“ไปกันเถอะ เราจะไปกับคุณ” จงฉิงพูดขณะที่เขาลุกขึ้น
แม่เฒ่าเจินก็ลุกขึ้นเช่นกัน และทั้งสามคนมุ่งหน้าไปยังบ้านหลังที่เฉินผิงอยู่
ในขณะนั้นเฉินผิงที่อยู่ข้างในกำลังนัวเนียกับไป๋เฉียนและหัวเฟิ่ง ทันทีที่เขากลับมา ผู้หญิงสองคนนั้นก็ดึงเขาเข้ามาในห้อง เฉินผิงตกใจเล็กน้อยแต่รู้ว่าพวกเธอเป็นห่วงเขามาก เขาจึงไม่ว่าอะไร
“คุณเฉิน คุณเจินอยู่ที่นี่และกำลังรอคุณอยู่ในห้องรับแขก” จี้อวิ๋นพูดเบาๆ ขณะที่เขาเดินเข้าไปใกล้ประตู ได้ยินเสียงหัวเราะและพูดคุยกันจากข้างใน
เมื่อได้ยินอย่างนั้น เฉินผิงก็รีบใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยและรีบออกจากห้อง ท้ายที่สุดแล้ว เขาเป็นแขกของตระกูลเจิน และในเมื่อเจินหยวนเต้ามาเยี่ยมด้วยตัวเอง เขาจึงไม่อาจรอช้าได้
เฉินผิงตามจี้อวิ๋นเข้าไปในห้องรับแขก เขาเห็นเจินหยวนเต้าพร้อมด้วยแม่เฒ่าเจินและจงฉิงกำลังรออยู่ “คุณเจิน คุณเรียกผมเหรอ?” เฉินผิงถามอย่างสุภาพ
เจินหยวนเต้ายิ้ม “คนหนุ่มนี่จริงๆ เลย คุณเฉิน คุณเพิ่งกลับมาแต่ไม่คิดจะพักหน่อยเหรอ?”
ทั้งแม่เฒ่าเจินและจงฉิงหัวเราะคิกคัก พวกเขามีสัมผัสที่เฉียบแหลมพอจะได้ยินว่าเกิดอะไรขึ้นในห้องของเฉินผิง
เฉินผิงรู้สึกเขินอายเล็กน้อยแล้วพูดว่า “อ้อ เรื่องนั้นช่วยไม่ได้ ผมได้แต่ตามใจพวกเธอ”
เจินหยวนเต้าพูดต่อ “คุณเฉิน เมื่อสองสามวันก่อน คนจากแคว้นเซียวมาหาคุณ เพราะคุณไม่อยู่ พวกเขาจึงพักอยู่ที่นี่”
“คนจากแคว้นเซียว? องค์ชายเซียวล้มป่วยอีกแล้วเหรอ?” เฉินผิงถามด้วยความประหลาดใจ
“ไม่ใช่แบบนั้น อสูรวิญญาณหลายตัวภายใต้การดูแลของแคว้นเซียวล้มป่วยหนัก พวกเขาต้องการให้คุณตรวจสอบ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...