หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4370

ต่อให้พวกหนิงจื้อเหาะผ่าน พวกเขาก็ไม่สามารถสัมผัสร่องรอยของพวกเฉินผิงได้

เมื่อเข้ามาในห้องแล้ว เฉินผิงก็อธิบายสถานการณ์ให้ทุกคนฟังอย่างละเอียด

เมื่อจูชิงเยวี่ยได้ยินว่าจูชิงซิ่วหนีการไล่ล่าของผู้ใช้วิชามารจากสมาพันธ์ผนึกมารไปที่เกาะร้างจนใบหน้าต้องเสียโฉม เธอก็โกรธมาก

พวกเขายิ่งเดือดเมื่อได้ยินว่าจูชิงซิ่วเกือบเอาตัวไม่รอด

“พวกสมาพันธ์ผนึกมารหน้าไว้หลังหลอก! ที่เมืองฉีเจียขึ้นสู่อำนาจได้เป็นเพราะมีคนของพวกมันหนุนหลัง ตอนนี้ไม่มีฝ่ายไหนกล้าขัดขวางพวกมัน” หลิวป๋อคำรามและกัดฟัน แทบจะอยากฉีกสมาพันธ์ผนึกมารให้เป็นชิ้นๆ

“คุณลุงหลิว ใครกันที่หนุนหลังเมืองฉีเจีย? ตอนที่สำนักหมื่นดาบยังอยู่ เมืองฉีเจียคงไม่กล้าโจมตีเมืองจูเจีย แม้ว่าจะมีความกล้ามากกว่านี้เป็นสิบเท่าก็ตาม” จูชิงซิ่วถาม

“ดูเหมือนว่าจะเป็นคนชื่อหนิงจื้อ เป็นผู้ใช้วิชามารขั้นมหายานที่ควบคุมไฟได้ ฉันได้ยินมาว่าเมื่อไม่นานมานี้มีสำนักหนึ่งที่มีเรื่องขัดแย้งกับเมืองฉีเจีย หนิงจื้อผู้นี้กวาดล้างคนของสำนักไปกว่าร้อยคนด้วยตัวคนเดียว เป็นการสังหารหมู่ที่ไร้ผู้รอดชีวิต เขาน่ากลัวมาก” หลิวป๋อหายใจถี่ขึ้นเมื่อเขาพูดถึงเรื่องนี้

“หนิงจื้อเหรอ?”

เฉินผิงขมวดคิ้วโดยสัญชาตญาณเมื่อได้ยินชื่อนั้น เขาไม่นึกว่าหนิงจื้อจะมีอิทธิพลมากขนาดนี้ในแดนตะวันออก ถึงขนาดมีกองกำลังเป็นของตัวเอง

ถึงกระนั้น ความแข็งแกร่งของหนิงจื้อก็สมควรเป็นที่ยำเกรงในแดนตะวันออก แม้ว่าอาจจะไม่เก่งกาจมากถ้าเทียบกับในดินแดนอื่นๆ

“ทำไมเหรอคุณเฉิน? คุณรู้จักเขาด้วย?” หลิวป๋อถามเมื่อเห็นท่าทางของเฉินผิง

เฉินผิงพยักหน้า “ใช่ เขาเป็นหัวหน้าพวกที่ตามล่าพวกเรา”

ใบหน้าของหลิวป๋อเคร่งเครียดทันที

“ถ้าอย่างนั้นเราควรรีบกลับไปที่เมืองจูเจีย ฉันกลัวว่าถ้าเราชักช้า เมืองจูเจียอาจเจอปัญหาใหญ่เข้า”

หลิวป๋อกังวลว่าหนิงจื้ออาจเคลื่อนไหวโดยร่วมมือกับเมืองฉีเจีย

“ฉันจะเป็นภาระหรือไม่ก็ตาม คุณกำลังมุ่งหน้าสู่อันตรายที่แท้จริง ในเมื่อคุณยืนกรานจะไป อย่างน้อยก็ควรเอานี่ไปด้วย คุณรู้จักวิชาดาบ และฝีมือของคุณนับว่าพอตัว คัมภีร์ลับของสำนักหมื่นดาบเล่มนี้มีวิชาดาบขั้นสูง คุณเอาไปใช้สิ”

จูชิงซิ่วส่งคัมภีร์ลับของสำนักหมื่นดาบให้เฉินผิงโดยไม่ลังเล

“เอ่อ...”

เฉินผิงรับคัมภีร์ลับไว้และรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เขาไม่ใช่ศิษย์ของสำนักหมื่นดาบ จึงรู้สึกว่าการรับคัมภีร์ลับของสำนักมาไม่ค่อยเหมาะสมนัก

“ฉันไม่ได้ยกให้คุณ แค่ให้ยืม พอฟื้นฟูสำนักหมื่นดาบได้เมื่อไหร่ เราต้องเอาไปคืน” จูชิงซิ่วตอบ เธอเข้าใจที่เฉินผิงลังเล

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เฉินผิงก็รู้สึกโล่งใจและเก็บคัมภีร์ลับไว้ หลังจากหารืออีกเล็กน้อย เขาก็ออกไป

จี้อวิ๋นและคนอื่นๆ รีบกลับไปที่เมืองจูเจียโดยไม่รอช้า