หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4253

ขณะที่ซู่เทียนซั่วกำลังถูกรุมทำร้าย ทันใดนั้นเสียงระฆังก็ดังมาจากด้านนอก เสียงนั้นดังกึกก้องไปทั่วเกาะ

ทุกคนหยุดในทันใดและหันไปสังเกตสิ่งที่เกิดขึ้นด้านนอก

ในขณะนั้นพวกเขาอยู่ภายใต้การควบคุมของวงแหวนอาคม ไม่สามารถปล่อยปราณสัมผัสออกมาได้

“เกิดอะไรขึ้นที่ข้างนอก? ฟังดูวุ่นวายมาก” นักกลั่นยาคนหนึ่งกล่าว

“หรือว่าจะมีคนบุกโจมตีเกาะนี้? คงจะดีถ้าพวกเขาช่วยกำจัดพวกสารเลวสำนักจ่านเทียนให้หมด!” นักกลั่นยาอีกคนกล่าว

ในเวลานั้น ทุกคนต่างปรารถนาให้ศิษย์สำนักจ่านเทียนตายไปให้หมด เพื่อที่พวกเขาจะได้ออกไป

เป่าหลงซิงถอนหายใจและพูดว่า “เลิกหวังเถอะ เราอยู่ไกลจากแผ่นดินใหญ่ ใครจะมาโจมตีสำนักจ่านเทียนไกลขนาดนี้ เราทำได้แค่เอาตัวรอดด้วยตัวเอง”

เขารู้สึกเสียใจจนอยากตายๆ ไปซะ และสงสัยว่าทำไมเขาถึงตัดสินใจร่วมมือกับคนโง่อย่างซู่เทียนซั่ว

ในห้องโถงหลักของสำนักจ่านเทียน เฟิงซิ่งขมวดคิ้วและถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมระฆังถึงดังกะทันหัน?”

“คุณเฟิงซิ่ง มีเรือวิญญาณปริศนากำลังเข้าใกล้เกาะ เราเลยต้องลั่นระฆังศักดิ์สิทธิ์ เนื่องจากเจ้าสำนักมู่และผู้อาวุโสทั้งสองไม่อยู่ เราเลยไม่กล้าเสี่ยงออกไปตรวจสอบ!” ผู้คุมกฎของสำนักจ่านเทียนตอบ

แม้ว่าเฟิงซิ่งจะไม่ใช่คนของสำนักจ่านเทียน แต่สถานะของเขาก็สูงกว่าผู้คุมกฎ เขาอยู่ในระดับเดียวกับผู้อาวุโสของสำนักจ่านเทียน

“เรือวิญญาณลำนั้นไม่ใช่ของเจ้าสำนักมู่และคนอื่นๆ หรอกเหรอ? เป็นไปได้ยังไงที่จะมีเรือวิญญาณลำอื่นอีก? พาฉันไปดู...”

เฟิงซิ่งสั่งให้ผู้คุมกฎไปกับเขาที่ชายทะเล

ในขณะนั้น ทั้งเกาะถูกปกคลุมไปด้วยแสงอาคมหลากสี บนชายหาดมีศิษย์จำนวนหนึ่งของสำนักจ่านเทียนกำลังยืนตั้งขบวน พวกเขาเตรียมพร้อมต่อสู้

ห่างจากพวกเขาหลายสิบกิโลเมตร เรือวิญญาณลำหนึ่งกำลังแล่นเข้ามาใกล้เกาะเล็กๆ อย่างรวดเร็ว

“เรือวิญญาณที่พังยับเยินขนาดนี้มาถึงที่นี่ได้ยังไง?” เฟิงซิ่งรู้สึกสับสน เกาะนี้อยู่ห่างไกลจากแผ่นดินใหญ่ แล้วเรือวิญญาณโทรมๆ ลำนี้มาถึงที่นี่ได้ยังไง

เมื่อเห็นเรือวิญญาณที่เสียหาย เฟิงซิ่งจึงรู้ว่าเฉินผิงและพรรคพวกกำลังบอบช้ำหนัก ดูสภาพของเรือวิญญาณนั่นสิ!

เมื่อได้ยินอย่างนั้น ผู้คุมกฎก็ตกตะลึง หลิวจางเหล่า มู่ชี่เฟิง และคนอื่นๆ ต่างออกไปตามหาคนเหล่านี้ แต่พวกเขากลับมาหาสำนักจ่านเทียนถึงที่

“รีบปล่อยปรสิตพิษเร็ว! จะให้พวกมันขึ้นฝั่งไม่ได้!” ผู้คุมกฎตะโกนสุดเสียง

ปรสิตพิษสีดำนับร้อยตัวบินว่อนออกมาจากผืนป่าใจกลางเกาะอย่างรวดเร็ว

ปรสิตพิษตัวหนึ่งซึ่งโดดเด่นด้วยลวดลายสีทองจางๆ นำหน้าพาฝูงปรสิตไปยังเรือวิญญาณของเฉินผิง

เฉินเหวินเหลียงมองเห็นปรสิตพิษบนท้องฟ้าและร้องออกมาทันที “คุณเฉิน ดูนั่น! นั่นมันอะไรกัน?”

“เราโดนเจอตัวแล้ว พวกมันคงเป็นปรสิตพิษที่สำนักจ่านเทียนปล่อยออกมา!” เฉินผิงจ้องมองฝูงปรสิตพิษบนท้องฟ้าที่ลอยมาทางพวกเขา คิ้วของเขาขมวดเล็กน้อยด้วยความกังวล

“ปรสิตพิษ? เราไม่จำเป็นต้องกลัวพวกมัน ฉันคิดว่าสำนักจ่านเทียนคงลืมไปแล้วว่าพวกเราเป็นใคร เราคือนักกลั่นยา และสิ่งที่เรากลัวน้อยที่สุดคือปรสิตพิษ!” เฉินเหวินเหลียงพูดอย่างมั่นใจ คงจะน่าขันถ้าเรากลัวปรสิตพิษเพียงไม่กี่ตัวไม่ใช่หรือ?