หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4363

เฉินผิงรู้ว่าเมื่อเขาเริ่มการต่อสู้ ผู้ใช้วิชามารที่เหลือจะตามมาทันอย่างรวดเร็ว

ดังนั้นเขาจึงไม่คิดจะหยุดแม้แต่วินาทีเดียว ต่อให้โดนหมัดเข้าก็ตาม

“ไม่มีทางหนีได้หรอก!”

ผู้ใช้วิชามารอีกคนขวางทางเฉินผิงและจูชิงซิ่ว

เฉินผิงไม่ยอมเสียเวลาและชักกระบี่พิฆาตมังกรออกมาทันที ฟาดฟันกระบี่ใส่ชายคนนั้นอย่างรวดเร็ว

แสงซึ่งส่องสว่างทั่วท้องฟ้าพุ่งลงมาที่ผู้ใช้วิชามารคนนั้น แม้แต่วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็ไม่มีทางหนี

เมื่อความตายใกล้เข้ามา ดวงตาของผู้ใช้วิชามารก็เบิกกว้าง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ เขาไม่นึกเลยว่าตัวเองจะถูกผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดสังหารในกระบวนท่าเดียว

หากเป็นซิงยี่และคนอื่นๆ พวกเขาคงไม่เผชิญหน้ากับเฉินผิงโดยตรง เพราะท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาเคยสู้กับเฉินผิงมาก่อน และรู้ดีถึงความสามารถที่แท้จริงของเขา

ผู้ใช้วิชามารที่หนิงจื้อพามาสมทบไม่เคยได้เห็นพลังที่แท้จริงของเขา ผู้ใช้วิชามารคนนั้นจึงไม่ทันตั้งตัวและถูกสังหารทันทีในกระบี่เดียว

อย่างไรก็ตาม การโจมตีนั้นทำให้เฉินผิงช้าลง

ทันใดนั้น ผู้ใช้วิชามารกว่าสิบคนก็เข้าล้อมรอบพวกเขาจากทุกทาง

หนิงจื้อทะยานขึ้นจากทะเลสู่ท้องฟ้า พุ่งตรงมาหาเฉินผิง

คิ้วของเฉินผิงขมวด เมื่อรู้ว่าไม่มีทางหนีได้อีกแล้ว เขากับจูชิงซิ่วจึงกลับไปที่ทะเลมรณะอีกครั้ง

ด้วยเหตุนี้ เหล่าผู้ใช้วิชามารจึงไม่อาจไล่ตามพวกเขาได้อีก

“คุณหนิงจื้อ เฉินผิงโผล่ขึ้นมาจากทะเล และหลังจากฆ่าคนของเราไปคนหนึ่ง เขาก็ถอยกลับลงทะเลอีกครั้ง เราไม่สามารถตามเขาไปได้” ซิงยี่รายงานเมื่อเห็นหนิงจื้อ

“ไม่ต้องกังวล พวกมันหนีไม่รอดหรอก”

หนิงจื้อจ้องมองไปที่ทะเล ดวงตาของเขาฉายแววอาฆาต

เขายกฝ่ามือขึ้นช้าๆ ทันใดนั้นท้องฟ้าก็เปลี่ยนสี เมฆหมอกสีดำที่อยู่ไกลๆ เริ่มมารวมตัวกัน จนกระทั่งปกคลุมทะเลโดยรอบในรัศมีร้อยไมล์

ครืน!

“ดูเหมือนว่าหนิงจื้อจะพอมีฝีมืออยู่บ้าง แต่เขายังอ่อนหัดเกินไปที่จะเอาชนะผมในเรื่องวงแหวนอาคม คุ้มกันผมที ผมต้องจารึกวงแหวนอาคมใหม่ จะได้รู้ว่าวงแหวนอาคมของใครเหนือกว่ากัน”

หลังจากที่เฉินผิงพูดจบ เขาก็เริ่มจารึกอักขระลงบนก้นทะเลอย่างต่อเนื่อง แต่คราวนี้อักขระค่อนข้างจะพิเศษ ไม่เพียงแต่มีรูปร่างที่ซับซ้อนเท่านั้น อักขระแต่ละตัวยังเปล่งแสงสีทองออกมาด้วย

หากจูชิงซิ่วมีความรู้เรื่องอักขระอาคม เธอคงดูออกว่าอักขระอาคมที่เขากำลังจารึกนั้นไม่ใช่อักขระธรรมดา แต่เป็นอักขระศักดิ์สิทธิ์ที่เขาเรียนรู้จากเหว่ยฉี ผู้ครอบครองอักขระศักดิ์สิทธิ์

เธอสำรวจบริเวณโดยรอบอย่างกระวนกระวายใจและพยายามคุ้มกันเขา ทำให้เขาสามารถจดจ่อกับการจารึกอักขระอาคมได้อย่างสบายใจ

อย่างไรก็ตาม เธอไม่มีดาบวิเศษ เธอไม่มั่นใจเมื่อไม่มีอาวุธในมือของเธอ

เสียงน้ำที่ไหลแปลกๆ รอบตัวพวกเขาดังขึ้นเรื่อยๆ และใกล้เข้ามา

ราวกับว่ามีบางอย่างจำนวนมากกำลังว่ายอยู่ในทะเล

ถ้าเป็นเมื่อก่อนจูชิงซิ่วคงไม่กลัว เพราะเธอไม่เชื่อว่าจะมีใครลงมาที่ทะเลมรณะได้

ทว่าตอนนี้เธออดไม่ได้ที่จะวิตก เพราะดูเหมือนว่าความร้อนของทะเลมรณะจะไม่มีผลกับผู้บำเพ็ญเพียรบางคน