หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4341

เมื่อได้ยินคำพูดของหลิวป๋อ เฉินผิงก็พูดไม่ออกไปชั่วขณะ เพราะเขาเองที่เป็นคนทำลายล้างสำนักประตูเมฆา จี้อวิ๋นซึ่งกำลังฟังคำพูดของหลิวป๋ออยู่เช่นกันอดไม่ได้ที่จะแอบหัวเราะเบาๆ

เฉินผิงพิจารณาแผนที่อย่างละเอียด เส้นทางที่แสดงไว้นั้นคดเคี้ยวซับซ้อน แสดงให้เห็นว่าเป็นระยะทางที่ไกลไม่น้อย หากเดินทางเป็นเส้นตรง เขาคงไม่ต้องเดินทางไกลขนาดนี้เพื่อไปยังแดนตะวันออก

“ระยะทางไกลพอตัว แม้จะเดินทางด้วยเรือเหาะก็อาจต้องใช้เวลาประมาณสามวัน...”

เฉินผิงพูดพร้อมขมวดคิ้ว

“ไม่ต้องกังวล” เขากล่าว “มีเกาะที่มีคนอาศัยอยู่พร้อมทั้งอาคารบ้านเรือนตลอดเส้นทาง เราจอดเรือเหาะพักบนเกาะเมื่อไหร่ก็ได้” หลิวป๋อรีบบอก

“ไม่จำเป็น เราบินตรงไปเลยดีกว่า แบบนั้นเราน่าจะไปถึงภายในหนึ่งวัน เดินทางวกวนไปมาเสียเวลาเปล่า!” เฉินผิงโบกมือและพูดอย่างเรียบเฉย

“ไม่ได้ ถ้าเดินทางเป็นเส้นตรง มีโอกาสที่เราจะพบผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานที่กำลังเก็บตัวฝึกวิชาบนเกาะใดเกาะหนึ่ง หากพวกเขาหันมาเล่นงานเราคงแย่แน่”

เมื่อเห็นเฉินผิงคิดจะเดินเรือเหาะเป็นเส้นตรง หลิวป๋อก็ชะงักไป

ในขณะที่เฉินผิงไปถึงขั้นผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดแล้ว และพลังของเขาไม่น่าจะอ่อนด้อย แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายาน เขาคงไม่ต่างกับแมลง

ท้ายที่สุดแล้ว หลิวป๋อและจูชิงเยวี่ย รวมถึงคนอื่นๆ ไม่เคยเห็นความสามารถที่แท้จริงของเฉินผิง พวกเขาเข้าใจว่าสำนักเซวี่ยกู่ถูกทำลายล้างเพราะน้ำมือของพวกเจ้าสำนักเจียงและตำหนักก่วงหาน

ท้ายที่สุดแล้ว ใครจะไปคิดว่าผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดจะสังหารผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับสองได้

“ไม่ต้องกังวล” เขาพูดย้ำ “เรือเหาะของเราเร็วและไม่ถูกตรวจจับได้ง่ายๆ พวกคุณถูกสำนักเซวี่ยกู่จับไว้เสียนาน ไม่กลัวเหรอว่าพวกตระกูลQuinlanจะทำอะไรไปบ้างแล้ว” เฉินผิงถาม

เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลิวป๋อก็เงียบไปทันที พวกเขาถูกจับขังเป็นเวลานานพอสมควรและไม่สามารถติดต่อตระกูลได้ เท่าที่พวกเขารู้ อาจเกิดความขัดแย้งระหว่างตระกูลQuinlanกับตระกูลจูขึ้นแล้ว

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง หลิวป๋อก็พยักหน้าแล้วพูดว่า “ตกลง เราจะเดินหน้าต่อ แต่ถ้าเราพบอันตรายใดๆ เราต้องทิ้งเรื่องอื่นแล้วรีบหนีให้เร็วที่สุด ฉันจะยื้อไว้ให้คุณเอง คุณต้องพาคุณหนูกลับบ้านอย่างปลอดภัยให้ได้!”

“หลิวป๋อ...” จูชิงเยวี่ยมองหลิวป๋อ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความละอาย

เธอเอาแต่หนีอย่างเห็นแก่ตัว ไม่คำนึงถึงอันตรายที่เธอทำให้เมืองจูเจียต้องเผชิญ

ยิ่งไปกว่านั้น ผู้คนมากมายจากเมืองจูเจียต้องมาตายเพราะตามหาเธอ แต่จนถึงตอนนี้ หลิวป๋อก็ยังคงปกป้องเธออยู่

จี้อวิ๋นรีบหันไปหาเฉินผิงแล้วถาม

ก่อนที่เฉินผิงจะตอบ เขาก็พบว่ากิเลนเพลิงกลับโผล่ออกมาจากแหวนเก็บของ

กิเลนเพลิงดูตื่นเต้นมาก มันพยายามหนีออกจากเรือเหาะไม่หยุด

เมื่อเห็นกิเลนเพลิงปรากฏตัวขึ้นกะทันหัน ทั้งหลิวป๋อและจูชิงเยวี่ยก็ตกตะลึง

“เป็นบ้าอะไรของแก เจ้าตัวแสบ”

เฉินผิงพยายามนำกิเลนเพลิงกลับเข้าไปในแหวนเก็บของ แต่เจ้าตัวน้อยกลับดิ้นรนไม่หยุด

“คุณเฉิน ดูเหมือนว่าเจ้าสัตว์อสูรตัวน้อยอยากออกไปข้างนอก มันพบอะไรบางอย่างหรือเปล่า?” จี้อวิ๋นถาม

เมื่อได้ยินที่จี้อวิ๋นบอก เฉินผิงจึงเปิดประตูเรือเหาะ แล้วกิเลนเพลิงก็พุ่งออกไป มันตรงไปยังเกาะขนาดเล็กที่อยู่ด้านล่าง