หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4378

ผู้ใช้วิชามารกว่าสิบคนดิ้นรนต้านคลื่นแสงพลังวิญญาณที่โจมตีไม่หยุด แม้พวกเขาจะมีฝีมือน่าเกรงขาม แต่สุดท้ายก็เริ่มได้รับบาดเจ็บ บางคนถึงกับจวนจะสิ้นชีพ

คิ้วของหนิงจื้อขมวดเข้าหากันในขณะที่หมอกดำปกคลุมเขา แสงพลังวิญญาณกระจายออกไปทุกครั้งที่สัมผัสกับหมอก ซึ่งเป็นข้อพิสูจน์ถึงพลังที่แข็งแกร่งของหนิงจื้อ

“เฉินผิง นี่มันวงแหวนอาคมแบบไหนกัน? ทำไมฉันถึงได้ยินเสียงธรรมในแสงศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้?” หนิงจื้อถามด้วยความสับสนและไม่สามารถเข้าใจพลังที่อยู่ตรงหน้าเขา ขณะที่เสียงธรรมดังก้องอยู่ในจิตของเขาทุกครั้งที่ลำแสงกระทบ

เฉินผิงมองเหล่าผู้ใช้วิชามารที่เหนื่อยล้า แววตาของเขาเปล่งประกายพึงพอใจ “น่าประทับใจมากที่แกต้านได้ขนาดนี้ นี่คือวงแหวนอาคมพิชิตมาร ถูกสร้างขึ้นเพื่อกำจัดผู้ใช้วิชามารโดยเฉพาะ เสียงธรรมที่ฝังอยู่ในแสงเหล่านี้คืออาวุธสมบูรณ์แบบในการรับมือพวกแก”

หนิงจื้อพ่นลมหายใจ รัศมีของเขาพุ่งพล่านอีกครั้ง “อย่าคิดว่าวงแหวนอาคมพิชิตมารจะขังพวกเราได้ เราไม่ใช่มาร เราเป็นผู้ใช้วิชามาร ยังคงเป็นมนุษย์อยู่ อาคมของแกจะไม่ส่งผลต่อพวกเรามากนัก อย่ามาขู่กันเสียให้ยาก”

เฉินผิงชะงักชั่วขณะ แต่ไม่นานก็ตอบกลับด้วยเสียงหัวเราะ “ดูเหมือนแกจะรู้เกี่ยวกับอาคมมากพอสมควร จริงอยู่ที่วงแหวนอาคมพิชิตมารของฉันอาจไม่ทรงพลังมากนักเมื่อใช้กับผู้ใช้วิชามารอย่างพวกแก แต่ถึงแม้จะไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น มันก็ยังมากเกินพอที่จะรับมือกับคนอย่างพวกแกได้”

เฉินผิงปรบมือกะทันหัน ปลดปล่อยพลังทั้งหมดจากมณีสวรรค์ที่ฝังอยู่ในวงแหวนอาคมพิชิตมาร

ลำแสงพลังวิญญาณทวีความรุนแรง ความเร็วของมันเพิ่มขึ้นอย่างมาก

พริบตานั้น เฉินผิงก็ปรากฏตัวต่อหน้าเหล่าผู้ใช้วิชามาร

เสียงกรีดร้องดังก้องไปทั่วอากาศ ขณะที่เหล่าผู้ใช้วิชามารบาดเจ็บสาหัส ร่างกายของพวกเขาอาบไปด้วยเลือด หลายคนกระโจนลงไปในทะเลมรณะ เนื้อของพวกเขาหลุดลอกออกจนเหลือเพียงกระดูก

“นั่นปราณเซียนเหรอ? นี่แกใส่มณีสวรรค์เข้าไปในอาคมจริงเหรอ? ดูเหมือนว่าแกจะทุ่มสุดตัวเพื่อกำจัดพวกเรา!” หนิงจื้ออุทานเมื่อรับรู้ถึงพลังในลำแสงพลังวิญญาณ

เฉินผิงอดไม่ได้ที่จะประทับใจในความเฉียบแหลมของหนิงจื้อ เขาฉลาด เรื่องนั้นฉันยอมรับ แต่ก็หมายความว่าวันนี้ฉันต้องกำจัดเขาให้ได้ ไม่อย่างนั้นเขาจะกลายเป็นภัยคุกคามที่ตามกวนใจฉันไม่เลิก

เขากำกระบี่พิฆาตมังกรและพุ่งเข้าหาหนิงจื้อ “หนิงจื้อ มาตัดสินให้มันจบๆ ไป!”

เขาจะปล่อยให้หนิงจื้อทำลายวงแหวนอาคมพิชิตมารไม่ได้ เมื่ออาคมขังผู้ใช้วิชามารคนอื่นๆ ไว้เฉินผิงย่อมมีโอกาสสู้ตัวต่อตัวกับหนิงจื้อโดยไม่มีคนขัดขวาง

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงรู้ว่าอาคมมีจุดอ่อน มันถูกสร้างขึ้นอย่างเร่งรีบ และทรัพยากรที่ประคองมันจะไม่คงอยู่ตลอดไป หากหนิงจื้อทำให้พลังของมันหมดลง ผลที่ตามมาคงเลวร้าย

เมื่อเห็นเฉินผิงเปิดฉากโจมตี หนิงจื้อก็หรี่ตาลงด้วยสายตาเหยียดหยาม “กล้าโจมตีฉันก่อนงั้นเหรอ? ก็ได้ มาดูกันว่าผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดอย่างแกจะปลดปล่อยพลังออกมาได้มากเพียงใด”

แม้จะอยู่ในวงแหวนอาคมพิชิตมาร หนิงจื้อก็ยังดูแคลนเฉินผิง ความต่างของพลังระหว่างพวกเขานั้นชัดเจน