“ใช่แล้ว!” ผู้อาวุโสหลี่พยักหน้าเห็นด้วย
มู่ชี่เฟิงขมวดคิ้วแน่นขณะที่เขาพึมพำกับตัวเอง “ปรมาจารย์อาคม... ปรมาจารย์อาคม...”
ทันใดนั้น ดวงตาของมู่ชี่เฟิงก็เบิกกว้าง ท่าทางของเขาเปลี่ยนเป็นโกรธจัด “ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว ต้องเป็นพวกสำนักเหลี่ยงอี๋แน่ๆ เรือวิญญาณที่พวกเขากำลังแล่นอยู่ไม่ใช่ของใครอื่นนอกจากเรือของผู้อาวุโสหลิว ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกนักกลั่นยาซ่อนตัวอยู่ในห้อง มีแต่พวกนี้เท่านั้นที่สามารถถล่มผู้อาวุโสหลิวกับลูกน้องจนยับเยิน!”
เมื่อได้ยินคำพูดของมู่ชี่เฟิง ทุกคนก็นึกขึ้นได้
“มิน่าล่ะฉันถึงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ องค์ชายแห่งแคว้นเซียวคนนั้น... ความแข็งแกร่งของเขาดูแคลนไม่ได้เลย เขาจัดการกับผู้อาวุโสหลิวได้จริงๆ พวกเราทุกคนถูกหลอก เมื่อครู่นี้พวกมันขวางไม่ให้ฉันเข้าไปตรวจสอบในห้อง...” ผู้อาวุโสหลี่กล่าว
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง มู่ชี่เฟิงก็รู้สึกตัวและตะโกนออกมา “แย่แล้ว! ฉันบอกพวกมันเรื่องเกาะและบอกให้ไปที่นั่น ตอนนี้มีคนเฝ้าเกาะไม่มาก ถ้าคนพวกนั้นไปถึงเกาะได้จริงเราแย่แน่ เราต้องกลับไป! เร็วเข้า!”
เรือวิญญาณที่อยู่ใต้เท้าพวกเขาเปลี่ยนเส้นทางอย่างรวดเร็ว แล่นไปที่เกาะเล็กๆ แห่งนั้นอย่างรีบร้อน
มู่ชี่เฟิงตัวสั่นไปทั้งตัว ไม่น่าชวนพวกมันไปที่เกาะเลย เชิญเสือเข้าบ้านชัดๆ!
“เร็วเข้า! เราต้องสกัดพวกมันก่อนที่จะขึ้นบนเกาะได้!” มู่ชี่เฟิงตะโกน
ในขณะเดียวกัน ศิษย์สำนักจ่านเทียนบนเกาะกำลังเฝ้าซู่เทียนซั่วและคนอื่นๆ
นักกลั่นยาเหล่านี้ถูกบังคับให้เป็นข้ารับใช้ของสำนักจ่านเทียน ต้องปรุงยาให้พวกเขาอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยทุกวัน
“เฟิงซิ่ง ไอ้แก่นั้น... ถ้าออกไปได้ ฉันจะฆ่าแกเป็นคนแรก”
ซู่เทียนซั่วถูกขังอยู่ในคุกใต้ดินที่มีแต่แสงสลัวและกำลังด่าทอเฟิงซิ่ง
ทั้งเจ้าสำนักและผู้อาวุโสของสำนักจ่านเทียนต่างก็ไม่อยู่ ทำให้เฟิงซิ่งเป็นผู้นำไปโดยปริยาย
สถานการณ์ทวีความรุนแรงขึ้นจนถึงขั้นที่ซู่เทียนซั่วและนักกลั่นยาของเขาถูกจับขังคุก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...