หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4355

เขาอยากรู้ว่าต้นไม้ต้นนี้มีอะไรพิเศษ เพราะนอกจากจะปล่อยปราณเซียนออกมาแล้วยังโจมตีมนุษย์ได้อีกด้วย

ต้นไม้ปลดปล่อยดาบวิญญาณออกมาหลายเล่ม แต่เฉินผิงไม่ได้พยายามหลบ เขาปล่อยให้ดาบฟาดฟันเขา ซึ่งไม่ก่อให้เกิดอันตรายแต่อย่างใด

เฉินผิงจับกิ่งไม้ไว้แน่น จากนั้นก็ดึงต้นไม้ขึ้นมาจากรอยแยกในหินอย่างรวดเร็ว

ทันทีที่พฤกษาเซียนถูกถอนรากถอนโคนมันก็ดิ้นรนอย่างไม่ลดละ ราวกับพยายามหลุดจากเงื้อมมือของเฉินผิง

“พฤกษาเซียนต้นนี้ดูเหมือนจะมีจิตใจของตัวเอง แปลกจริงๆ!” เฉินผิงซึ่งจับต้นไม้ไว้แน่นเอ่ยด้วยความประหลาดใจ

“นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นเหมือนกัน ทำไมต้นไม้ต้นนี้ถึงมีชีวิตได้?”

จูชิงซิ่วก็ตกตะลึงเช่นกัน

“เรื่องนั้นช่างก่อน พวกนั้นกำลังหนี เราควรจะไล่ตามไปก่อน...”

เฉินผิงกับจูชิงซิ่วเริ่มไล่ตามผู้ใช้วิชามารทั้งสาม

ระหว่างนั้นเฉินผิงพยายามเก็บต้นไม้ไว้ในแหวนเก็บของหลายครั้ง แต่ทุกครั้งล้มเหลว

แหวนเก็บของของเฉินผิงสามารถเก็บได้ทุกอย่างยกเว้นมนุษย์ แม้แต่ของวิเศษอย่างพฤกษาเซียนต้นนี้ก็ไม่น่าจะมีปัญหา ทว่าเฉินผิงกลับล้มเหลวหลายครั้ง

สุดท้ายเฉินผิงจึงตัดสินใจล้มเลิก เขาคว้าต้นไม้และเริ่มไล่ตามผู้ใช้วิชามารทั้งสาม

พอไล่ตามได้ไม่นานนัก เฉินผิงก็ขมวดคิ้ว เขาสัมผัสได้ถึงพลังมหาศาลที่ปิดล้อมพวกเขาจากระยะไกลออกไป

พวกมันมีไม่ต่ำกว่าสิบคนแน่นอน และยังมีขั้นมหายานหลายคน น่าจะเป็นกำลังเสริมที่ผู้ใช้วิชามารทั้งสามเรียกมา

ผู้บำเพ็ญเพียรในแดนตะวันออกค่อนข้างอ่อนแอไม่ใช่หรือ? ทำไมจู่ๆ ถึงมีผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานอยู่ที่นี่ตั้งหลายคน?