หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4363

เฉินผิงรู้ว่าเมื่อเขาเริ่มการต่อสู้ ผู้ใช้วิชามารที่เหลือจะตามมาทันอย่างรวดเร็ว

ดังนั้นเขาจึงไม่คิดจะหยุดแม้แต่วินาทีเดียว ต่อให้โดนหมัดเข้าก็ตาม

“ไม่มีทางหนีได้หรอก!”

ผู้ใช้วิชามารอีกคนขวางทางเฉินผิงและจูชิงซิ่ว

เฉินผิงไม่ยอมเสียเวลาและชักกระบี่พิฆาตมังกรออกมาทันที ฟาดฟันกระบี่ใส่ชายคนนั้นอย่างรวดเร็ว

แสงซึ่งส่องสว่างทั่วท้องฟ้าพุ่งลงมาที่ผู้ใช้วิชามารคนนั้น แม้แต่วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็ไม่มีทางหนี

เมื่อความตายใกล้เข้ามา ดวงตาของผู้ใช้วิชามารก็เบิกกว้าง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ เขาไม่นึกเลยว่าตัวเองจะถูกผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดสังหารในกระบวนท่าเดียว

หากเป็นซิงยี่และคนอื่นๆ พวกเขาคงไม่เผชิญหน้ากับเฉินผิงโดยตรง เพราะท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาเคยสู้กับเฉินผิงมาก่อน และรู้ดีถึงความสามารถที่แท้จริงของเขา

ผู้ใช้วิชามารที่หนิงจื้อพามาสมทบไม่เคยได้เห็นพลังที่แท้จริงของเขา ผู้ใช้วิชามารคนนั้นจึงไม่ทันตั้งตัวและถูกสังหารทันทีในกระบี่เดียว

อย่างไรก็ตาม การโจมตีนั้นทำให้เฉินผิงช้าลง

ทันใดนั้น ผู้ใช้วิชามารกว่าสิบคนก็เข้าล้อมรอบพวกเขาจากทุกทาง

หนิงจื้อทะยานขึ้นจากทะเลสู่ท้องฟ้า พุ่งตรงมาหาเฉินผิง

คิ้วของเฉินผิงขมวด เมื่อรู้ว่าไม่มีทางหนีได้อีกแล้ว เขากับจูชิงซิ่วจึงกลับไปที่ทะเลมรณะอีกครั้ง

ด้วยเหตุนี้ เหล่าผู้ใช้วิชามารจึงไม่อาจไล่ตามพวกเขาได้อีก

“คุณหนิงจื้อ เฉินผิงโผล่ขึ้นมาจากทะเล และหลังจากฆ่าคนของเราไปคนหนึ่ง เขาก็ถอยกลับลงทะเลอีกครั้ง เราไม่สามารถตามเขาไปได้” ซิงยี่รายงานเมื่อเห็นหนิงจื้อ

“ไม่ต้องกังวล พวกมันหนีไม่รอดหรอก”

หนิงจื้อจ้องมองไปที่ทะเล ดวงตาของเขาฉายแววอาฆาต

เขายกฝ่ามือขึ้นช้าๆ ทันใดนั้นท้องฟ้าก็เปลี่ยนสี เมฆหมอกสีดำที่อยู่ไกลๆ เริ่มมารวมตัวกัน จนกระทั่งปกคลุมทะเลโดยรอบในรัศมีร้อยไมล์

ครืน!