หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4295

ฝูงอสูรพากันเพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นเงาดำทะมึนปกคลุมขอบฟ้า ตามการนำของตี้ฉงจิง พวกมันพุ่งตรงไปยังเฉินผิงราวกับคลื่นมหาศาลที่ไม่มีทางต้านทานได้

เจ้าสำนักเจียงและพรรคพวกต่างก็รู้สึกหวาดกลัวเมื่อเห็นภาพนั้น แต่ละคนพยายามตั้งสติ เตรียมพร้อมเผชิญหน้าสู้ตายกับฝูงสัตว์ร้ายที่บ้าคลั่งนี้

เฉินผิงหันไปหาเจ้าสำนักเจียงพร้อมรอยยิ้มที่แฝงความมั่นใจ “เจ้าสำนักเจียงไม่ต้องกลัว พวกคุณทุกคนถอยไป ผมจะจัดการกับอสูรพวกนี้เอง”

ขณะที่เขาพูด รัศมีทองคำก็เริ่มส่องสว่างห่อหุ้มร่างกายของเขา

เฉินผิงเตรียมเรียกพลังแห่งมังกร ความตั้งใจที่จะปลดปล่อยมังกรทองเพื่อตรึงพวกอสูรที่พุ่งเข้ามา

แต่แล้วก็เกิดความคิดหนึ่งแวบเข้ามา เขานึกถึงกิเลนเพลิงที่เขาได้ฝึกไว้ มันคือเทพอสูร แม้ยังอยู่ในวัยเยาว์ แต่พลังของมันก็เหนือกว่าสัตว์อสูรในอาณาจักรนิรันดร์อย่างมหาศาล

เฉินผิงเรียกกิเลนเพลิงออกมาจากแหวนเก็บของด้วยการสะบัดมืออย่างรวดเร็ว

ทันทีที่มันปรากฏตัวขึ้น พลังอันน่ากลัวก็ได้แผ่กระจายไปทั่วอากาศ

แม้ร่างของมันจะเล็ก แต่ก็แผ่พลังแห่งเทพอสูรออกมาอย่างชัดเจน ในทันใด ฝูงอสูรที่กำลังบ้าคลั่งก็หยุดชะงัก เสียงคำรามของพวกมันเงียบลงโดยพลัน ความกลัวที่ฝังลึกถึงกระดูกได้หยุดพวกมันไว้ รัศมีของกิเลนเพลิงแผ่ซ่านออกมาราวกับคลื่นที่มองไม่เห็นปกคลุมทั่วสนามรบ

เมื่อพลังของกิเลนเพลิงแผ่กระจายไปทั่วสนามรบ อสูรที่เคยกระหายเลือดต่างก็แข็งค้างอยู่กับที่ แสงสีแดงที่น่ากลัวในดวงตาของพวกมันหายไป เหลือเพียงแต่ความหวาดกลัวอย่างไร้หนทาง

ตี้ฉงจิงและเหล่าศิษย์ของเขาต่างยืนตะลึง สายตาแสดงออกถึงความตกใจและประหลาดใจ พวกเขาไม่เคยเห็นสัตว์ที่มีพลังอำนาจน่ากลัวเช่นนี้ มากไปกว่านั้นมันสามารถควบคุมฝูงสัตว์ได้เพียงแค่ปรากฏตัว

เจ้าสำนักเจียง และคนอื่นๆ ก็ตื่นตะลึงไม่แพ้กัน ใจของพวกเขาวิ่งวุ่นไปกับความพยายามที่จะทำความเข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่มีใครเคยเห็นสิ่งมีชีวิตใดที่เหมือนกิเลนเพลิงมาก่อน

“อวี้เหลียน สิ่งมีชีวิตตัวนี้คืออะไรกัน?” เจ่อเยี่ยน ถาม

“ฉันก็ไม่รู้เช่นกัน!” เจียงอวี้เหลียนส่ายหน้า

แม้กิเลนเพลิงจะมีร่างเล็ก แต่ร่างของมันแผ่พลังอัคคีอันร้อนแรง ด้วยความมั่นใจที่ไม่แยแส มันเดินอย่างช้าๆ ไปยืนตรงหน้าฝูงอสูรที่รวมตัวกัน ทุกครั้งที่กีบเท้าของมันสัมผัสพื้น พวกอสูรก็สั่นเทิ้มอย่างหนักและถอยหลังโดยสัญชาตญาณ ถึงแม้ว่าพวกมันจะมีขนาดใหญ่โตและทรงพลังเพียงใด แต่รัศมีของเทพอสูรนี้ก็เป็นสิ่งที่พวกมันทานทนไม่ไหว

ครืน...

ความร้อนแผดเผากระจายออกทุกทิศทาง ในชั่วพริบตา อสูรหลายร้อยตัวไม่ว่าจะใหญ่โตหรือแข็งแกร่งแค่ไหน ต่างก็จมอยู่ในความหวาดกลัวอย่างแท้จริง พวกมันหันหลังวิ่งหนีโดยไม่รอช้า เพื่อเอาชีวิตรอดกันอย่างสิ้นท่า

อสูรบางตัวยังกลัวเสียจนปัสสาวะรดตัวเอง ส่งกลิ่นเหม็นฉุนลอยฟุ้งไปทั่วอากาศ

ในเวลาเพียงไม่กี่อึดใจ ฝูงอสูรที่เคยดุดันและน่ากลัวก็หายไปหมดสิ้น กระจัดกระจายหนีไปคนละทิศละทาง

กิเลนเพลิงยืดตัวเดินไปมาอย่างภาคภูมิใจ ศีรษะเชิดสูง หน้าอกแอ่นอย่างสง่างาม พอใจในความสำเร็จของตน เมื่อเสพสุขกับชัยชนะพอแล้ว มันก็กลับเข้าไปยังแหวนเก็บของของเฉินผิง

ตี้ฉงจิงยืนอยู่ในสภาพคล้ายคนเสียสติ ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ ส่วนนักพรตจากสำนักเซวี่ยกู่ก็ไม่ต่างกัน สภาพจิตใจพังทลายขณะที่ยืนตะลึงงันมองเหตุการณ์ที่พลิกผันไปอย่างสิ้นเชิง

ฝูงอสูรเหล่านั้นเคยเป็นไพ่ตายของพวกเขา แต่ตอนนี้มันกลับไร้ค่าโดยสิ้นเชิง