หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4340

“ทำไมไม่ขอความช่วยเหลือจากองค์ชายเซียวล่ะ เมืองฉีเจียไม่น่าจะแข็งแกร่งกว่าแคว้นเซียวหรอกใช่ไหม?” เฉินผิงถาม

“ไม่ได้ ฉันแค่ไม่อยากให้องค์ชายเซียวรู้ว่าความจริงแล้วฉันเป็นใคร และฉันไม่อยากให้เขาคิดว่าฉันหลอกเขาด้วย คุณเฉิน ฉันต้องการความช่วยเหลือจากคุณ ถ้าฉันถอนหมั้นกับฉีเหิงและคลี่คลายวิกฤตในเมืองจูเจียได้ พ่อก็จะเลิกกดดันฉัน!” จูชิงเยวี่ยอ้อนวอนและคุกเข่าลง

เฉินผิงเอื้อมมือไปช่วยพยุงเธอขึ้น จากนั้นเขาก็พูดพร้อมขมวดคิ้วเล็กน้อย “ผมไม่มีเส้นสายในเมืองฉีเจีย ดังนั้นการจะโน้มน้าวให้พวกเขาถอนหมั้นจึงไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ยังไงผมก็จะลองดู ผมแค่ไม่รู้ว่าฉีเหิงแข็งแกร่งแค่ไหน”

เฉินผิงรู้ว่าถึงเขาช่วยก็อาจไม่สร้างความแตกต่างมากนักหากฉีเหิงทรงพลังกว่าเขา ท้ายที่สุดแล้วผู้แข็งแกร่งกว่าย่อมอยู่รอดในอาณาจักรนิรันดร์

“ฉีเหิงเป็นเพียงผู้ทุกข์ยากระดับสองเท่านั้น และฉันคิดว่าพ่อของเขาน่าจะเป็นผู้ทุกข์ยากระดับแปด ความแข็งแกร่งโดยรวมของประชากรในแดนตะวันออกนั้นไม่สูงนัก ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานนั้นหายากมาก ฉันเคยได้ยินมาว่ามีอยู่เพียงคนเดียวเท่านั้น ซึ่งเขาอาศัยอยู่บนเกาะห่างไกลในทะเลมรณะ อย่างไรก็ตาม ที่แห่งนั้นเป็นพื้นที่ต้องห้ามในแดนตะวันออก แทบไม่มีใครกล้าเสี่ยงไปที่นั่น” จูชิงเยวี่ยกล่าว

เฉินผิงตระหนักดีว่าพลังของผู้บำเพ็ญเพียรในแดนตะวันออกนั้นต่ำจนน่าประหลาดใจ ไม่แน่เขาอาจครอบครองแดนตะวันออกได้หากเหยียบย่างไปที่นั่น

“ถ้าอย่างนั้นผมจะเดินทางไปกับคุณ พอจัดการเรื่องของคุณเสร็จแล้ว ผมจะพาคุณไปที่แคว้นเซียว ถือว่าเป็นการตอบแทนราชาเซียวหยวนซาน”

เฉินผิงตกลงทำตามคำขอของจูชิงเยวี่ย และตัดสินใจจะไปกับเธอในการเดินทางครั้งนี้

เซียวหยวนซานส่งคนมาช่วยยึดนครจิ้งจอกคืนมาและกำจัดตระกูลเฟิงแห่งสมาพันธ์ผนึกมาร เขายังประกาศด้วยว่าจะหนุนหลังเฉินผิง เฉินผิงจึงรู้สึกว่าจำเป็นต้องตอบแทนเซียวหยวนซาน

“คุณเฉิน ฉันซาบซึ้งจนบอกไม่ถูกเลย ขอบคุณมาก!” จูชิงเยวี่ยสีหน้าแจ่มใสขึ้นทันทีและโค้งคำนับเฉินผิง

“คุณเฉิน เรากำลังเข้าใกล้ทะเลมรณะ ซึ่งเป็นเขตแดนระหว่างแดนใต้และตะวันออก ในขณะที่เขตแดนระหว่างแดนตะวันออกและเหนือถูกคั่นด้วยทะเลโม่ไห่ หากจะไปต่อ เราต้องยึดตามเส้นทางบิน ไม่อย่างนั้นจะไปเจอกับอันตราย เรานั่งเรือวิญญาณข้ามทะเลมรณะไม่ได้ และผู้บำเพ็ญเพียรก็ไม่สามารถเข้าไปในทะเลได้เช่นกัน ผู้บำเพ็ญเพียรที่พลัดตกลงไปในทะเลมรณะล้วนโผล่ขึ้นมาในสภาพที่เหลือแต่โครงกระดูก” จูชิงเยวี่ยบอก

“เส้นทางบิน? หมายความคุณว่ามีแผนที่เหรอ?” เฉินผิงถามด้วยความสงสัย

“ก็มีอยู่” หลังจากหลิวป๋อพูดจบ เขาก็หยิบแผนที่ออกมา แผนที่นั้นแสดงพื้นที่ทั้งหมดในทะเลมรณะ มีเกาะนับไม่ถ้วนกระจัดกระจายอยู่ทั่ว

“คุณเฉิน เกาะเหล่านี้ที่เชื่อมกันด้วยเส้นสีแดงที่หมายถึงเส้นทางบิน เรือเหาะสามารถบินตามเส้นทางนี้ได้ ตอนแรกสำนักประตูเมฆาให้บริการเรือเหาะในแดนตะวันออก แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างกลับล้มเลิกไป หากไม่มีเรือเหาะ พวกเราจะเหาะผ่านท้องฟ้าและหยุดพักทุกครั้งที่ไปถึงเกาะ ซึ่งสิ้นเลืองทั้งพลังวิญญาณและเวลาของเราไปมาก เราต้องใช้เวลาเป็นเดือนกว่าจะหาคุณหนูเจอ! แน่นอนว่าเราจะใช้อาคมเคลื่อนย้ายก็ได้ แต่ค่าใช้จ่ายสูงมาก พวกเราหลายสิบคนไม่มีเงินมากขนาดนั้น”

จากนั้นหลิวป๋อก็ชี้ไปที่แผนที่และอธิบายรายละเอียดให้เฉินผิงฟัง