หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4250

“ได้ยินมาว่าองค์ชายแห่งแคว้นเซียวป่วย แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ได้เป็นอะไรเลย!” ผู้อาวุโสหลี่กล่าว

“องค์ชายไม่สบายจริงๆ การที่พวกเราและชาวแคว้นเซียวออกเดินทางสู่ท้องทะเลครั้งนี้ก็เพื่อตามล่าอสูรวาฬ เราต้องการใช้น้ำมันอสูรวาฬรักษาอาการป่วยขององค์ชาย”

กู้เทียนเฉากุเรื่อง

เขาไม่คาดคิดว่าสำนักจ่านเทียนซึ่งอยู่แต่ในทะเลมาหลายปีจะรู้เรื่องอาการป่วยขององค์ชายเซียวด้วย

“แล้วเราต้องเชื่อเหรอว่าเขาคือองค์ชายเซียว? มีหลักฐานหรือเปล่า?”

ผู้อาวุโสหลี่ดูเหมือนไม่ค่อยเชื่อ

ตราบใดที่เขายืนยันได้ว่าเฉินผิงไม่ใช่องค์ชายเซียว เขาก็จะได้เอาคืน เขาถูกเฉินผิงทำให้ขายหน้าต่อหน้าคนหมู่มากจึงคับแค้นใจ

เฉินผิงก้าวไปข้างหน้าแล้วถามว่า “คุณอยากดูหลักฐานเหรอ?”

ผู้อาวุโสหลี่พยักหน้า “ใช่! ไม่งั้นฉันจะรู้ได้ยังไงว่าคุณคือองค์ชายเซียว”

เฉินผิงแค่นเสียงเย็นชาขณะมองผู้อาวุโสหลี่อย่างเหยียดหยามแล้วกล่าว “ฮึ! รู้จักที่ต่ำที่สูงบ้างไหม? คิดเหรอว่าคุณคู่ควรขนาดนั้น? ถ้าอยากเห็นหลักฐานผมก็จะเอาให้ดู แต่ก่อนอื่น คุณต้องเอาชนะผมให้ได้ก่อน!”

“นี่แก...”

ผู้อาวุโสหลี่โกรธจัดและเตรียมจะโจมตีเฉินผิง

เมื่อเห็นอย่างนั้น มู่ชี่เฟิงก็รีบยั้งผู้อาวุโสหลี่ จากนั้นเขาก็หันไปหาเฉินผิงแล้วพูดว่า “สหาย เราแค่ต้องการตรวจสอบเท่านั้น ไม่มีอะไรมากกว่านั้นเลย เรายกย่องแคว้นเซียวมาโดยตลอด”

“เห็นแก่คุณที่พูดจาดีๆ ผมคิดว่าคงให้คุณดูได้...”

เฉินผิงโยนตราประทับที่เขาถือไว้ให้มู่ชี่เฟิง

นั่นคือตราประทับของจริงแห่งแคว้นเซียว เฉินผิงจึงไม่กลัวที่จะเอาออกมาให้เห็น

หลังจากได้รับตราประทับ มู่ชี่เฟิงก็พบว่ามันเป็นของแท้ มันยังมีสัญลักษณ์และรัศมีเฉพาะตัวของ แคว้นเซียวอีกด้วย

ด้วยความที่ครอบครองตราประทับจากแคว้นเซียว ตัวตนของเฉินผิงจึงแน่ชัดแล้ว

แม้แต่สมาพันธ์ผนึกมารยังไม่กล้ายั่วยุพวกเขาเมื่อเผชิญหน้ากับคนของแคว้นเซียว

“เจ้าสำนักมู่ เราไปได้หรือยัง?” กู้เทียนเฉาถาม

“ได้สิ! พวกคุณไปได้แล้ว พาองค์ชายไปที่เกาะเล็กๆ ของเราได้เลย ส่วนน้ำมันของอสูรวาฬพวกเรา สำนักจ่านเทียนมีอยู่แล้ว ไม่ต้องออกตามหาหรอก” มู่ชี่เฟิงกล่าว

ตอนนี้มู่ชี่เฟิงพยายามประจบเฉินผิง หากพวกเขาสามารถสานสัมพันธ์กับแคว้นเซียวได้ พวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องเอาตัวรอดบนเกาะร้างแห่งนั้นอีก

“เข้าใจแล้ว!” กู้เทียนเฉาพยักหน้า

เรือวิญญาณเริ่มเคลื่อนตัวไปข้างหน้าอย่างช้าๆ มู่ชี่เฟิงกับพรรคพวกได้แต่เฝ้าดูเรือวิญญาณของเฉินผิงค่อยๆ หายลับไปจากสายตา

เมื่อเห็นเรือวิญญาณเคลื่อนตัวออกไป ผู้อาวุโสหลี่ก็พูดพร้อมขมวดคิ้วเล็กน้อย “เจ้าสำนักมู่ ชายคนนั้นเป็นองค์ชายจากแคว้นเซียวจริงเหรอ ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ”

“ตราประทับเป็นของแท้ ไม่น่าจะมีอะไรผิดพลาด นอกจากนี้ ถ้าถึงขนาดที่เจ้าสำนักเหลี่ยงอี๋ต้องมาคุ้มกันด้วยตัวเอง ตัวตนของเขาต้องไม่ธรรมดาแน่” มู่ชี่เฟิงกล่าว