“เอาล่ะ งั้นเราจะไปที่เกาะนั่น ถ้าเห็นท่าไม่ดีค่อยว่ากันใหม่”
เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินเหวินเหลียงก็พยักหน้าเช่นกัน
เรือวิญญาณที่พังยับเยินยังคงเดินทางต่อไป คราวนี้เฉินผิงและเพื่อนร่วมทางไม่จำเป็นต้องออกค้นหาเกาะอีก พวกเขาแน่ใจว่าจะต้องเห็นมันแน่นอนหากไปตามทิศทางนี้
ในขณะนั้น บนท้องทะเลที่เฉินผิงและกลุ่มของเขากำลังเดินทาง เรือวิญญาณลำใหญ่กำลังแล่นผ่านคลื่นแหวกสายลมอย่างรวดเร็ว
“เร่งความเร็ว! เร็วกว่านี้!”
บนดาดฟ้าเรือ มู่ชี่เฟิงเจ้าสำนักจ่านเทียนแสดงสีหน้าจริงจังขณะมองออกไปยังทะเล เมื่อได้รับข้อความขอกำลังเสริม เขาก็ออกเดินทางไปกับลูกน้องทันที
“ไม่ต้องกังวล เจ้าสำนักมู่ หลิวจางเหล่าและคนอื่นๆ จะไม่เป็นไร ถึงจะมีปรมาจารย์อาคมอยู่กับนักกลั่นยาพวกนั้น พวกเขาก็คงมีหน้าที่ควบคุมเรือวิญญาณเท่านั้น ไม่แน่หลิวจางเหล่าและคนอื่นๆ อาจจับนักกลั่นยาเหล่านั้นไว้แล้วและกำลังมาที่นี่ตอนนี้!” ชายร่างผอมพูดปลอบใจมู่ชี่เฟิง
“ไม่ใช่ว่าฉันกังวลเรื่องปรมาจารย์อาคมพวกนั้น เรือวิญญาณของเรามีวงแหวนอาคมมากมายและยังมีวิชาลับของสำนักจ่านเทียน ดังนั้นไม่จำเป็นต้องห่วงหลิวจางเหล่าและคนอื่นๆ ฉันแค่กลัวว่าพวกเขาอาจติดอยู่ในน่านน้ำพายุ พายุปีนี้รุนแรงกว่าปีที่แล้วมาก หากพวกเขาถูกพัดไปจริงๆ คงยากจะเอาชีวิตรอดได้”
มู่ชี่เฟิงไม่ได้กังวลว่าหลิวจางเหล่าและคนของเขาจะพ่ายแพ้เหล่านักกลั่นยา
แม้ว่าจะมีปรมาจารย์อาคมอยู่กับนักกลั่นยาเหล่านั้น พวกเขาก็คงรู้ดีว่าเรือวิญญาณจำเป็นต้องมีปรมาจารย์อาคมเพื่อควบคุมอาคมสำหรับปกป้องเรือ หากไม่มีปรมาจารย์อาคมระหว่างเดินทางระยะไกล เรือวิญญาณก็คงไม่สามารถฝ่าคลื่นและเดินทางได้ไกลขนาดนี้
ปรมาจารย์อาคมเพียงไม่กี่คนไม่มีทางสู้หลิวจางเหล่าและคนของเขาได้ สิ่งที่มู่ชี่เฟิงกังวลคือหลิวจางเหล่าอาจประเมินพลังของพายุต่ำเกินไป และอาจจะถูกดูดเข้าไปในพายุก็ได้
ในขณะนั้น ศิษย์สำนักจ่านเทียนร้องออกมาว่า “เจ้าสำนักมู่ มีเรือวิญญาณกำลังเข้ามา!”
เมื่อมองไปไกลๆ มู่ชี่เฟิงก็มองเห็นเรือวิญญาณที่พังยับเยินกำลังเคลื่อนมาทางนี้ ดูเหมือนว่าเรือลำนั้นใกล้จะล่มแล้ว
“หรือว่าเรือวิญญาณทรุดโทรมลำนี้จะมาจากน่านน้ำพายุ?” มีคนอุทาน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...