หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4247

เฉินผิงส่งสัญญาณให้กู้เทียนเฉาก้าวไปข้างหน้าและถามคำถาม

กู้เทียนเฉาแสร้งทำเป็นไม่รู้ตัวตนของมู่ชี่เฟิงและพรรคพวก แล้วก็ถามพวกเขาเสียงดัง “พวกคุณเป็นใครกัน? ทำไมถึงขวางทางเรา?”

ไม่มีร่องรอยของความกลัวปรากฏบนใบหน้าของกู้เทียนเฉา เขาดูไม่พอใจเล็กน้อย

มู่ชี่เฟิงเหลือบมองกู้เทียนเฉา คิ้วขมวดเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม เขายังคงถามอย่างสุภาพ “สหาย แล้วพวกคุณเป็นใคร? ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่? จุดนี้อยู่ห่างจากแผ่นดินใหญ่ตั้งหลายพันกิโลเมตร!”

“แล้วพวกคุณมาที่นี่ทำไม? ที่แห่งนี้ไม่ใช่ที่ของคุณ ฉันจะไปที่ไหนก็ได้ตามที่ใจฉันต้องการ!” กู้เทียนเฉาตะคอกใส่มู่ชี่เฟิงเพื่อข่มขวัญอีกฝ่าย

มู่ชี่เฟิงชะงัก แต่เขาข่มอารมณ์ไว้ เขาแน่ใจว่าคนที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่นักกลั่นยาเหล่านั้น หากนักกลั่นยาพวกนั้นเห็นมู่ชี่เฟิงก็คงตกใจจนเตลิดหนีไปแล้ว

“คุณเข้าใจผิดแล้ว สหาย ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น ฉันเพิ่งสังเกตเห็นว่าเรือวิญญาณของคุณได้รับความเสียหายหนัก ก็เลยกลัวว่ามันอาจจะเดินทางต่อไม่ไหว ฉันคิดว่าคุณคงเป็นปรมาจารย์อาคมเหมือนกันใช่ไหม? แม้ว่าเรือวิญญาณของคุณจะอยู่ในสภาพย่ำแย่ แต่ก็ยังมีวงแหวนอาคมคอยปกป้องหลายชั้น” มู่ชี่เฟิงถาม

“ใช่แล้ว พวกเรามาจากสำนักเหลี่ยงอี๋แห่งแคว้นจงอวี้ ฉันคือกู้เทียนเฉา เป็นเจ้าสำนัก เดิมทีพวกเราล่องเรือวิญญาณมาเพื่อจับสัตว์อสูรในทะเล จู่ๆ ก็มีพายุพัดพาเราออกนอกเส้นทางจนมาถึงที่นี่ หากวงแหวนอาคมของเราไม่แข็งแกร่งพอ เรือวิญญาณลำนี้พร้อมกับพวกเราทุกคนคงจะจมกลางพายุไปแล้ว ที่นี่มันอะไรกัน? ฉันเคยเห็นพายุมาหลายครั้ง แต่ไม่เคยเจอพายุที่น่ากลัวเท่านี้ ฉันแนะนำให้คุณอย่าเพิ่งไป พายุยังไม่สงบ ระวังตัวด้วยไม่งั้นคุณอาจโดนพายุเล่นงาน” กู้เทียนเฉาบ่นพึมพำ

“งั้นคุณก็เป็นเจ้าสำนักเหลี่ยงอี๋สินะ เจ้าสำนักกู้ ฉันเคยได้ยินเกี่ยวกับคุณ ได้ยินมาว่าผู้อาวุโสของสำนักคุณมีความรู้เรื่องอักขระศักดิ์สิทธิ์ น่าประทับใจมาก”

เมื่อได้ยินชื่อสำนักเหลี่ยงอี๋ มู่ชี่เฟิงก็นอบน้อมขึ้นมาทันที