“อย่าฆ่าฉัน อย่าฆ่าฉันเลย! ถ้าไว้ชีวิตฉัน ฉันจะยกทรัพยากรทั้งหมดของสำนักจ่านเทียนให้!” มู่ชี่เฟิงอ้อนวอนด้วยความตื่นตระหนก ขณะที่เหล่านักกลั่นยาที่โกรธจัดขู่ว่าจะใช้ยาพิษฆ่าเขา
“คิดจะหลอกกันเหรอ? เราค้นหาทั้งในและนอกเกาะนี้หลายครั้งแล้ว แต่ไม่พบอะไรเลย”
“แม้แต่ห้องโถงหลักยังว่างเปล่า ทรัพยากรที่แกพูดถึงอยู่ที่ไหน?” เฉินเหวินเหลียงตอบอย่างเย็นชา
“มันมีอยู่จริงๆ ฉันสาบาน! เราใช้วงแหวนอาคมซ่อนไว้ พวกแกถึงได้หาไม่เจอ!” มู่ชี่เฟิงอธิบายอย่างร้อนรน “สำนักจ่านเทียนของเราอยู่ที่นี่มาเป็นพันปีแล้ว ทำไมจะไม่มีทรัพยากรล่ะ”
เมื่อได้ยินอย่างนั้นพวกเขาก็เริ่มเชื่อมู่ชี่เฟิง เพราะสำนักจ่านเทียนอยู่บนเกาะนี้มานานแล้ว
จากนั้นเฉินเหวินเหลียงและพวกนักกลั่นยาก็พากันไปค้นหา ในขณะที่เฉินผิงและกู้เทียนเฉาจัดการวงแหวนอาคม หากทรัพยากรถูกซ่อนไว้ด้วยอาคมอำพราง เฉินเหวินเหลียงและคนอื่นๆ ก็คงหาไม่พบ
“พาพวกเราไปที่นั่น แต่ถ้าเล่นตุกติก แกจะต้องตายอย่างทรมาน”
เฉินผิงสั่งให้มู่ชี่เฟิงพาพวกเขาไปยังทรัพยากรที่ซ่อนอยู่ของสำนักจ่านเทียน
“ฉันไม่กล้าหรอก!” มู่ชี่เฟิงรีบตอบ
มู่ชี่เฟิงที่ถูกคุมตัวพาพวกเขาไปที่โถงหลักของสำนักจ่านเทียน
โถงหลักไม่ได้หรูหรามากนัก เนื่องจากเกาะแห่งนี้ห่างไกลจากแผ่นดินใหญ่ พวกเขาจึงได้แต่ใช้วัตถุดิบเท่าที่มี แต่ถึงอย่างนั้นโถงหลักก็ยังนับว่าน่าประทับใจ
เมื่อเข้าไป เฉินผิงก็สัมผัสได้ถึงความผันผวนของอาคมทันที มันอยู่ที่นี่จริงๆ
มู่ชี่เฟิงเริ่มพึมพำคาถา และเมื่อเขาโบกมือ กำแพงที่เคยหนาก็เผยให้เห็นประตูที่ซ่อนอยู่!
รอบๆ ประตูมียันต์สะกดหลายชั้น
มู่ชี่เฟิงปลดยันต์ทีละชั้น และเมื่ออันสุดท้ายถูกปลดออก ประตูก็เปิดอย่างช้าๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...