หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4336

สำนักเซวี่ยกู่นั้นชั่วร้ายอยู่แล้ว เจ้าตำหนักจึงคิดว่าเตาหลอมในห้องฝึกเดี่ยวของพวกเขาจะต้องชั่วร้ายเช่นกัน

“ถอยไปหน่อย ผมจะลองเปิดดู”

เฉินผิงสั่งให้เจ้าตำหนักถอยห่างในขณะที่เขาเข้าใกล้เตาหลอม จากนั้นเขาก็ใช้มือปัดฝาออก

ฝาเตาหลอมกระเด็นออกไปอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นรัศมีอันสดชื่นก็พุ่งเข้าใส่หน้าเขา

ในสถานที่ซึ่งเต็มไปด้วยเจตจำนงสังหาร รัศมีอันสดชื่นที่พุ่งเข้ามากะทันหันราวกับสัญญาณของชีวิตกลางทะเลทรายรกร้างว่างเปล่า

ทั่วห้องลับถูกอาบไปด้วยรัศมีนั้น ทั้งเฉินผิงและเจ้าตำหนักต่างรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย

“รัศมีอะไรกัน ช่างอบอุ่นเหลือเกิน!” เจ้าตำหนักถามด้วยความประหลาดใจ

คิ้วของเฉินผิงขมวดเล็กน้อย อีกอย่างเขาเองก็ไม่รู้เลยว่ารัศมีที่ลอยออกมาจากเตาหลอมคืออะไร

“นี่คือพลังชีวิต เมื่อมนุษย์ตายจะเกิดปราณมรณะ ในทำนองเดียวกัน เมื่อยังมีชีวิตอยู่ก็จะมีพลังชีวิต ข้าสงสัยอยู่ว่าหมอนั่นไม่เกรงกลัวอันตรายต่อร่างกายจากปราณมรณะที่ใช้บำเพ็ญเพียรบ้างเลยหรือ ที่แท้เขาใช้พลังชีวิตต้านความเสียหายจากปราณมรณะนี่เอง” จ้าวมารสีชาดกล่าว

“พลังชีวิต? เรากลั่นพลังจากของแบบนี้ได้ด้วยเหรอ?”

เฉินผิงรู้สึกสับสนเล็กน้อย

ถ้าอย่างนั้นการดูดซับพลังชีวิตสามารถยืดอายุขัยได้งั้นหรือ? แต่คงมีเพียงไม่กี่คนที่ทำได้จริง ฉันเองก็ไม่เคยเห็น ผู้ใช้วิชามารบางคนมีวิชาบำเพ็ญเพียรที่ทำให้พวกเขาดูดซับพลังชีวิตของคนอื่นเพื่อยืดอายุตัวเองได้ บางคนที่ใกล้จะหมดพลังชีวิตแต่ไม่สามารถเพิ่มระดับได้ก็จะหันไปดูดซับพลังชีวิตของคนอื่นแทน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินเกี่ยวกับการกลั่นและเก็บสำรองพลังชีวิต ถ้าอย่างนั้น เราเก็บพลังชีวิตไว้และขายเป็นทรัพยากรได้ใช่ไหม? หลายคนคงยอมสู้เพื่อครอบครองมัน!

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา หัวใจของเฉินผิงก็รู้สึกหนักอึ้ง พลังชีวิตทั้งหมดนี้แลกมาด้วยชีวิตของผู้บำเพ็ญเพียรนับไม่ถ้วน ถ้าเอาไปขาย ฉันก็คงเลวร้ายสิ้นดี พลังทั้งหมดนี้ต้องแลกกับชีวิตคนจำนวนมหาศาล!

ท้ายที่สุดแล้ว เขามาไกลมากจากการเป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง เขาให้ความสำคัญกับความผูกพันในครอบครัวและความรักมากกว่าสิ่งใด ส่วนการเป็นเซียนและมีชีวิตนิรันดร์ เขาไม่ได้หลงใหลที่จะแสวงหามากขนาดนั้น

สำหรับเขา การมีชีวิตคงไร้ความหมายหากต้องอยู่เพียงลำพัง

“ดูสิเฉินผิง! มีกระดูกเซียนอยู่ในเตาหลอมใบนี้!” เจ้าตำหนักตะโกนออกมาทันใดขณะที่เฉินผิงกำลังคุยกับจ้าวมารสีชาด

เฉินผิงรีบหันไปมอง มีกระดูกเซียนสองชิ้นวางอยู่ที่ก้นเตาหลอม ดูเหมือนกับซี่โครง

ทันทีที่เขาเห็นกระดูก เขาก็รู้ทันทีว่าเป็นกระดูกของจ้าวมารสีชาด เพราะเขาสัมผัสได้ถึงรัศมีภายในอย่างชัดเจน และยังรับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงในเสี้ยววิญญาณของจ้าวมารสีชาดเมื่อกระดูกเซียนปรากฏขึ้น