อย่างไรก็ตาม ตลอดสามวันที่ผ่านมา ชายชราที่เคยสนทนากับเฉินผิงยังคงวางตัวห่างเหินและดูเหมือนจะระแวงเขา
เมื่อหญิงสาวคนนั้นที่ถือถุงใส่ของเข้าใกล้เขา ชายชราจะปรากฏตัวขึ้นและขัดขวางไม่ให้เธอเข้าใกล้
แม้จะไม่เข้าใจว่าทำไม แต่เขาก็ไม่ได้กังวลกับเรื่องนี้มากนัก
เมื่อถึงวันสุดท้าย เขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับหญิงสาวคนนั้น และมันคงเป็นเพียงความเข้าใจผิด
เฉินผิงวางแผนที่จะออกเดินทางกับจี้อวิ๋นในวันรุ่งขึ้น จากนั้นก็เดินทางผ่านแคว้นจงอวี้เพื่อไปรับหัวเฟิ่งก่อนจะมุ่งหน้าไปยังสำนักหลอมเซียนที่ยอดเขากระทิงมรกต
เมื่อเขาซ่อมกระบี่พิฆาตมังกรและปลดปล่อยวิญญาณกระบี่จงหลี่ เขาก็จะได้กลับไปที่สำนักอวี้ติ้งเพื่อเยี่ยมเกาฉี่หลาน อวี๋เจียเมิ่ง และคนอื่นๆ ขณะเดียวกันก็ไปหาราชายี่เหอด้วย
ด้วยความที่เขาจากมานาน ในระหว่างที่อยู่ที่อี้ไป๋เขาได้พบกับหลิ่วหรูเยี่ยน อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้พบกับหญิงสาวคนอื่นเลย
เรื่องนี้เกิดขึ้นกับเกาฉี่หลานเช่นกัน ซึ่งได้อยู่กับเขาไม่นานนักก่อนที่พวกเขาจะแยกย้าย จากวันนั้นก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย
เฉินผิงวางแผนกลับไปที่แดนเหนือเพื่อพบหญิงสาวเหล่านั้น และพาเกาฉี่หลานกลับไปที่บ้านตระกูลเกาเพื่อเยี่ยมครอบครัวของเธอ
เขาคิดว่าน่าจะใช้โอกาสนี้ถามเรื่องที่อยู่ของซูอวี่ฉีได้เช่นกัน ตั้งแต่ที่เธอหายตัวไปในแดนเหนือก็ไม่มีข่าวคราวของเธออีกเลย ทำให้เขากังวลอยู่เรื่อยมา
แต่แดนเหนือเป็นที่ตั้งของฐานทัพสมาพันธ์ผนึกมาร ดังนั้นเขาจึงต้องระมัดระวังอย่างยิ่งและอำพรางความเคลื่อนไหวของเขาหากต้องการไปที่นั่น
ขณะที่เฉินผิงกำลังครุ่นคิดถึงแผนขั้นต่อไป ประตูห้องของเขาก็เปิดออกกะทันหัน
ใครกันที่เข้ามาในเวลาแบบนี้?
เขาลุกขึ้นยืนและพุ่งมือออกไปหาผู้บุกรุกอย่างรวดเร็ว
“คุณเฉิน ฉันเอง”
ขณะที่เฉินผิงกำลังจะจับตัว เธอก็พูดขึ้น
เมื่อได้ยินเสียงของเธอ เฉินผิงก็จำเธอได้ว่าเป็นเด็กสาวที่ถือถุงใส่ของคนนั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...