เมื่อได้ยินคำพูดของหลิวป๋อ เฉินผิงก็พูดไม่ออกไปชั่วขณะ เพราะเขาเองที่เป็นคนทำลายล้างสำนักประตูเมฆา จี้อวิ๋นซึ่งกำลังฟังคำพูดของหลิวป๋ออยู่เช่นกันอดไม่ได้ที่จะแอบหัวเราะเบาๆ
เฉินผิงพิจารณาแผนที่อย่างละเอียด เส้นทางที่แสดงไว้นั้นคดเคี้ยวซับซ้อน แสดงให้เห็นว่าเป็นระยะทางที่ไกลไม่น้อย หากเดินทางเป็นเส้นตรง เขาคงไม่ต้องเดินทางไกลขนาดนี้เพื่อไปยังแดนตะวันออก
“ระยะทางไกลพอตัว แม้จะเดินทางด้วยเรือเหาะก็อาจต้องใช้เวลาประมาณสามวัน...”
เฉินผิงพูดพร้อมขมวดคิ้ว
“ไม่ต้องกังวล” เขากล่าว “มีเกาะที่มีคนอาศัยอยู่พร้อมทั้งอาคารบ้านเรือนตลอดเส้นทาง เราจอดเรือเหาะพักบนเกาะเมื่อไหร่ก็ได้” หลิวป๋อรีบบอก
“ไม่จำเป็น เราบินตรงไปเลยดีกว่า แบบนั้นเราน่าจะไปถึงภายในหนึ่งวัน เดินทางวกวนไปมาเสียเวลาเปล่า!” เฉินผิงโบกมือและพูดอย่างเรียบเฉย
“ไม่ได้ ถ้าเดินทางเป็นเส้นตรง มีโอกาสที่เราจะพบผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานที่กำลังเก็บตัวฝึกวิชาบนเกาะใดเกาะหนึ่ง หากพวกเขาหันมาเล่นงานเราคงแย่แน่”
เมื่อเห็นเฉินผิงคิดจะเดินเรือเหาะเป็นเส้นตรง หลิวป๋อก็ชะงักไป
ในขณะที่เฉินผิงไปถึงขั้นผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดแล้ว และพลังของเขาไม่น่าจะอ่อนด้อย แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายาน เขาคงไม่ต่างกับแมลง
ท้ายที่สุดแล้ว หลิวป๋อและจูชิงเยวี่ย รวมถึงคนอื่นๆ ไม่เคยเห็นความสามารถที่แท้จริงของเฉินผิง พวกเขาเข้าใจว่าสำนักเซวี่ยกู่ถูกทำลายล้างเพราะน้ำมือของพวกเจ้าสำนักเจียงและตำหนักก่วงหาน
ท้ายที่สุดแล้ว ใครจะไปคิดว่าผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดจะสังหารผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับสองได้
“ไม่ต้องกังวล” เขาพูดย้ำ “เรือเหาะของเราเร็วและไม่ถูกตรวจจับได้ง่ายๆ พวกคุณถูกสำนักเซวี่ยกู่จับไว้เสียนาน ไม่กลัวเหรอว่าพวกตระกูลQuinlanจะทำอะไรไปบ้างแล้ว” เฉินผิงถาม
เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลิวป๋อก็เงียบไปทันที พวกเขาถูกจับขังเป็นเวลานานพอสมควรและไม่สามารถติดต่อตระกูลได้ เท่าที่พวกเขารู้ อาจเกิดความขัดแย้งระหว่างตระกูลQuinlanกับตระกูลจูขึ้นแล้ว
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง หลิวป๋อก็พยักหน้าแล้วพูดว่า “ตกลง เราจะเดินหน้าต่อ แต่ถ้าเราพบอันตรายใดๆ เราต้องทิ้งเรื่องอื่นแล้วรีบหนีให้เร็วที่สุด ฉันจะยื้อไว้ให้คุณเอง คุณต้องพาคุณหนูกลับบ้านอย่างปลอดภัยให้ได้!”
“หลิวป๋อ...” จูชิงเยวี่ยมองหลิวป๋อ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความละอาย
เธอเอาแต่หนีอย่างเห็นแก่ตัว ไม่คำนึงถึงอันตรายที่เธอทำให้เมืองจูเจียต้องเผชิญ
ยิ่งไปกว่านั้น ผู้คนมากมายจากเมืองจูเจียต้องมาตายเพราะตามหาเธอ แต่จนถึงตอนนี้ หลิวป๋อก็ยังคงปกป้องเธออยู่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...