หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4326

“จ้าวมาร คุณรู้ไหมว่าโลหิตเร้นกายคืออะไร?” เฉินผิงถามด้วยความประหลาดใจ

“ก็พอรู้อยู่บ้าง” จ้าวมารสีชาดพยักหน้าอย่างจริงจัง “โลหิตเร้นกายไม่ได้ทำให้หายตัว แต่มันแค่เปลี่ยนร่างกายให้กลายเป็นเลือดหยดเล็กๆ นับไม่ถ้วน หยดเลือดเหล่านี้กระจัดกระจายไปทั่วทุกแห่ง เป็นเหตุผลว่าทำไมเจ้าถึงสัมผัสได้ว่ารัศมีของเขากระจายไปทั่ว ทว่าเขายังไม่เชี่ยวชาญวิชานี้อย่างสมบูรณ์ เขาสลายกายหยาบได้ก็จริง แต่วิญญาณของเขายังคงอยู่”

หลังจากฟังคำพูดของจ้าวมารสีชาด ทันใดนั้นเฉินผิงก็คิดขึ้นได้

เป็นอย่างนี้นี่เอง นี่คือครั้งแรกที่เฉินผิงได้เจอกับวิชาแบบนี้

ทันใดนั้น แสงสีแดงก็กระพริบบนหน้าผากของเฉินผิง ตามมาด้วยการปรากฏของดวงตาที่สาม

ไม่นานภาพของสำนักเซวี่ยกู่ในสายตาเฉินผิงก็กลายเป็นผืนฟ้าสีเทาขุ่นมัว

เฉินผิงใช้วิชาเนตรส่องนภา เมื่อเนตรนี้ทำงาน วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของถันหรงคุนก็ไม่มีทางหลบซ่อนได้อีก

ในขณะนั้น เฉินผิงมองเห็นหยดเลือดเล็กๆ นับไม่ถ้วนลอยอยู่ในอากาศ

วิญญาณของถันหรงคุนซ่อนตัวบนกองกระดูกที่อยู่ใกล้ๆ ซึ่งเฉินผิงมองข้ามไป

เฉินผิงถูกรบกวนจนเสียสมาธิจากสัมผัสของถันหรงคุนที่กระจายไปทั่วรอบตัวเขา หากเขาขยายปราณสัมผัสและค้นหาอย่างละเอียดถี่ถ้วนกว่านี้ เขาคงพบที่ซ่อนของถันหรงคุน

ในทางกลับกัน เขากลับรู้สึกมึนงงไปชั่วขณะ ราวกับว่าถันหรงคุนทำให้เขาสับสน

อย่างไรก็ตาม ความมั่นใจของถันหรงคุนสั่นคลอนเมื่อเขาสังเกตเห็นบางสิ่งที่แปลกประหลาด จู่ๆ ก็มีดวงตาที่สามปรากฏขึ้นบนหน้าผากของเฉินผิง

อย่างไรก็ตาม เขาไม่รู้เลยว่าเนตรส่องนภาคืออะไร

เขารู้สึกราวกับว่าที่ซ่อนของเขาถูกมองเห็นได้อย่างชัดเจน ทำให้เขาเริ่มไม่สบายใจ

ก่อนที่ถันหรงคุนจะทันรู้ตัว ทันใดนั้นปราณกระบี่ก็พุ่งเข้าหาเขา

ตูม!

ภูเขากองกระดูกระเบิดในทันที และถันหรงคุนก็ถูกพลังกระบี่ซัดกระเด็นไปในทันใด

ทันทีที่ถันหรงคุนลอยละลิ่ว หยดเลือดเล็กๆ นับไม่ถ้วนรอบตัวเขาก็เริ่มแข็งตัว

ชั่วพริบตานั้นหยดเลือดก็กลายเป็นถันหรงคุน วิญญาณของถันหรงคุนกลับคืนสู่ร่างกายอย่างรวดเร็ว

หากไม่มีร่างกาย จะเหลือเพียงวิญญาณของเขาที่ยังคงอยู่ และพลังของเขาจะลดลงอย่างมาก ในสภาพแบบนั้นคงไม่อาจต่อกรกับเฉินผิงได้

“แกใช้คาถาอะไรถึงหาตัวฉันเจอ?” ถันหรงคุนจ้องไปที่เฉินผิงและถามด้วยความเหลือเชื่อ

ตูม!

ฟุ่บ!

ท่ามกลางท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยฝุ่นสีชมพู เฉินผิงพุ่งเข้าหาถันหรงคุนอย่างกะทันหัน

เขาเคลื่อนไหวด้วยความเร็วอันน่าทึ่งและเข้าถึงตัวถันหรงคุนในพริบตา

เปรี้ยง!

ก่อนที่ถันหรงคุนจะทันได้โต้ตอบ เขาก็ถูกเฉินผิงโจมตีอย่างรุนแรง

ร่างของถันหรงคุนกระเด็นไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว บาดแผลขนาดใหญ่ปรากฏบนอกของเขา

อย่างไรก็ตาม บาดแผลนั้นกลับหายไปด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อ

“ฮ่าๆๆ แกฆ่าฉันไม่ได้หรอก” เขาหัวเราะ “ร่างกายของฉันสามารถกลายเป็นหมอกโลหิต ทำให้แกทำอะไรฉันไม่ได้ไม่ว่าจะโจมตีด้วยวิธีไหนก็ตาม” ถันหรงคุนระเบิดเสียงหัวเราะ

“อย่างนั้นเหรอ?”

เฉินผิงสังเกตเห็นว่าร่างของถันหรงคุนสามารถสลายตัวเป็นหมอกโลหิตได้ทุกเมื่อ จากนั้นก็จะรวมตัวกันใหม่อย่างรวดเร็ว เขาตระหนักว่าการจะฆ่าถันหรงคุนได้ เขาจำต้องป้องกันไม่ให้ถันหรงคุนกลายร่างเป็นหมอกโลหิตเสียก่อน