หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4409

บอดขวาตกตะลึงกับคำพูดของเฉินผิงจนเขาแทบกระอักเลือด

เขาใช้เวลาทั้งชีวิตฝึกวิชาดาบ และการฝึกจิตดาบไม่ใช่เรื่องง่าย แต่แค่เฉินผิงฟันกระบี่แบบปกติกลับปลดปล่อยจิตดาบออกมามหาศาล

ยิ่งกว่านั้น ดูเหมือนว่าเฉินผิงเองก็ไม่รู้เรื่องนี้ บอดขวารู้สึกว่าความสามารถของเขาไม่ธรรมดา

ในขณะนั้นสายตาหลินเข่อติ้งที่มองเฉินผิงเปลี่ยนไป แววตาของเธอเต็มไปด้วยความสับสนและงุนงง

เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเฉินผิงที่เป็นเพียงผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดสังหารแมงป่องทรายไปมากมายด้วยการฟันดาบเพียงครั้งเดียวได้อย่างไร ทั้งที่พลังวิญญาณของเขาถูกสะกดไว้

เห็นได้ชัดว่าเฉินผิงสามารถปลดปล่อยจิตดาบได้เช่นกัน เพราะไม่มีสิ่งอื่นใดที่สามารถสร้างพลังมหาศาลเช่นนี้ได้

อย่างไรก็ตาม น่าแปลกใจที่ตัวเฉินผิงเองยังไม่เข้าใจว่าจิตดาบคืออะไร

หลินเข่อติ้งเริ่มสนอกสนใจในตัวเฉินผิง

เธอกำลังจะไป แต่เธอก็หันกลับมามองเฉินผิงแล้วพูดว่า “ไม่นึกว่าคุณจะมีความสามารถขนาดนี้ เราไปด้วยกันดีกว่า คงจะดีถ้ามีเพื่อนร่วมทาง!”

หลินเข่อติ้งเชื้อเชิญเฉินผิงและพรรคพวกเมื่อได้เห็นความสามารถของเขา

เฉินผิงพยักหน้าเพราะเขาไม่คุ้นเคยกับสมรภูมิแห่งทวยเทพ เนื่องจากหลินเข่อติ้งดูเหมือนจะรู้เรื่องนี้มากกว่า เขาจึงคิดว่าคงจะดีหากเดินทางไปกับเธอ

ในตอนนี้จี้อวิ๋นและจูชิงซิ่วไม่ต่างกับคนธรรมดา หากพวกเขาตกอยู่ในอันตราย เฉินผิงก็กลัวว่าเขาจะปกป้องไม่ได้

หากเดินทางด้วยกัน พวกเขาก็จะระวังหลังให้กันได้ เนื่องจากบอดขวาเก่งกาจ กลุ่มของพวกเขาจึงถือได้ว่าไร้คู่ต่อสู้ในสมรภูมิแห่งทวยเทพ

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงตกลงที่จะไปกับเธอ หลินเข่อติ้งก็ยิ้มแล้วหันหลังเดินไปข้างหน้า

เฉินผิงและพรรคพวกเดินตามไปติดๆ โดยมีบอดขวารั้งท้าย คอยเฝ้าระวังตลอดเวลา

ดูจากการปรากฏตัวของแมงป่องทรายจำนวนมากที่นี่ เป็นไปได้ว่าอาจมีสัตว์อสูรตัวอื่นซุ่มอยู่

หลังจากเดินไปสักพัก พวกเขาก็พบหินขนาดใหญ่กว่าสิบก้อนข้างหน้า

หินเหล่านี้มีรูปร่างผิดปกติและดูประหลาด ราวกับว่าถูกสลักขึ้นโดยความแปรปรวนของจักรวาล

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงไม่คุ้นเคยกับอักษรที่จารึกบนหิน เขาไม่รู้เลยว่าคำเหล่านั้นหมายถึงอะไร

หลินเข่อติ้งตรวจสอบหินและพูดว่า “นี่เป็นเพียงบันทึกที่ใครบางคนสลักไว้ ไม่ใช่เคล็ดวิชา...”

เฉินผิงชะงัก “คุณหนูหลิน คุณอ่านออกด้วยเหรอ?”

“เปล่า...” หลินเข่อติ้งส่ายหัว

เฉินผิงเกือบจะสบถออกมาดังๆ แต่เขาก็กลั้นใจไว้

คุณอ่านไม่ออก แต่กลับพูดอย่างกับว่าคุณเข้าใจ!

“เธออ่านอักษรเหล่านี้ไม่ออก แต่กลับอ้างว่ามันไม่ใช่เคล็ดวิชา คิดจะหลอกกันเหรอ? เธอโกหกพวกเราและคิดจะฮุบวิชาไปเรียนเองใช่ไหม?”

จูชิงซิ่วมองหลินเข่อติ้งด้วยความไม่พอใจ