“ท่านกู่ คนนั่นก็คือแฟนสาวของเซียวเหล่ยลูกชายของตระกูลเซียวค่ะ หญิงสาวคนนั้นเคยเป็นแฟนสาวของคุณเฉิน ตอนนี้ไปมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับตระกูลเซียว พอคิดว่าตัวเองสูงส่งแล้ว จึงถุยน้ำลายใส่คุณเฉินสองสามที!”
ซูอวี่ฉีเอ่ยปาก
“ตระกูลเซียวช่างกล้าจริงๆ ฉันจะเรียกตัวเซียวเหยียนมาถามเดี๋ยวนี้!”
กู่เวิ่นเทียนขมวดคิ้วแล้วตบโต๊ะด้วยความดุดัน!
เขารู้ว่าทำไมเฉินผิงถึงส่งข้อความมาบอกให้ไล่เซียวเหยียนออกไป ที่แท้ก็มีความขัดแย้งแบบนี้กับตระกูลเซียว
คนที่อยู่ในสถานที่นี้เข้าใจขึ้นมาทันที คราวนี้พวกเขารู้แล้วว่าตระกูลเซียวกำลังจะซวย ดูแล้วคงต้องรีบหยุดการติดต่อธุรกิจระหว่างตระกูลเซียวเสียแล้ว!
“ท่านกู่ระงับความโกรธเถอะ เรื่องเล็กแบบนี้ผมจัดการเองได้”
เฉินผิงยิ้มเย็นชา ไม่แม้แต่จะนำมาใส่ใจ
เซียวเหล่ยกับเกิ่งซานซานในสายตาเขาตอนนี้เป็นเหมือนกับมดเท่านั้น!
แสงแดดรุนแรงภายนอกโรงแรมทำให้เซียวเหล่ยหงุดหงิดในเล็กน้อย!
“พี่เหล่ย พี่ดื่มน้ำสักหน่อยเถอะ!”
เกิ่งซานซานส่งน้ำขวดหนึ่งให้เซียวเหล่ย
เซียวเหล่ยดื่มอึกใหญ่อย่างรวดเร็ว พลางเช็ดเหงื่อบนหน้าผากแล้วบ่นพึมพำ “เข้าไปไม่ได้แล้วจะให้รออยู่ที่นี่ทำไม ประสาทจริงๆ!”
ถึงแม้จะบ่น แต่เซียวเหล่วก็ไม่กล้าไปไหน เขากลัวพ่อจะตัดเงินครึ่งปีจริงๆ
ในตอนที่เซียวเหล่ยดื่มน้ำอยู่นั้น เขากลับพบว่าพ่อของตัวเองได้เดินออกมาจากโรงแรมแล้ว
เซียวเหล่ยเอ่ยรีบเอ่ยออกมาด้วยความดีใจ “พ่อฉันออกมาแล้ว พวกเราเข้าไปได้แล้วแน่ๆ!”
เซียวเหล่ยรีบพาเกิ่งซานซานไปต้อนรับ!
“พ่อ พ่อออกมาทำไม? หรือว่าพวกเราเขาไปได้แล้ว?”
เซียวเหล่ยถามด้วยความตื่นเต้น
“เข้าไปทำบ้าอะไรล่ะ ฉันโดนไล่ออกมาแล้ว...”
เซียวเหล่ยพูดอย่างหัวเสีย
เซียวเหล่ยชะงักครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “พ่อ เกิดอะไรขึ้น? ทำไมพ่อถึงโดนไล่ออกมา?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...