หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4397

เรือเหาะมุ่งหน้าไปยังเขาเจ้อลู่ด้วยความเร็วสูงสุด

ก่อนที่พวกเขาจะไปถึง เฉินผิงก็สั่งให้จี้อวิ๋นเก็บเรือเหาะ

ท้ายที่สุดแล้ว การนั่งเรือเหาะนั้นเตะตาเกินไป ซึ่งอาจดึงดูดความสนใจที่พวกเขาไม่ต้องการ

เมื่อเก็บเรือเหาะไว้แล้ว เฉินผิงก็เริ่มค้นหาทางเข้าสมรภูมิแห่งทวยเทพ ด้วยการตามรอยรัศมีที่รั่วไหลออกมาตามเขาเจ้อลู่พร้อมกับจี้อวิ๋นและจูชิงซิ่ว

มันหาได้ง่ายมาก เพราะไม่ต้องสงสัยเลยว่าทางเข้าจะต้องเป็นจุดที่รัศมีที่รั่วไหลออกมามากที่สุด

บนเนินเขาเจ้อลู่มีถ้ำขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง รัศมีของสมรภูมิแห่งทวยเทพพุ่งออกมาจากที่นั่นอย่างต่อเนื่อง

“เราเจอทางเข้าแล้ว คุณเฉิน อยู่ที่ถ้ำนั่น!”

จี้อวิ๋นตื่นเต้นมากและจะวิ่งเข้าไปในถ้ำ แต่เฉินผิงก็ห้ามเขาไว้

“อย่าเพิ่งเข้าไป มีรัศมีลึกลับอยู่รอบๆ ถ้ำนี้ แม้ว่าจะจงใจซ่อนตัว แต่ฉันก็ยังสัมผัสได้ถึงตัวตนของพวกเขา!” เฉินผิงเตือนขณะมองสำรวจโดยรอบ

“มีคนซ่อนตัวอยู่เหรอ? หรือว่าจะมีคนอื่นมาพบที่นี่แล้วเหมือนกัน” จูชิงซิ่วถามด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย

พวกเขาเดินทางด้วยเรือเหาะตรงมาที่นี่ ทำให้พวกเขาเร็วกว่าคนอื่นๆ อย่างไม่ต้องสงสัย ยิ่งไปกว่านั้น หลายคนอาจไม่รู้ว่าที่นี่คือสมรภูมิแห่งทวยเทพ อาจเข้าใจผิดว่าเป็นซากปรักหักพังโบราณหรืออะไรสักอย่าง

ถ้าไม่มีเฉินผิง พวกเขาก็คงไม่พบทางเข้าเร็วขนาดนี้ อย่างไรก็ตาม ยังมีคนอื่นๆ ที่มาถึงก่อนพวกเขา

“ผมคิดว่าคนพวกนี้คงตามหาทางเข้ามาสักพักแล้ว ตอนนี้ซ่อนตัวอยู่เพราะว่าพวกเขากำลังรอ”

แม้ว่าเฉินผิงจะไม่รู้ว่าพวกที่ซ่อนอยู่เป็นใคร แต่เขาก็คาดว่าพวกเขาน่าจะกำลังรออยู่ เพราะแม้จะพบทางเข้าแล้วแต่กลับเลือกที่จะไม่เข้าไป

“พวกเขากำลังรออะไรอยู่?” จูชิงซิ่วถาม