หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4342

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงก็รีบตามไป จากนั้นเขาก็ตะโกนเรียกจี้อวิ๋น “พวกคุณไปก่อนเลย เดี๋ยวผมจะตามไป...”

เฉินผิงยืนกรานให้จี้อวิ๋นและคนอื่นๆ ไปก่อน เพราะถึงยังไงสามคนนั้นก็ไม่ได้แข็งแกร่งมากนัก ถ้าไม่มีเฉินผิง พวกเขาก็ไม่น่าจะรับมือไหวหากเผชิญกับอันตราย

จี้อวิ๋นพยักหน้า จากนั้นก็รีบบังคับเรือเหาะไปทางแดนตะวันออก

ซึ่งทำให้ทั้งหลิวป๋อและจูชิงเยวี่ยตกใจ พวกเขารีบร้องออกมา “หยุดเดี๋ยวนี้! เรียกเขากลับมา! เขาจะต้องไม่ไปที่เกาะนั้นโดยเด็ดขาด มันอันตรายมาก”

“หากไม่มีเรือเหาะ ต่อให้เราไม่พบปัญหาใดๆ ก็ตาม การจะให้เขาเหาะไปถึงแผ่นดินใหญ่ด้วยตัวเองก็ยังทำได้ยากอยู่ดี”

ทั้งสองคนขอให้จี้อวิ๋นหยุดแล้วเรียกเฉินผิงกลับมา อย่างไรก็ตาม จี้อวิ๋นไม่ฟังแต่กลับบังคับเรือเหาะออกไปแทน

จี้อวิ๋นเชื่อใจเฉินผิง เขาเชื่อว่าหากเกิดอันตรายขึ้น เฉินผิงก็คงรับมือได้ หากพวกเขาอยู่ด้วย ไม่เพียงแต่จะช่วยเขาไม่ได้เท่านั้น แต่ยังจะกลายเป็นภาระอีกด้วย เพราะอยู่กับเฉินผิงมานาน จี้อวิ๋นจึงตระหนักถึงเรื่องนี้ดี

หลิวป๋อและจูชิงเยวี่ยไม่เข้าใจ ทั้งที่จี้อวิ๋นมากับเฉินผิง แต่เขากลับปล่อยให้เฉินผิงเดินเข้าหาอันตรายโดยไม่มีทีท่ากังวล

เรือเหาะค่อยๆ ลอยออกไป ขณะที่เฉินผิงตามหากิเลนเพลิงและพบว่าตัวเองอยู่บนเกาะร้างแห่งหนึ่ง

มีอาคารหลายแห่งบนเกาะร้าง แต่ตอนนี้กลายเป็นซากปรักหักพัง เป็นหลักฐานว่าครั้งหนึ่งเคยมีคนอาศัยอยู่ที่นี่

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีหลุมลึกจำนวนมากที่มีขนาดต่างกันไปกระจายอยู่ทั่วเกาะ แสดงให้เห็นว่าเคยมีการต่อสู้

เฉินผิงรู้ว่าเกาะร้างแห่งนี้เคยมีคนอาศัยอยู่มาก่อนแน่นอน คงจะเกิดการต่อสู้ขึ้นในอดีต และตอนนี้ มันก็เป็นเพียงเกาะร้างแห่งหนึ่ง

อย่างไรก็ตาม เขาไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆ กิเลนเพลิงถึงได้ตื่นเต้นขึ้นมาและมาที่เกาะร้างแห่งนี้

เฉินผิงมองกิเลนเพลิงที่ลงสู่เกาะร้าง มันใช้กรงเล็บขุดอย่างรวดเร็ว สร้างอุโมงค์ที่พาไปยังใต้ดินของเกาะ

“แกเป็นเทพอสูรกิเลน ทำไมตอนนี้ถึงขุดหลุมอย่างกับหนู?”

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงก็รู้สึกว่ามันแปลกมาก

หรือว่าที่กิเลนเพลิงตื่นเต้นเพราะมันรู้ว่ามีหินสีม่วงอยู่ใต้เกาะร้างแห่งนี้?

ตอนแรกเฉินผิงคิดว่ากิเลนเพลิงขุดลงมาถึงแกนโลก อย่างไรก็ตาม เมื่อดูให้ถี่ถ้วน เขาก็พบว่าจริงๆ แล้วมันคือหินสีแดงเพลิงจำนวนมาก ดูเหมือนว่ามีเปลวไฟกำลังเต้นรำอยู่บนผิวของหินอย่างน่าประหลาด

กิเลนเพลิงอ้าปากกว้าง กินหินสีแดงเพลิงที่อยู่ตรงหน้าไม่หยุด

ดูเหมือนว่ามันจะพอใจมาก เพราะกิเลนเพลิงร้องเรียกเฉินผิงเป็นระยะ ราวกับว่ามันกำลังอวดเฉินผิง

ใต้เกาะร้างแห่งนี้มีศิลาวิญญาณอยู่จริงๆ และศิลาเหล่านี้เต็มไปด้วยรัศมีเพลิง...

เฉินผิงตกตะลึง

“หินเหล่านี้คงอาบความร้อนของแกนโลกมานานหลายปี เหมาะมากที่จะใช้ป้อนรัศมีเพลิงให้กับกิเลนเพลิง”

“กิเลนเพลิงแตกต่างจากอสูรกลืนสวรรค์ค่อนข้างมาก มันช่างเลือกและไม่ได้กินทุกอย่าง ที่มันตื่นเต้นคงเป็นเพราะสัมผัสได้ถึงศิลาเพลิงเหล่านี้ที่อยู่ใต้เกาะร้าง” จ้าวมารสีชาดกล่าวกับเฉินผิง