หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4269

“คุณเฉิน ถ้ามีอะไรที่คุณต้องการก็บอกมาได้เลย!” เฉินเหวินเหลียงบอกเขา

“ประธานเฉิน ผมหวังว่าเมื่อเรากลับไปที่แคว้นจงอวี้ คุณจะช่วยดูแลสำนักอวี้ติ้ง เพราะหลิ่วหรูเยี่ยนและเนี่ยเหิงเข้าร่วมสมาคมนักกลั่นยาแห่งแคว้นจงอวี้แล้ว”

เฉินผิงอยากฝากฝังสำนักอวี้ติ้งไว้กับเฉินเหวินเหลียง

เขาไม่สามารถอยู่กับหลิ่วหรูเยี่ยนได้ตลอดไป และเขาคงอยู่ที่สำนักอวี้ติ้งเป็นเวลานานไม่ได้ ดังนั้นจึงจำเป็นต้องมอบหมายให้ใครสักคนดูแลสำนัก

เฉินเหวินเหลียงเหลือบมองหลิ่วหรูเยี่ยนแล้วปลอบใจเฉินผิง “ไม่ต้องกังวล เฉินผิง ตอนนี้สมาคมนักกลั่นยาแห่งแดนเหนือแทบจะไม่มีบทบาทแล้ว ฉันจะร่วมมือกับประธานคนอื่นๆ ช่วยให้คุณหลิ่วหรูเยี่ยนได้เป็นประธานคนใหม่ของสมาคมนักกลั่นยาแห่งแดนเหนือ เฉินเหวินเหลียงผู้นี้จะหนุนหลังเธอเอง ใครกล้ามีปัญหาก็มาเจอกับฉันได้...”

เฉินเหวินเหลียงเป็นที่รู้จักดีในวงการนักกลั่นยา มิฉะนั้นเขาคงไม่ได้รับตำแหน่งประธานสมาคมนักกลั่นยาแห่งแคว้นจงอวี้

“ฉันก็เช่นกัน...”

ในขณะนั้น เป่าหลงซิงก็ก้าวออกมาด้วย

ในฐานะคนของหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่แห่งหยงเล่อ ตระกูลเป่ามีอิทธิพลอย่างมากในวงการนักกลั่นยา

เป่าหลงซิงกระตือรือร้นที่จะเอาใจเฉินผิง หลังจากได้เห็นความสามารถของเขาตลอดการเดินทาง

“ขอบคุณทั้งสองคน!” เฉินผิงกล่าวคำขอบคุณแล้วหันไปหาหลิ่วหรูเยี่ยน

“หลิ่วหรูเยี่ยน คุณควรกลับไปที่แคว้นจงอวี้กับประธานเฉินและคนอื่นๆ ก่อน จากนั้นค่อยกลับสำนักอวี้ติ้ง พอจัดการทุกอย่างเสร็จแล้ว ผมจะไปหาคุณที่สำนัก”

เฉินผิงไม่อยากให้หลิ่วหรูเยี่ยนตามเขาไปทุกที่ เขายังมีเรื่องต้องจัดการอีกมาก และด้วยความแข็งแกร่งของเธอในตอนนี้ มันคงอันตรายเกินไปหากเธอมากับเขา

โดยเฉพาะการประลองระหว่างเขากับมู่ชิงที่กำลังใกล้เข้ามา ถึงเขาจะไม่กลัวผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าตอนนี้เขาต่อกรกับคนทั้งตระกูลมู่ได้

เฉินผิงจำเป็นต้องฝึกปรือฝีมือไปเรื่อยๆ เพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะปกป้องผู้หญิงข้างกายได้

พวกเขาตั้งใจที่จะเข้ากับสำนักอวี้ติ้งที่มีหลิ่วหรูเยี่ยนเป็นผู้นำ

แต่ในความเป็นจริง พวกเขาไม่ได้เข้าร่วมเพราะสำนัก แต่เพราะเฉินผิงต่างหาก เมื่อเฉินผิงสนับสนุนสำนักอวี้ติ้ง อนาคตของพวกเขาย่อมไปได้สวย

เฉินผิงเหลือบมองหลิ่วหรูเยี่ยน เนื่องจากเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับสำนักของเธอ ดังนั้นจึงไม่ใช่หน้าที่ของเขาที่จะตัดสินใจ ท้ายที่สุดแล้วหลิ่วหรูเยี่ยนเป็นเจ้าสำนัก

ก่อนที่หลิ่วหรูเยี่ยนจะตอบ เนี่ยเหิงก็พูดขึ้น “คุณหลิ่วหรูเยี่ยน ผมว่าคุณควรปล่อยให้พวกเขาสองคนเข้าสำนัก ไหนๆ พวกเขาก็ลำบากมามากพอแล้ว และพวกเขาไม่ได้เป็นคนเลวร้ายอะไร”

หลังจากพูดจบ เนี่ยเหิงก็แอบเหลือบมองเนี่ยหงที่ก้มหน้าลงและกัดริมฝีปากของเธอ

เฉินผิงรู้ทันทีว่ามีบางอย่างระหว่างเนี่ยเหิงกับเนี่ยหง แม้จะไม่ชัดเจนว่าทั้งสองเริ่มมีความสัมพันธ์ตั้งแต่ตอนไหน

ไม่น่าแปลกใจที่เนี่ยเหิงออกตัวแทนพวกเขา เฉินผิงเองก็คิดว่าเนี่ยเล่ยและเนี่ยหงไม่ได้เป็นคนเลวร้าย