หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4356

“ไม่ใช่แค่รู้จักกันเท่านั้น เราเป็นเพื่อนเก่ากันด้วยซ้ำ สำหรับฉัน เฉินผิงสำคัญกว่าบรรณาการร้อยปีอีก ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ไหน?” หนิงจื้อถาม

ซิงยี่ชี้ไปยังเกาะที่อยู่ไกลออกไปและพูดว่า “ใกล้เกาะเล็กๆ นั่น...”

ทันทีที่ซิงยี่พูดจบ หนิงจื้อก็กลายร่างเป็นลำแสงและพุ่งตรงไปยังเกาะนั้น

คนอื่นๆ ตามไปอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตาม เมื่อหนิงจื้อมาถึงเกาะเขากลับไม่พบร่องรอยของเฉินผิง เขาประสานมือและแสงพลังวิญญาณนับไม่ถ้วนก็พุ่งเข้ามาที่ตำแหน่งของเขาอย่างรวดเร็ว

พลังชีวิตหมุนวนรอบมือเขาไม่หยุด จนในที่สุดมันก็รวมเข้ากับพลังวิญญาณรอบตัวเขา กลายเป็นใบหน้ามนุษย์ขนาดใหญ่

มันดูประหลาดมาก ปากของมันกินพื้นที่ไปครึ่งหน้า มีตาข้างเดียวบนหน้าผากของมันซึ่งทำให้ดูน่าขนลุก

ดวงตาบนหน้าผากของมันกระพริบอย่างต่อเนื่อง ตามมาด้วยลำแสงที่พุ่งไปในอากาศ

ท่ามกลางแสงที่ส่องประกาย ร่างของเฉินผิงและจูชิงซิ่วเริ่มปรากฏให้เห็น

ดวงตาของหนิงจื้อฉายแววตื่นเต้น และรอยยิ้มร้ายกาจปรากฏบนใบหน้าของเขาเมื่อเห็นเฉินผิง

“เฉินผิง ในที่สุดก็เจอแกแล้ว...”

ขณะที่เฉินผิงหนีไปกับจูชิงซิ่ว ร่างกายของเขาก็รู้สึกเกร็ง ราวกับว่ามีบางอย่างกำลังจับตามองเขาอยู่

แม้แต่เรี่ยวแรงของเขาก็ดูเหมือนจะได้รับผลกระทบจนเขาเริ่มช้าลง

“เกิดอะไรขึ้น ผมรู้สึกเหมือนมีคนกำลังแอบดูเราอยู่!” เฉินผิงพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว

“ฉันก็รู้สึกเหมือนกัน สังหรณ์ใจไม่ดีเลย” จูชิงซิ่วพูด

“นั่นคือเนตรหน้ากากผี มีคนกำลังพยายามตามหาเจ้า พวมันน่าจะพบเจ้าในไม่ช้านี้!” จ้าวมารสีชาดพูดขึ้น

ทันทีที่พูดจบ หน้ากากผีก็ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหันที่เหนือหัวพวกเขา ใบหน้าของมันสูงเท่าตัวคน มีตาข้างเดียวบนหน้าผากและกระพริบอยู่ตลอดเวลา

หนิงจื้อเป็นคนมากความสามารถ และเขายังเป็นคนที่มีความอดทนอย่างเหลือเชื่ออีกด้วย

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงและจูชิงซิ่วพบว่าตัวเองถูกสายตาของหน้ากากผีจับจ้องไม่วางตาจนไม่มีที่ให้หนี นอกจากนี้ยังดูเหมือนพวกเขาจะไม่สามารถเร่งความเร็ว ราวกับว่าหน้ากากผีมีแรงดึงดูดบางอย่างที่หน่วงพวกเขาไว้

“ฉันมีไข่มุกเคลื่อนย้าย มันพาเราออกจากที่นี่ได้ในทันที แต่ฉันไม่รู้ว่ามันจะพาเราไปไหน ฉันควบคุมมันไม่ได้!”

ในขณะนั้น จูชิงซิ่วหยิบมณีล้ำค่าออกมา ซึ่งดูเหมือนจะมีหมอกสีฟ้าจางๆ ลอยอยู่ภายใน

“ไม่เป็นไร ขอแค่หนีพ้นจากเนตรหน้ากากผี เราก็จะมีโอกาสรอด รีบใช้มันเถอะ!” เฉินผิงกล่าว

จูชิงซิ่วถือไข่มุกเคลื่อนย้ายไว้ในมือ ใบหน้าของเธอดูไม่เต็มใจ ท้ายที่สุดแล้วไข่มุกนี้มีมูลค่ามหาศาล และเธอมีเพียงเม็ดเดียวเท่านั้น

หากเอามาใช้ มันจะหายไปอย่างถาวร

แต่เมื่อไตร่ตรองดู จูชิงซิ่วก็รู้ว่าหากไม่ลงมือทำ พวกเขาอาจถูกจับและอาจจะตายอยู่ที่นี่ เธอกัดฟันบดไข่มุกเคลื่อนย้ายจนแหลกละเอียด