หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4256

เมื่อได้ยินคำพูดของเป่าหลงซิง นักกลั่นยาจำนวนมากก็เงียบไป ในใจของพวกเขาเต็มไปด้วยความหวัง พวกเขาหวังว่าเฉินเหวินเหลียงและพรรคพวกจะมาโจมตีสำนักจ่านเทียน

เมื่อตกอยู่ในเงื้อมมือของเฉินเหวินเหลียงและพวกพ้อง พวกเขาจะไม่ถูกจับเป็นเชลย เพราะท้ายที่สุดแล้วตัวการหลักคือซู่เทียนซั่ว ซึ่งถูกรุมทำร้ายและขดตัวอยู่ที่มุมห้องอย่างหมดสภาพ

นักกลั่นยาคนหนึ่งโกรธจัดจนนึกอยากเตะต่อยเขาหลายๆ ครั้ง แต่ก็ยังห้ามใจไม่ทุบตีเขาจนตาย เพราะถึงยังไงซู่เทียนซั่วก็ยังมีประโยชน์อยู่ เมื่อเวลานั้นมาถึง เขาจะถูกส่งตัวให้เฉินเหวินเหลียงเพื่อรับโทษต่อไป

ตูม!

ทันใดนั้นก็เกิดแรงสั่นสะเทือนรุนแรง ทำให้ทั้งเกาะสั่นไหวอย่างหนักหน่วง

อาคมป้องกันรอบเกาะเล็กๆ พังทลายลงในทันที และแสงพลังวิญญาณหลากสีก็หายไปด้วย ที่ใจกลางเกาะ ระฆังศักดิ์สิทธิ์แตกกระจายพร้อมเสียงที่ดังกึกก้อง

“ฆ่ามัน!”

เมื่อเห็นการพังทลายของวงแหวนอาคมป้องกัน เฉินเหวินเหลียงก็รีบพาเหล่านักกลั่นยาไปหาศิษย์สำนักจ่านเทียนทันทีเพื่อเตรียมพร้อมโจมตี

นักกลั่นยาเหล่านี้ทุ่มเทพลังจนสุดความสามารถ พวกเขารู้ว่าหากไม่สามารถยึดเกาะก่อนที่มู่ชี่เฟิงและคนอื่นๆ จะมาถึง ชีวิตของพวกเขาจะตกอยู่ในอันตรายร้ายแรง

ภายใต้ความตายที่คืบคลานเข้ามา นักกลั่นยาเหล่านี้ปลดปล่อยพลังต่อสู้อย่างเต็มกำลัง

เมื่อเห็นอย่างนั้น ศิษย์จำนวนมากของสำนักจ่านเทียนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากลุกขึ้นสู้ อย่างไรก็ตาม คนที่มีตำแหน่งสูงสุดในหมู่พวกเขาเป็นเพียงผู้คุมกฎ ซึ่งความสามารถในการต่อสู้ยังไม่สามารถเทียบได้กับนักกลั่นยาเหล่านี้

อีกอย่างยังมีเฉินผิงและศิษย์สำนักเหลี่ยงอี๋อีก ศิษย์ของสำนักจ่านเทียนเริ่มถูกสังหารอย่างโหดเหี้ยม

“จงอย่าปราณี! อย่าให้ใครรอดไปได้!” เฉินผิงสั่งเสียงดัง

เฉินผิงรู้ดีว่าถ้าเขาทิ้งผู้รอดชีวิตไว้ คนพวกนี้จะต้องลุกฮือเมื่อมู่ชี่เฟิงและคนของเขามาถึงแน่นอน หากพวกเขาถูกโจมตีจากทั้งสองฝ่ายคงไม่ดีแน่

เฉินผิงไม่ใช่พ่อพระ หากเขาถูกคุกคาม ภัยคุกคามนั้นจะต้องถูกกำจัด

เฉินเหวินเหลียงคำรามเมื่อได้ยินคำสั่งของเฉินผิง “ฆ่าพวกมันให้หมดทุกคน!”

ศิษย์สำนักจ่านเทียนทั้งถูกสังหารและร้องคร่ำครวญ เมื่อเห็นเช่นนี้ เฟิงซิ่งก็กลัวจนสติแตกและรีบไปที่คุกใต้ดิน

เฟิงซิ่งไม่นึกว่าพวกนักกลั่นยาจะเกรี้ยวกราดขนาดนี้ แถมพวกเขายังทุบตีซู่เทียนซั่ว ประธานสมาคมนักกลั่นยาอีกต่างหาก

เมื่อได้ยินเสียงวุ่นวายข้างนอก เฟิงซิ่งจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหาที่หลบภัยในห้องขัง

ในเวลานั้น เฉินผิงและพรรคพวกที่ข้างนอกสังหารศิษย์สำนักจ่านเทียนหมดสิ้น พวกเขาเริ่มออกค้นหาซู่เทียนซั่วและคนอื่นๆ

“คุณเฉิน พวกเราค้นทั่วเกาะแล้ว แต่ยังไม่มีวี่แววของซู่เทียนซั่วกับสมุนเลย หรือว่าพวกมันไม่ได้อยู่บนเกาะนี้?” เฉินเหวินเหลียงถาม

“เป็นไปไม่ได้ เราอยู่ห่างไกลจากแผ่นดินใหญ่มาก นอกจากเกาะแห่งนี้แล้ว พวกเขาไม่มีที่อื่นให้ไป” จงฉิงกล่าว

“ประธานเฉิน ช่วยพาคนไปตรวจสอบว่าสำนักจ่านเทียนมีห้องใต้ดินหรืออุโมงค์ลับบ้างไหม ผมแน่ใจว่านั่นคงเป็นจุดที่ซู่เทียนซั่วและพรรคพวกของเขาซ่อนตัวอยู่ ผมกับคนของสำนักเหลี่ยงอี๋จะตั้งอาคมป้องกันรอบเกาะ เมื่อพวกมู่ชี่เฟิงมาถึง อาคมป้องกันจะต้านพวกเขาไว้ได้สักพัก” เฉินผิงกล่าว

“ได้! ฉันจะไปหาให้เจอ!”

หลังจากนั้น เฉินเหวินเหลียงก็พาคนของเขาออกค้นหาต่อ