เมื่อเห็นอย่างนั้น จูชิงเยวี่ยจึงได้แต่หลั่งน้ำตาและพูดอะไรไม่ออก
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
สีหน้าของเฉินผิงดูสับสน เขาไม่เข้าใจว่านี่มันเรื่องอะไรกัน
“คุณเฉิน ฉันรู้สึกขอบคุณที่คุณช่วยเหลือและดูแลเราในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา แต่ถ้าหากคุณคิดจะพาคุณหนูกลับไปที่อี้ไป๋ ฉันก็คงต้องยอมเนรคุณ คุณหนูสำคัญกับความอยู่รอดของคนทั้งตระกูลของเรา เธอต้องกลับไปพร้อมกับฉัน” หลิวป๋อพูดกับเฉินผิงอย่างหมดหนทาง
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่ บอกผมมาสิ! บางทีผมอาจช่วยคุณได้!”
เฉินผิงไม่เข้าใจว่าอะไรกันที่ร้ายแรงจนอาจทำให้ทั้งตระกูลจบสิ้น
จูชิงเยวี่ยเป็นเพียงผู้บำเพ็ญเพียรหญิงขั้นกึ่งเซียนเธอไม่ได้เป็นผู้ทุกข์ยากด้วยซ้ำ แล้วทำไมเธอถึงสำคัญกับชะตากรรมของตระกูลนัก?
หลิวป๋อเหลือบมองจูชิงเยวี่ยพร้อมถอนหายใจ ก่อนจะพูดว่า “คุณหนู คงจะดีกว่าถ้าคุณบอกคุณเฉินด้วยตัวเอง”
เมื่อพูดจบ หลิวป๋อก็หันหลังแล้วจากไป เห็นได้ชัดว่าหลิวป๋อคงไม่ยอมมีชีวิตอีกต่อไปหากปล่อยให้จูชิงเยวี่ยกลับไปที่อี้ไป๋
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...