฬตัวหนึ่ง ทันใดนั้นเขาก็ถูกสัตว์อสูรกลืนเข้าไปทั้งตัว

ปากของอสูรวาฬตัวนั้นกว้างใหญ่มาก ราวกับความกว้างขวางของพระราชวัง

แรงดึงดูดมหาศาลยังคงดึงเฉินผิงเข้าไปอย่างไม่ลดละ

เฉินผิงไม่ต่อต้าน แต่กลับยอมจำนนต่อแรงดึงดูด และพบว่าตัวเองอยู่ในท้องของอสูรวาฬไม่นานหลังจากนั้น

เมื่อเห็นเฉินผิงถูกอสูรวาฬกลืนเข้าไป หลิวจางเหล่าก็อดยิ้มไม่ได้ “ฮ่า! เมื่อเข้าไปในท้องอสูรวาฬแล้ว แกอย่าได้คิดว่าจะออกมาได้อีก!”

พูดยังไม่ทันขาดคำ ลำแสงก็พุ่งขึ้นมาจากด้านหลังของวาฬยักษ์ทันที

เฉินผิงเปล่งแสงสีทองออกมา ขณะที่กระบี่พิฆาตมังกรในมือของเขาส่งเสียงคำรามหลายครั้ง

ในการต่อสู้ครั้งนี้มีนักกลั่นยาจำนวนมากได้รับบาดเจ็บ บางคนถึงขั้นสาหัส

แม้จะได้รับความช่วยเหลือจากสำนักเหลี่ยงอี๋ พวกเขาก็ยังกลัวว่าจะไม่มีทางสู้ศิษย์สำนักจ่านเทียนได้ หากไม่มีคนของสำนักเหลี่ยงอี๋

ทุกคนกลับมาที่เรือวิญญาณ ซึ่งตอนนี้อยู่ในสภาพทรุดโทรม แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นมันก็ยังพอแล่นได้อยู่

เห็นได้ชัดว่าคงใช้เรือวิญญาณกลับไปอี้ไป๋ไม่ได้แล้ว

“กู้เทียนเฉา ให้คนของคุณวางวงแหวนอาคมเดี๋ยวนี้ จะให้เรือวิญญาณจมไม่ได้ ตอนนี้เราจะอาศัยเรือวิญญาณร่อแร่ลำนี้ตามหาเกาะเล็กๆ แห่งนั้น” เฉินผิงสั่ง

กู้เทียนเฉาไปกับลูกน้องของเขาเพื่อวางวงแหวนอาคม ในขณะเดียวกัน เฉินเหวินเหลียงแสดงความกังวลโดยกล่าวว่า “คุณเฉิน เกาะนั้นต้องเป็นที่มั่นของสำนักจ่านเทียนแน่นอน ถ้าเราไปที่นั่น ก็เท่ากับว่าเดินเข้าหากับดักไม่ใช่หรือ?”

“เราต้องหาที่พัก และเรือวิญญาณลำนี้คงไม่สามารถเดินทางกลับอี้ไป๋ได้ เราจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเสี่ยงมุ่งหน้าไปยังเกาะแห่งนั้น นอกจากนี้ หลังจากการต่อสู้ครั้งล่าสุดของเรา ผมแน่ใจว่าพวกสำนักจ่านเทียนต้องจะเรียกกำลังเสริม ดังนั้นไม่น่าจะมีพวกมันเหลืออยู่บนเกาะมากนัก ตราบใดที่เราระมัดระวังและเลี่ยงการเผชิญหน้ากับสำนักจ่านเทียน เราก็จะไม่เป็นไร” เฉินผิงอธิบาย

“ดูเหมือนว่าเราไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องไปยังเกาะเล็กๆ แห่งนั้น คุณเฉิน เรายังมีคนบาดเจ็บสาหัสอยู่หลายคน และพวกเราส่วนใหญ่ใช้ทรัพยากรที่มีหมดแล้ว เราจำเป็นต้องหาทรัพยากร”

จงฉิงที่เห็นด้วยกับเฉินผิงตัดสินใจไปที่เกาะนั้นเช่นกัน