หลังจากเฉินผิงเข้าไปในโรงแรมแล้ว เขาก็ส่งข้อความให้กับหลินเทียนหู่เพื่อให้หลินเทียนหู่ไล่เซียวเหยียนออกไป เขาไม่อยากนั่งรับประทานอาหารร่วมกับคนของตระกูลเซียว และไม่อยากให้คนของตระกลูเซียวรับรู้สถานะของตัวเขามากเกินไป
ภายในโรงแรม!
ผู้คนที่อยู่ห้อมล้อมกู่เวิ่นเทียนต่างพากันทักทายเขาอย่างนอบน้อม ยังมีคนรู้ว่ากู่เวิ่นเทียนชอบสะสมวัตถุโบราณ ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงไปแสวงหาของเหล่านั้นเพื่อนำมามอบให้กับกู่เวิ่นเทียน!
มีชายวัยกลางคนที่รูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าเคร่งขรึม ยืนรักษาการอยู่ข้างๆ กู่เวิ่นเทียนอยู่ตลอดเวลา คนผู้นี้เป็นบอดี้การ์ดข้างกายของกู่เวิ่นเทียน...ถังหลง เขาปลดประจำการจากกองร้อยจ้านหลง เมื่อครั้งที่กู่เวิ่นเทียนยังดำรงตำแหน่งก็มีเขาอารักขาอยู่ตลอด ตอนนี้กู่เวินเทียนปลดประจำการแล้ว ถังหลงจึงปลดประจำการตาม และยังคงอารักขาความปลอดภัยให้กับกู่เวิ่นเทียนตลอดมา
เมื่อใดที่กู่เวิ่นเทียนปรากฏตัวสู่สาธารณะ เขาจะพาถังหลงติดตามไปด้วยเสมอ เพื่อรักความปลอดภัยให้ตัวเขาเอง
“ทุกท่าน วันนี้ที่ผมเชิญทุกคนมาร่วมงานเลี้ยง อันดับแรกขอความกรุณาไม่ส่งมอบของขวัญ และไม่พูดคุยธุระ ผมเพียงต้องการแนะนำเพื่อนใหม่ให้รู้จักกับทุกคนอย่างเรียบง่ายเท่านั้น ฉะนั้นทุกคนไม่ต้องทำตัวเป็นทางการมากเกินไป!”
กู่เวิ่นเทียนโบกไม้โบกมือเพื่อให้ทุกคนเงียบลง จากนั้นก็พูดอย่างเสียงดัง
อันที่จริงหลายคนคงได้ยินกันมาบ้างแล้ว แต่เมื่อได้ฟังจากปากของเขาอีกครั้งในตอนนี้ พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ ไม่รู้ว่าคนที่กู่เวิ่นเทียนจะแนะนำคนนี้จะมีภูมิหลังที่น่าสะพึงกลัวขนาดไหน กู่เวิ่นเทียนจึงจัดงานเอิกเกริกเช่นนี้
“คุณเฉินยังไม่มาอีกเหรอ”
กู่เวิ่นเทียนมองดูเวลาแล้วถามหลินเทียนหลงที่อยู่ข้างๆ
“คงใกล้แล้วครับ! หลินเทียนหู่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเฉินผิงยังมาไม่ถึง แต่เมื่อวานก็คุยกันเรียบร้อยแล้ว”
สิ้นเสียงพูดของหลินเทียนหู่ โทรศัพท์ก็ดังขึ้น เมื่อเห็นว่าเป็นข้อความของเฉินผิง หลินเทียนหู่จึงนำข้อความให้กู่เวิ่นเทียนอ่าน
เมื่อกู่เวิ่นเทียนอ่านข้อความแล้วจึงผงกหัวเล็กน้อย”มิน่าล่ะคุณเฉินถึงยังไม่เผยตัวออกมา เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ก็เพราะเขาคิดไม่รอบคอบเอง
เมื่อกู่เวิ่นเทียนพูดจบก็มองไปยังเซียวเหล่ยที่อยู่ไม่ไกล เวลานี้เซียวเหล่ยก็กำลังรอกู่เวิ่นเทียนเรียกชายหนุ่มคนนี้ออกมา บุคคลที่กู่เวิ่นเทียนให้ความสำคัญ ต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่ ถ้าหากเกาะบารมีคนผู้นี้ได้ บางทีอาจจะทำให้ตระกูลเซียวอยู่เหนือกว่าตระกูลซู!
ขณะที่เซียวเหยียนกำลังคิดอยู่นั้น เขาก็เห็นว่ากู่เวิ่นเทียนมองมาทางตัวเองและเอ่ยปากพูดว่า “เถ้าแก่เซียว...”
“ท่านกู่...” เมื่อเซียวเหยียนได้ยินจึงรีบเดินขึ้นไปข้างหน้า “ท่านกู่มีคำสั่งอะไรหรือครับ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...