หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4305

หลังจากที่ถันหรงคุนจากไป ทุกคนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ส่วนเฉินผิงก็โค้งคำนับบอกลาซิงเฉียน ก่อนจะหันหลังกลับแล้วออกไป

เมื่อเห็นอย่างนั้น เสินจี้จื่อก็รีบวิ่งตามหลังเฉินผิงไปติดๆ

สำหรับเขาแล้ว เฉินผิงก็เหมือนกับบ่อเงินบ่อทอง

เมื่อเห็นเสินจี้จื่อใส่กางเกงขาสั้นหลวมๆ เฉินผิงก็รู้สึกอนาถใจ เขาหยิบเหรียญวิญญาณสีม่วงออกมาแล้วพูดว่า “เอาไปซื้อเสื้อผ้าเถอะ ที่เหลือผมยกให้”

“ขอบคุณ คุณเฉิน วางใจเถอะว่าฉันจะตอบแทนคุณแน่นอน เพราะฉันรู้ว่าคุณจะต้องชนะ เมื่อถึงเวลานั้นฉันก็จะร่ำรวย อัตราเดิมพันของคุณกับมู่ชิงคือสิบต่อหนึ่ง ถ้าคุณชนะ เราจะได้สิบเท่าของเงินเดิมพัน” เสินจี้จื่อกล่าวอย่างตื่นเต้น

เขาเชื่อมั่นว่าเฉินผิงจะชนะ!

เฉินผิงส่งสายตาเจ้าเล่ห์ให้เสินจี้จื่อและถาม "ถ้าผมไม่ชนะ ก็หมายความว่าคุณจะไม่ได้อะไรเลยใช่ไหม?"

“เป็นไปไม่ได้ ต่อให้คุณแพ้จริงๆ คนอย่างคุณก็ไม่มีทางที่จะปล่อยให้ฉันหมดตัว คุณจะต้องคืนเดิมพันที่ฉันเสียไปแน่นอน” เสินจี้จื่อกล่าว

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เฉินผิงก็พูดไม่ออกชั่วขณะ ที่แท้เขาก็วางแผนทุกอย่างไว้ล่วงหน้าแล้ว ถ้าฉันชนะ เขาจะได้เงินก้อนโต ถ้าฉันแพ้ ฉันก็คงทนเห็นเขาหมดเนื้อหมดตัวไม่ได้ สุดท้ายฉันก็จะให้เงินเขาอยู่ดี เพราะฉันไม่ได้ขาดเงินใช้สอย เสินจี้จื่อร้ายจริงๆ

เฉินผิงยิ้มแล้วพูดว่า “เอาล่ะ คุณไปซื้อเสื้อผ้าเถอะ ถ้าแพ้จริงๆ ผมจะยกเงินทั้งหมดที่มีให้คุณ ถึงตอนนั้นผมคงตายไปแล้ว คงไม่ได้ใช้เงินอีก”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เสินจี้จื่อก็รีบตอบอย่างกระอักกระอ่วน “ไม่มีทางที่คุณจะแพ้หรอก คุณเฉิน คุณจะไม่แพ้”

หลังจากพูดจบ เสินจี้จื่อก็รีบไปซื้อเสื้อผ้า ด้วยความที่สภาพของเขาไม่น่ามองเอาเสียเลย

ในขณะที่เฉินผิงพักอยู่ที่เมืองหนานจิง ไกลออกไปนับหมื่นไมล์ที่ฐานของสมาพันธ์ผนึกมารในแดนเหนือ สั่วเทียนเจิ้งนั่งตัวตรงบนบัลลังก์ ใบหน้าของเขาบึ้งตึง

ผู้อาวุโสชูมีบาดแผลเต็มตัว สายตาของเขาวอกแวกขณะพูด “คุณสั่ว แคว้นเซียวตั้งตนเป็นศัตรูกับพวกเราและยังสนับสนุนเฉินผิงอย่างเปิดเผยด้วย นี่มันอุกอาจมาก ฉันคิดว่าเราควรวางแผนสั่งสอนแคว้นเซียว เอาให้พวกมันไม่กล้าเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องของเฉินผิงอีก”

“สั่งสอนพวกมันเหรอ? แล้วเราจะทำแบบนั้นได้ยังไง?” สั่วเทียนเจิ้งมีสีหน้าเย็นชา ดวงตาเบิกกว้าง “หรือคุณจะแนะนำให้เราบุกเข้าไปในแคว้นเซียวและสั่งสอนพวกมัน?”

“ฉะ-ฉันคงแกร่งไม่พอ” ผู้อาวุโสชูรีบส่ายหัวด้วยความกลัว

แม่ทัพแห่งแคว้นเซียวกวาดล้างตระกูลเฟิงไปแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะผู้อาวุโสชูไหวตัวทันและหนีไปก่อน เขาคงถูกกำจัดไปด้วย

เขาไม่มีทางพาคนเข้าไปหาเรื่องแคว้นเซียวถึงที่แน่นอน