หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4381

เมื่อเห็นเช่นนั้น หนิงจื้อก็ใช้ปราณความมืดปกคุลมตัว เขาคำรามเสียงต่ำและสลายไปราวกับภูตผี และเขาตามทันเฉินผิงในพริบตา

ปราณความมืดรูปมือขนาดใหญ่พุ่งลงมาที่เฉินผิง แต่ดูเหมือนว่าเขาจะเตรียมรับมืออยู่แล้ว

ทันทีที่ฝ่ามือของหนิงจื้อฟาดลงมา เฉินผิงก็หายไปในอากาศ

อย่างไรก็ตาม ซิงยี่ไม่โชคดีแบบเขา เขาหลบไม่ทันและถูกฝ่ามือของหนิงจื้อฟาด เขากระอักเลือดออกมาพร้อมครางอู้อี้และล้มลงกับพื้น

“บ้าเอ๊ย…” หนิงจื้อสบถเสียงเบา

เมื่อซิงยี่กระแทกพื้น ดูเหมือนว่าจะไปกระตุ้นวงแหวนอาคมพิชิตมาร ลำแสงพลังวิญญาณเจิดจ้าพุ่งขึ้นไปราวกับดวงดาว ส่องสว่างไปทั่วบริเวณด้วยความสว่างที่มากกว่าแสงที่เปล่งออกมาจากมณีสวรรค์เป็นพันเท่า

ทุกคนเห็นซิงยี่ที่ดูเหมือนจะหดตัวลงอย่างรวดเร็ว เขาแก่ลงอย่างเห็นได้ชัดในขณะที่รัศมีของเขาหายไปในพริบตา

ไม่มีใครคาดคิดว่าวงแหวนอาคมพิชิตมารจะสามารถดูดกลืนรัศมีของผู้ใช้วิชามาร และเปลี่ยนให้กลายเป็นทรัพยากร

แม้แต่เฉินผิงก็ไม่รู้ว่าจะเกิดเรื่องแบบขึ้น

เหล่าผู้ใช้วิชามารตกตะลึง ตอนแรกพวกเขาเชื่อว่าเพียงแค่ทำลายมันได้ อาคมนี้ก็จะสิ้นฤทธิ์ อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ในตอนนี้ทำให้พวกเขากลัวว่าหากเข้าไปใกล้อาคม พวกเขาก็อาจจะกลายเป็นเชื้อเพลิงให้วงแหวนอาคมพิชิตมาร

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นส่งคลื่นกระแทกไปทั่วทุกคนที่อยู่ในที่แห่งนั้น รวมถึงเฉินผิงด้วย

เกิดเสียงปริแตกเป็นระยะๆ สะท้อนรอบตัวพวกเขา ขณะที่รัศมีอันรุนแรงแผ่กระจายออกไป

ทันใดนั้น รอยแยกมิติก็ปรากฏขึ้นอย่างไม่มีใครคาดคิดและกระจายไปทั่ว

รอยแยกที่มืดสนิทนั้นราวกับปากของสัตว์อสูร แรงดึงดูดมหาศาลของมันกลืนกินทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางหน้า

เมื่อเฉินผิงมองเห็นรอยแยกมิติปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน เขาก็เหงื่อแตกพลั่ก

สถานการณ์เลวร้ายเกินกว่าจะควบคุมได้แล้ว

เขาเชื่อว่าเฉินผิงมุ่งมั่นที่จะทำลายเขามากจนยอมตายไปพร้อมกับเขา ไอ้คนเสียสติ!

เฉินผิงเหลือบมองหนิงจื้อที่โกรธจัด เขาทำอะไรไม่ถูกเช่นกัน เขาไม่นึกว่าเหตุการณ์จะลุกลามถึงขั้นนี้

“เลิกบ่นได้แล้ว! ไม่เห็นเหรอว่าฉันก็พยายามหลบรอยแยกมิติเหมือนกัน ฉันจะรู้ได้ยังไงว่ามันจะกลายเป็นแบบนี้” เขาตะโกนขณะหลบแรงดึงดูดจากรอยแยก

หนิงจื้อชะงัก ประหลาดใจที่เฉินผิงโยนความผิดให้เขา

ในขณะที่ดิ้นรนต่อสู้กับแรงดึงดูดของรอยแยก เขาก็หลบและจ้องมองเฉินผิงอย่างดุร้าย “นี่แกจะบอกว่าแกไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับอาคมที่ตัวเองสร้างขึ้นเหรอ? ถ้ารอดจากเรื่องบ้านี่ไปได้ ฉันจะจัดการแกแน่…”

“เราจะได้เห็นว่าใครเก่งกว่ากัน คอยดูเถอะ!” เฉินผิงโต้กลับ ทั้งคู่พูดจาโต้ตอบกันในขณะหลบเลี่ยงอันตรายรอบตัวพวกเขา

ไม่มีใครกล้าลงมือ ทั้งสองตั้งสมาธิไปที่การหลบรอยแยกอันน่าสะพรึงกลัว

โชคดีที่เฉินผิงและหนิงจื้อสามารถหลบรอยแยกได้ และรอดพ้นจากการถูกดูดเข้าไปอย่างหวุดหวิด