หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4255

เมื่อเห็นปรสิตพิษถูกเผาทำลายการโจมตีเพียงครั้งเดียวของเฉินผิง เฟิงซิ่งและคนอื่นๆ จากสำนักจ่านเทียนก็ตกตะลึงอย่างยิ่ง

เฟิงซิ่งตกใจมากเป็นพิเศษ เพราะเขารู้ดีว่าถ้าเฉินผิงและคนอื่นๆ เหยียบขึ้นมาบนเกาะได้ พวกนั้นจะไม่ยอมปล่อยเขาไปแน่นอน

ท้ายที่สุดแล้ว เขาเองที่เป็นคนพาเฉินผิงและคนอื่นๆ เข้าไปในน่านน้ำพายุ

ดูเหมือนว่าผู้คุมกฎจะสังเกตเห็นความวิตกของเฟิงซิ่ง เขาจึงปลอบใจว่า “ไม่ต้องกังวล คุณเฟิงซิ่ง แม้ว่าปรสิตพิษจะไม่ได้ผล พวกมันก็ยังเหยียบเกาะไม่ได้อยู่ดี เกาะแห่งนี้ถูกล้อมรอบด้วยวงแหวนอาคมป้องกัน”

“พวกคุณไม่รู้อะไร พวกมันไม่ได้เป็นนักกลั่นยาทุกคน ยังมีคนของสำนักเหลี่ยงอี๋มากับพวกมันด้วย ซึ่งล้วนแต่เป็นปรมาจารย์อาคม” เฟิงซิ่งถอนหายใจเบาๆ

เฟิงซิ่งรู้ดีว่าทักษะอาคมของสำนักเหลี่ยงอี๋นั้นน่าเกรงขามเพียงใด และเฉินผิงก็เป็นปรมาจารย์อาคมด้วยเช่นกัน

เขาเห็นเฉินผิงปราบหวังชิงซือมาแล้วด้วยตาของเขาเอง

“อะไรนะ? มีคนของสำนักเหลี่ยงอี๋อยู่บนเรือลำนั้นด้วย?”

ตอนนี้ผู้คุมกฎของสำนักจ่านเทียนเริ่มสับสนเล็กน้อย

ตอนแรกเขาคิดว่าพวกนั้นเป็นเพียงนักกลั่นยาที่ไม่น่าจะฝ่าอาคมป้องกันได้ อย่างไรก็ตาม ฝ่ายตรงข้ามกลับมีปรมาจารย์อาคมจากสำนักเหลี่ยงอี๋ ซึ่งทำให้เขาประหลาดใจมาก ไม่แน่ใจว่าอาคมป้องกันของพวกเขาจะต้านศัตรูได้หรือไม่

“ไปที่เกาะนั้นกันเลย!”

เฉินผิงสั่งให้กู้เทียนเฉาขับเรือวิญญาณมุ่งหน้าไปยังเกาะอย่างรวดเร็ว

พวกเขาต้องยึดเกาะให้ได้ก่อนที่มู่ชี่เฟิงและคนของเขาจะกลับมา

ภายใต้การนำของกู้เทียนเฉา ศิษย์สำนักเหลี่ยงอี๋เร่งความเร็วเรือวิญญาณพุ่งเข้าหาเกาะอย่างสุดความสามารถ

ในขณะที่พวกเขากำลังเข้าใกล้เกาะ ในที่สุดเรือวิญญาณก็ทนแรงกดดันมหาศาลไม่ไหว เรือสั่นคลอนอย่างรุนแรง

ในขณะนั้น เรือวิญญาณแกว่งไกวในสายลม ดูเหมือนว่าใกล้จะจมลงได้ทุกเมื่อ

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงก็รีบตะโกน “สละเรือเร็วเข้า! ทุกคนลงไปจากเรือวิญญาณ!”

ทุกคนกระโดดขึ้นไปในอากาศอย่างรวดเร็ว และทันใดนั้นก็เกิดเสียงระเบิดดังสนั่น

ระฆังศักดิ์สิทธิ์บนเกาะเริ่มแกว่งไกวอย่างควบคุมไม่ได้ ทำให้เสียงแหลมๆ ของระฆังดังขึ้นหลายครั้ง

เสียงระฆังดังขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดก็ดังไม่หยุด

เมื่อพวกนักกลั่นยาในคุกใต้ดินได้ยินเสียงระฆังจากด้านนอก ทุกคนก็แสดงสีหน้าสับสน

“การที่จู่ๆ เสียงระฆังดังขึ้นแปลว่าสำนักจ่านเทียนถูกโจมตีไม่ผิดแน่ แต่ยังไม่แน่ชัดว่าคนที่โจมตีคือใคร”

“คงจะดีมากถ้ากำจัดพวกสารเลวสำนักจ่านเทียนไปให้หมดและปล่อยพวกเราให้เป็นอิสระ”

“หรือจะเป็นประธานเฉินและคนของเขา?”

นักกลั่นยาทุกคนต่างก็พูดคุยกันอย่างตื่นเต้น

เป่าหลงซิงส่ายหัวและพูดว่า “ไม่น่าจะเป็นพวกเฉินเหวินเหลียง เราเห็นด้วยตาตัวเองว่าพวกเขาติดอยู่ในพายุ ไม่มีทางที่พวกเขาจะรอดออกมาได้”

ในขณะนั้นเขารู้สึกเสียใจเป็นที่สุด อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เสียใจไปก็ไม่มีประโยชน์แล้ว