หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4396

แต่จูชิงซิ่วกลับหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินคำพูดของเทียนหลัว

“คิดจะขู่ฉันด้วยชื่อสำนักหมื่นดาบงั้นหรือ? สำนักนั้นถูกสมาพันธ์ผนึกมารกวาดล้างไปนานแล้ว คิดว่าฉันไม่รู้หรือยังไง? ในเมื่อแกหนีรอดมาได้ ฉันก็จะจัดการแกเอง คงจะได้ความดีความชอบจากการฆ่าแกอยู่บ้าง”

พอพูดจบเธอก็พุ่งไปข้างหน้า ตรงเข้าหาจูชิงซิ่ว

สีหน้าของจูชิงซิ่วเปลี่ยนไปอย่างมาก เพราะเธอไม่นึกว่าผู้ใช้วิชามารที่อยู่ตรงหน้าจะเป็นคนของสมาพันธ์ผนึกมาร

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เทียนหลัวมาถึงตัวเธอ เฉินผิงก็ปรากฏตัวขึ้นฉับพลัน

ทันใดนั้นเขาก็ชกหมัดออกไป

เปรี้ยง!

การโจมตีนั้นทำให้เทียนหลัวหยุดชะงัก

“เป็นอะไรหรือเปล่า?” เฉินผิงถามและหันไปหาจูชิงซิ่ว

“ฉันไม่เป็นไร” จูชิงซิ่วพยักหน้า

“เฉินผิง?” เมื่อเห็นเฉินผิง เทียนหลัวก็ชะงักไป

เฉินผิงจ้องมองเธอ ไม่แปลกที่เธอจำเขาได้ เพราะสมาพันธ์ผนึกมารตามล่าเขามาตลอด

“วันนี้โชคดีจริงๆ ที่ได้มาเจอแก ถ้าจับแกกลับไปที่สมาพันธ์ผนึกมารได้ ไม่เพียงแต่ฉันจะได้รับบรรณาการร้อยปีเท่านั้น แต่ยังจะเข้าออกสมาพันธ์ได้อย่างอิสระอีกด้วย”

เทียนหลัวดีใจมาก จากนั้นเธอก็ยกดาบยาวในมือขึ้นและฟาดใส่เฉินผิงอย่างรุนแรง

ในขณะนั้น เธอลืมคำสั่งของผู้อาวุโสเทียนไปแล้ว จิตใจของเธอจดจ่ออยู่กับการจับตัวเฉินผิงเท่านั้น

ลำแสงปะทุออกมาในทันที ในขณะเดียวกันเฉินผิงก็ถอยหนีอย่างต่อเนื่องพร้อมปกป้องจูชิงซิ่วไปด้วย เขาไม่อาจดูแคลนพลังของขั้นมหายานระดับสองได้

หลังจากพาจูชิงซิ่วไปหลบในที่ปลอดภัยแล้ว เขาก็เตรียมพร้อม กระบี่พิฆาตมังกรปรากฏขึ้นในมือของเขาในพริบตา

เสียงคำรามของมังกรดังขึ้นและกระบี่เริ่มส่องแสง

ในขณะเดียวกัน ลำแสงก็ยิงออกมาจากมือของเขา

เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!

ทุกครั้งที่ลำแสงโจมตี เทียนหลัวจะรู้สึกถึงพลังมหาศาลที่พุ่งเข้าหาเธอและบีบให้เธอถอยหนี

ดาบสีแดงเลือดในมือเธอสั่นอย่างรุนแรง

“เป็นเพียงผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ด แต่กลับปลดปล่อยพลังระดับนั้นออกมาได้ เจ้าหนู ถ้าฉันไม่รู้เรื่องความสามารถที่แท้จริงของแกอยู่แล้ว การโจมตีนั้นคงทำให้ฉันพลาดท่า”

เปรี้ยง!

จี้อวิ๋นและจูชิงซิ่วที่อีกด้านรู้สึกเคร่งเครียดขณะที่พวกเขาเฝ้าดูการต่อสู้ พวกเขาไม่แน่ใจว่าเฉินผิงจะรับมือเทียนหลัวได้หรือไม่

“ฉันจะช่วยคุณเอง คุณเฉิน!”

หลังจากเห็นว่าเฉินผิงพัวพันกับผู้ใช้วิชามารอยู่นาน จูชิงซิ่วก็ก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับดาบในมือ

แม้ว่าเธอจะเป็นแค่ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานระดับหนึ่ง แต่หากเธอเข้าไปช่วยก็อาจทำให้เฉินผิง กลับมาเป็นฝ่ายได้เปรียบในเมื่อทั้งสองฝ่ายฝีมือพอๆ กัน

ตัวเธอพร่าเลือนเป็นลำแสงและพุ่งไปข้างหน้า เมื่อเห็นเช่นนั้น จี้อวิ๋นก็กระโจนขึ้นไปเช่นกันเพื่อปิดล้อมเทียนหลัว

เทียนหลัวถูกบีบให้ล่าถอย เมื่อเห็นว่าเฉินผิงมีกำลังคนมากกว่า เธอจึงรู้ว่าเธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา เธอฟันออกไปหนึ่งครั้งก่อนจะหายวับไปในอากาศ

จูชิงซิ่วกำลังจะไล่ตาม แต่เฉินผิงห้ามเธอไว้

“ไม่ต้องตาม รีบไปที่เขาเจ้อลู่กันเถอะ หวังว่าผู้ใช้วิชามารเหล่านี้จะไม่ได้กำลังมุ่งหน้าไปยังสมรภูมิแห่งทวยเทพ”

เขารู้ว่าเทียนหลัวไม่น่าจะมาคนเดียวแน่นอนและคงจะมีพรรคพวก

หากต้องพบกับคนที่มีพลังเทียบเท่าเธอหรือแข็งแกร่งกว่านั้น เขาก็จะเสียเปรียบอย่างมาก

ดังนั้นเขาจึงต้องรีบค้นหาสมรภูมิแห่งทวยเทพและเข้าไปเก็บของก่อนที่จะวางแผนขั้นตอนต่อไป