หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4359

ขณะที่จูชิงซิ่วพักฟื้น เฉินผิงก็เริ่มปลุกปล้ำกับพฤกษาเซียน

แม้จะอยู่ใต้ทะเลพฤกษาเซียนก็ยังดิ้นรนไม่หยุด อย่างไรก็ตาม ต้นไม้นั้นอยู่ในเงื้อมมือของเฉินผิง ทำให้มันไม่มีทางหลุดรอด

“เยี่ยมเลย ฉันต้องการปราณเซียนเพื่อใช้บำเพ็ญเพียร ไหนดูซิว่าแกจะยังดิ้นได้อีกไหม ถ้าฉันดูดปราณเซียนออกไปจนหมด”

เฉินผิงใช้จิตตวิสุทธิ และปราณเซียนจำนวนมากจากพฤกษาเซียนก็เริ่มไหลเข้าสู่ร่างกายของเขา

ตอนแรกพฤกษาเซียนดิ้นรนสุดกำลัง แต่เมื่อเวลาผ่านไป มันก็เริ่มอ่อนแอลงเรื่อยๆ

“ข้าขอร้องล่ะ หยุดเถอะ ถ้าเจ้ายังดูดพลังต่อไปข้าต้องตายแน่ๆ...”

ในขณะนั้นพฤกษาเซียนกลับส่งเสียงออกมา และดูเหมือนจะเป็นเสียงของผู้หญิง

เฉินผิงยั้งมือทันใดและรีบมองไปรอบๆ

เมื่อตระหนักว่าไม่มีใครอยู่ใกล้ๆ เขาก็หันกลับไปมองพฤกษาเซียนอีกครั้ง

“นี่คุณ... เพิ่งจะพูดออกมาเหรอ” เฉินผิงถามพฤกษาเซียนในมือของเขา

พฤกษาเซียนแกว่งกิ่งก้าน “ใช่แล้ว จะเป็นใครไปได้อีก...”

“บ้าไปแล้ว คุณเป็นแค่ต้นไม้แล้วจะพูดได้ยังไง? แถมยังมีจิตใจเป็นของตัวเองอีก ประหลาดมาก...”

ตาของเฉินผิงเบิกกว้างด้วยความเหลือเชื่อ

“เฉินผิง ในเมื่อเจ้าสื่อสารกับต้นไม้โดยใช้ปราณสัมผัส ข้าจึงไม่คิดว่าพฤกษาเซียนจะมีจิตสำนึก ข้าคิดว่าน่าจะมีบางคนซึ่งไม่มีทางเลือกอื่นและฝังเสี้ยววิญญาณของตัวเองไว้ในต้นไม้” จ้าวมารสีชาดพูดขึ้น

เฉินผิงแผ่ปราณสัมผัสของเขาเข้าไปในพฤกษาเซียน เขาพบร่างที่ค่อยๆ ปรากฏขึ้นภายในต้นไม้