กำแพงเรืองแสงรอบตัวพวกเขาลอยสูงขึ้นเรื่อยๆ ปิดกั้นเส้นทางหลบหนีทุกทาง
ด้วยอาคมที่ใหญ่โตเช่นนี้ หนิงจื้อและคนอื่นๆ จึงตระหนักว่าไม่มีทางหนีสำหรับพวกเขาอีกแล้ว
“เหาะขึ้นไป! ตอนนี้อาคมยังไม่ปิดสนิท เร็วเข้า!” หนิงจื้อตะโกนขณะที่เขาพุ่งขึ้นไป
ความรู้สึกตื่นตระหนกเกิดจากวงแหวนอาคมที่กำลังขังพวกเขา ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่เป็นอาคมโบราณ เขาเชื่อว่าเฉินผิงไม่มีความสามารถที่จะสร้างอาคมที่ใหญ่โตและทรงพลังเช่นนี้ได้ในเวลาอันสั้น
เมื่อเห็นอย่างนั้น ผู้ใช้วิชามารทุกคนก็ตามหนิงจื้อไปด้วยความหวังว่าจะหนีออกจากอาคมขนาดใหญ่ได้ก่อนที่มันจะปิดกั้นพื้นที่ทั้งหมด
เมื่อตระหนักถึงเจตนาของพวกเขา เฉินผิงก็ฟาดฟันกระบี่พิฆาตมังกรอย่างรวดเร็วเพื่อขวางทาง
เขาใช้ทรัพยากรสร้างวงแหวนอาคมไปมาก และเขาจะปล่อยให้ผู้บุกรุกเหล่านี้หนีไปไม่ได้!
ความระแวงของหนิงจื้อทำให้อาคมทำงานก่อนเวลาอันควร เฉินผิงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากสกัดพวกเขา
ในตอนแรกเฉินผิงตั้งใจจะล่อพวกเขาลงไปในทะเลลึกแล้วกระตุ้นให้วงแหวนอาคมพิชิตมารทำงาน แบบนั้นพวกเขาก็จะไม่มีทางหนีรอด
แต่ตอนนี้ เมื่ออาคมเริ่มทำงานเร็วเกินไป พวกเขาจึงมีเวลาตั้งตัว
เมื่อรู้สึกถึงพลังของปราณดาบของเฉินผิง หนิงจื้อและคนอื่นๆ จึงต้องชะลอความเร็วลง
“เฉินผิง นี่แกจะฆ่าตัวตายหรือไง? เมื่อวงแหวนอาคมทำงาน แกก็จะติดอยู่ที่นี่ด้วย! จะไม่มีพวกเราคนไหนรอด!” หนิงจื้ออุทานด้วยความหงุดหงิดเมื่อเฉินผิงขัดขวาง
ถ้าพวกเขาติดอยู่ในอาคมนี้ เฉินผิงก็คงไม่รอดเช่นกัน ทุกคนจะตายไปด้วยกัน!
แต่เฉินผิงกลับหัวเราะเย็นชา “ช่างไร้เดียงสาจริงๆ ฉันสร้างวงแหวนอาคมขึ้นมาเพื่อจัดการกับแกแล้วฉันจะตายได้ยังไง แกต่างหากที่จะต้องพินาศ”
เมื่อเฉินผิงพูดจบ วงแหวนอาคมพิชิตมารก็ปิดตัวลงและปลดปล่อยพลังมหาศาลออกมา
“เป็นไปไม่ได้! แกจะสร้างขึ้นมาได้ยังไง แกไม่มีทางสร้างอาคมที่ใหญ่ขนาดนี้ได้ในเวลาอันสั้นหรอก!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...