หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4355

เขาอยากรู้ว่าต้นไม้ต้นนี้มีอะไรพิเศษ เพราะนอกจากจะปล่อยปราณเซียนออกมาแล้วยังโจมตีมนุษย์ได้อีกด้วย

ต้นไม้ปลดปล่อยดาบวิญญาณออกมาหลายเล่ม แต่เฉินผิงไม่ได้พยายามหลบ เขาปล่อยให้ดาบฟาดฟันเขา ซึ่งไม่ก่อให้เกิดอันตรายแต่อย่างใด

เฉินผิงจับกิ่งไม้ไว้แน่น จากนั้นก็ดึงต้นไม้ขึ้นมาจากรอยแยกในหินอย่างรวดเร็ว

ทันทีที่พฤกษาเซียนถูกถอนรากถอนโคนมันก็ดิ้นรนอย่างไม่ลดละ ราวกับพยายามหลุดจากเงื้อมมือของเฉินผิง

“พฤกษาเซียนต้นนี้ดูเหมือนจะมีจิตใจของตัวเอง แปลกจริงๆ!” เฉินผิงซึ่งจับต้นไม้ไว้แน่นเอ่ยด้วยความประหลาดใจ

“นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นเหมือนกัน ทำไมต้นไม้ต้นนี้ถึงมีชีวิตได้?”

จูชิงซิ่วก็ตกตะลึงเช่นกัน

“เรื่องนั้นช่างก่อน พวกนั้นกำลังหนี เราควรจะไล่ตามไปก่อน...”

เฉินผิงกับจูชิงซิ่วเริ่มไล่ตามผู้ใช้วิชามารทั้งสาม

ระหว่างนั้นเฉินผิงพยายามเก็บต้นไม้ไว้ในแหวนเก็บของหลายครั้ง แต่ทุกครั้งล้มเหลว

แหวนเก็บของของเฉินผิงสามารถเก็บได้ทุกอย่างยกเว้นมนุษย์ แม้แต่ของวิเศษอย่างพฤกษาเซียนต้นนี้ก็ไม่น่าจะมีปัญหา ทว่าเฉินผิงกลับล้มเหลวหลายครั้ง

สุดท้ายเฉินผิงจึงตัดสินใจล้มเลิก เขาคว้าต้นไม้และเริ่มไล่ตามผู้ใช้วิชามารทั้งสาม

พอไล่ตามได้ไม่นานนัก เฉินผิงก็ขมวดคิ้ว เขาสัมผัสได้ถึงพลังมหาศาลที่ปิดล้อมพวกเขาจากระยะไกลออกไป

พวกมันมีไม่ต่ำกว่าสิบคนแน่นอน และยังมีขั้นมหายานหลายคน น่าจะเป็นกำลังเสริมที่ผู้ใช้วิชามารทั้งสามเรียกมา

ผู้บำเพ็ญเพียรในแดนตะวันออกค่อนข้างอ่อนแอไม่ใช่หรือ? ทำไมจู่ๆ ถึงมีผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานอยู่ที่นี่ตั้งหลายคน?

เมื่อเห็นชายผู้นั้นปรากฏตัวขึ้นกะทันหัน ซิงยี่ก็ยินดีและรีบไปทักทายเขา “คุณหนิงจื้อ ไม่นึกว่าคุณจะพาคนมาที่นี่ด้วยตัวเอง”

หนิงจื้อเหลือบมองแขนข้างที่ขาดของซิงยี่พร้อมขมวดคิ้วเล็กน้อย “แกโดนอะไรมา? นี่แกจัดการผู้หญิงตัวเล็กๆ คนเดียวไม่ได้เหรอ?”

ใบหน้าของหนิงจื้อเต็มไปด้วยความโกรธ ซึ่งทำให้ซิงยี่หวาดกลัวอย่างมาก

“คุณหนิงจื้อ ถ้าจูชิงซิ่วอยู่คนเดียว เราคงต้อนเธอจนมุมไปแล้ว และคัมภีร์ลับก็คงอยู่ในมือเรา แต่เฉินผิงโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้และขัดขวางแผนของเรา ตอนแรกเขาดูไม่ค่อยมีฝีมือ แต่เขากลับแข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อ แถมเขายังมีชุดเกราะวิเศษซึ่งต่อกรได้ยากมาก” ซิงยี่อธิบายอย่างระมัดระวัง

“เฉินผิงงั้นเหรอ?” หนิงจื้อชะงักไปชั่วขณะในตอนแรก แต่ใบหน้าของเขาเผยให้เห็นความตื่นเต้นอย่างรวดเร็ว “อะไรกันนี่ โลกกลมจริงๆ ฉันกำลังกังวลว่าจะหาเขาไม่เจอ แต่แล้วเขากลับปรากฏตัวขึ้นที่แดนตะวันออก”

“คุณหนิงจื้อ คุณรู้จักเฉินผิงด้วยหรือ? ท่านประมุขแห่งสมาพันธ์สนอบรรณาการร้อยปีให้กับใครก็ตามที่จัดการเขา หากเราจับตัวเขาได้ บรรณาการร้อยปีจากประมุขสมาพันธ์ก็จะเป็นของเรา” ซิงยี่กล่าว