หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4352

แม้จะถูกตบแต่เฉินผิงก็ยังไม่หยุดเขายังคงแตะเนื้อตัวจูชิงซิ่วและกอดเธอไว้แน่น

“นี่มันอะไรกัน! ทั้งที่ทะเลจิตสำนึกของหมอนี่อยู่ใต้การควบคุมของเราแต่เขาก็ยังลวนลามเธอไม่หยุด!” ผู้บำเพ็ญเพียรที่ไว้เคราอุทาน

“ผู้ชายก็แบบนี้ เข้าไปใกล้แล้วบันทึกภาพไว้อยากรู้นักว่าจากนี้เขาจะยังมีหน้าอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์อีกไหม!” ซิงยี่ตอบพร้อมหัวเราะเย็นชา

ผู้บำเพ็ญเพียรที่มีเคราเดินไปข้างหน้าพร้อมกับม้วนคัมภีร์บันทึกในมือและเลียริมฝีปากของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ในขณะที่เขากำลังเข้าใกล้ เฉินผิงซึ่งกำลังอุ้มจูชิงซิ่วอยู่ก็ปล่อยเธอในทันใดและหันมาหาเขาพร้อมยิ้มเยาะ

ชายคนนั้นตกตะลึงและก่อนที่เขาจะทันได้ตอบโต้ก็มีแสงสีขาวสว่างวาบต่อหน้าเขา

ทันใดนั้นศีรษะของผู้บำเพ็ญเพียรไว้เคราซึ่งเป็นผู้ทุกข์ยากระดับเก้าก็ปลิวไปในอากาศ

เลือดพุ่งออกมาไม่หยุดขณะที่ร่างนั้นล้มลงกับพื้นดังตุบ

ม้วนคัมภีร์หลุดออกจากมือของเขาและตกลงสู่พื้น จากนั้นก็ถูกบดขยี้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยใต้ฝ่าเท้าของเฉินผิง

ภาพที่เกิดขึ้นทำให้ผู้ใช้วิชามารคนอื่นๆตกตะลึงและยืนนิ่งอึ้ง

เมื่อหัวของผู้บำเพ็ญเพียรไว้เคราร่วงลงสู่พื้นเฉินผิงก็เตะมันออกไปทันที

“ไปตายซะ” เขาพูดและเตะหัวลงไปในทะเลมรณะ

ท้องทะเลปั่นป่วน หัวของชายผู้ไว้เคราเหลือแต่กะโหลกที่ลอยไปมาบนผิวน้ำ

“แก... แกไม่ได้ถูกควบคุมหรอกเหรอ?”

ตอนนั้นเองที่ซิงยี่ตระหนักได้ว่าเฉินผิงไม่เคยอยู่ใต้การควบคุมของพวกเขาตั้งแต่แรก!

“คิดเหรอว่าจะแทรกซึมเข้าไปในทะเลจิตสำนึกของผมได้ด้วยของแค่นั้น? ตลกสิ้นดีถ้าการควบคุมผมมันง่ายขนาดนั้ คิดว่าสมาพันธ์ผนึกมารจะยอมเสียบรรณาการร้อยปีเพื่อตามล่าผมเหรอ?” เฉินผิงตอบพร้อมกับยกริมฝีปากขึ้นเป็นรอยยิ้มเย้ย

ใครเขาทำแบบนั้นกัน? พุ่งใส่การโจมตีของฝ่ายตรงข้ามแบบนั้นคงต้องตายสถานเดียว

เขาดูถูกฝีมือของฉัน! ฉันคนนี้เป็นถึงผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายาน!