หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 44

สรุปบท ตอนที่ 44 ทำไมต้องหลบ: หัตถ์เทวะราชันมังกร

ตอนที่ 44 ทำไมต้องหลบ – ตอนที่ต้องอ่านของ หัตถ์เทวะราชันมังกร

ตอนนี้ของ หัตถ์เทวะราชันมังกร โดย อาร์ม ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายนิยาย ประวัติศาสตร์ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง ตอนที่ 44 ทำไมต้องหลบ จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

หลังจากเฉินผิงเข้าไปในโรงแรมแล้ว เขาก็ส่งข้อความให้กับหลินเทียนหู่เพื่อให้หลินเทียนหู่ไล่เซียวเหยียนออกไป เขาไม่อยากนั่งรับประทานอาหารร่วมกับคนของตระกูลเซียว และไม่อยากให้คนของตระกลูเซียวรับรู้สถานะของตัวเขามากเกินไป

ภายในโรงแรม!

ผู้คนที่อยู่ห้อมล้อมกู่เวิ่นเทียนต่างพากันทักทายเขาอย่างนอบน้อม ยังมีคนรู้ว่ากู่เวิ่นเทียนชอบสะสมวัตถุโบราณ ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงไปแสวงหาของเหล่านั้นเพื่อนำมามอบให้กับกู่เวิ่นเทียน!

มีชายวัยกลางคนที่รูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าเคร่งขรึม ยืนรักษาการอยู่ข้างๆ กู่เวิ่นเทียนอยู่ตลอดเวลา คนผู้นี้เป็นบอดี้การ์ดข้างกายของกู่เวิ่นเทียน...ถังหลง เขาปลดประจำการจากกองร้อยจ้านหลง เมื่อครั้งที่กู่เวิ่นเทียนยังดำรงตำแหน่งก็มีเขาอารักขาอยู่ตลอด ตอนนี้กู่เวินเทียนปลดประจำการแล้ว ถังหลงจึงปลดประจำการตาม และยังคงอารักขาความปลอดภัยให้กับกู่เวิ่นเทียนตลอดมา

เมื่อใดที่กู่เวิ่นเทียนปรากฏตัวสู่สาธารณะ เขาจะพาถังหลงติดตามไปด้วยเสมอ เพื่อรักความปลอดภัยให้ตัวเขาเอง

“ทุกท่าน วันนี้ที่ผมเชิญทุกคนมาร่วมงานเลี้ยง อันดับแรกขอความกรุณาไม่ส่งมอบของขวัญ และไม่พูดคุยธุระ ผมเพียงต้องการแนะนำเพื่อนใหม่ให้รู้จักกับทุกคนอย่างเรียบง่ายเท่านั้น ฉะนั้นทุกคนไม่ต้องทำตัวเป็นทางการมากเกินไป!”

กู่เวิ่นเทียนโบกไม้โบกมือเพื่อให้ทุกคนเงียบลง จากนั้นก็พูดอย่างเสียงดัง

อันที่จริงหลายคนคงได้ยินกันมาบ้างแล้ว แต่เมื่อได้ฟังจากปากของเขาอีกครั้งในตอนนี้ พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ ไม่รู้ว่าคนที่กู่เวิ่นเทียนจะแนะนำคนนี้จะมีภูมิหลังที่น่าสะพึงกลัวขนาดไหน กู่เวิ่นเทียนจึงจัดงานเอิกเกริกเช่นนี้

“คุณเฉินยังไม่มาอีกเหรอ”

กู่เวิ่นเทียนมองดูเวลาแล้วถามหลินเทียนหลงที่อยู่ข้างๆ

“คงใกล้แล้วครับ! หลินเทียนหู่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเฉินผิงยังมาไม่ถึง แต่เมื่อวานก็คุยกันเรียบร้อยแล้ว”

สิ้นเสียงพูดของหลินเทียนหู่ โทรศัพท์ก็ดังขึ้น เมื่อเห็นว่าเป็นข้อความของเฉินผิง หลินเทียนหู่จึงนำข้อความให้กู่เวิ่นเทียนอ่าน

เมื่อกู่เวิ่นเทียนอ่านข้อความแล้วจึงผงกหัวเล็กน้อย”มิน่าล่ะคุณเฉินถึงยังไม่เผยตัวออกมา เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ก็เพราะเขาคิดไม่รอบคอบเอง

เมื่อกู่เวิ่นเทียนพูดจบก็มองไปยังเซียวเหล่ยที่อยู่ไม่ไกล เวลานี้เซียวเหล่ยก็กำลังรอกู่เวิ่นเทียนเรียกชายหนุ่มคนนี้ออกมา บุคคลที่กู่เวิ่นเทียนให้ความสำคัญ ต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่ ถ้าหากเกาะบารมีคนผู้นี้ได้ บางทีอาจจะทำให้ตระกูลเซียวอยู่เหนือกว่าตระกูลซู!

ขณะที่เซียวเหยียนกำลังคิดอยู่นั้น เขาก็เห็นว่ากู่เวิ่นเทียนมองมาทางตัวเองและเอ่ยปากพูดว่า “เถ้าแก่เซียว...”

“ท่านกู่...” เมื่อเซียวเหยียนได้ยินจึงรีบเดินขึ้นไปข้างหน้า “ท่านกู่มีคำสั่งอะไรหรือครับ”

“ทำไมต้องหลบด้วย ในเมื่อเข้ามาแล้ว ก็ออกไปอย่างสง่าผ่าเผยดีกว่า!

เมื่อเฉินผิงพูดจบก็เดินออกไปทันที

ซูอวี่ฉีตกใจ เธอรีบเข้าไปคว้าเฉินผิงไว้ แต่กลับคว้าตัวไว้ไม่ได้!

“มาแล้ว!”

หลังจากหลินเทียนหู่มองเห็นเฉินผิง เขาจึงพูดออกมาด้วยความดีใจ

กู่เวิ่นเทียนเงยหน้ามองก็เห็นว่าเฉินฉีมาแล้ว สีหน้าของเขาดูมีความสุขขึ้นในทันที จากนั้นจึงรีบเดินเข้าไปหาเฉินผิง”

และในตอนนี้ซูเหวินจงซึ่งอยู่ท่ามกลางฝูงคนก็เห็นเฉินผิงปรากฏตัวขึ้น อีกทั้งกู่เวิ่นเทียนยังเดินมุ่งเข้าไปหา นั่นทำให้เขาเหงื่อแตกทั่วตัวอย่างฉับพลัน

อาจเป็นเพราะเรื่องที่เขาให้ซูอวี่ฉีแอบพาเฉินผิงเข้ามา ถ้าเกิดโดนกู่เวิ่นเทียนจับได้ตอนนี้ละก็ เขาจะทำอย่างไร?

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร