ซูเหวินจงรีบเดินไปข้างหน้า พลางส่งสายตาบอกเฉินผิงให้รีบออกไปอย่างสุดชีวิต จากนั้นก็เข้าไปขัดขวางกู่เวิ่นเทียน “ท่านกู่ คนนี้เป็นบริกรของของโรงแรมเราครับ คงจะเดินมาผิดทางจึงโผล่เข้ามาในนี้ได้!”
ขณะนี้ซูอวี่ฉีตามเฉินผิงมาทัน เธอดึงตัวเฉินผิงออกไปพร้อมกับพูดว่า “ทำงานยังไงเนี่ย ไม่ดูตาม้าตาเรือ โผล่เข้ามาในนี้จนได้!”
“รอเดี๋ยว” กู่เวิ่นเทียนเรียกซูอวี่ฉีทันที!
ซูอวี่ฉีหยุดการกระทำลง หลังจากนั้นจึงคลายเฉินผิงออกจากมือ
“ท่านกู่ ผมไม่รอบคอบเองจึงปล่อยให้คนรับใช้ถลันเข้ามาได้ เดี๋ยวผมจะอธิบายให้ท่านกู่ฟังในภายหลัง”
“ซูเหวินจงเหงื่อแตกทั่วตัวเพราะกลัวกู่เวิ่นเทียนโกรธ!”
กู่เวิ่นเทียนงุนงง “คุณบอกว่าคุณเฉินเป็นคนรับใช้ของครอบครัวคุณหรือครับ”
“อืม!” ซูเหวินจงผงกหัว แต่ไม่นานก็ตะลึงงันกับคำพูดของเขา “เฉิน...คุณเฉิน?”
ซูเหวินจงไม่เข้าใจว่าทำไมกู่เวิ่นเทียนถึงรู้แซ่ของเฉินผิง ทั้งยังเรียกว่าคุณ?
“ใช่แล้ว งานเลี้ยงที่ผมจัดขึ้นนี้ก็เพื่อเชิญคุณเฉิน ส่วนพวกคุณก็เป็นแค่ผู้ร่วมงานเท่านั้น...”
กู่เวิ่นเทียนผงกหัวและกล่าว
ตอนนี้ซูเหวินจงกับซูอวี่ฉีเกิดมึนงงเล็กน้อย ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
“ท่านกู่ ผมคงไม่ได้มาสายใช่ไหม”
เฉินผิงเดินไปข้างหน้าสองก้าวแล้วยิ้มตอบเล็กน้อย
“คุณเฉินมาได้เวลาพอดี ไม่ทราบว่านี่คือ...”
กู่เวิ่นเทียนชี้ซูอวี่ฉีที่อยู่ด้านหลังเฉินผิงแล้วถาม
“ท่านกู่ คนนี้เป็นลูกสาวผมครับ เธอกับคุณเฉินเป็นเพื่อนกัน!”
สมแล้วที่ซูเหวินจงเป็นคนเก่าแก่ของห้างสรรสินค้ามานาน ตอบสนองกลับมาทันที
เมื่อหู่เวิ่นเทียนได้ฟัง ก็หัวเราะฮ่าๆ ออกมาทันที “วีรบุรุษกับสาวงามเป็นคู่ที่สมบูรณ์แบบที่สุดในโลก”
เมื่อกู่เวิ่นเทียนพูดแบบนี้ คนอื่นๆ จึงเริ่มกล่าวชมเชยเฉินผิงกับซูอวี่ฉี!
นั่นทำให้ซูอวี่ฉีใบหน้าแดงจนไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมา!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...