หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4410

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลินเข่อติ้งก็แค่นเสียงและพูดว่า “มันไม่ใช่วิชาบำเพ็ญเพียรด้วยซ้ำ และถึงจะใช่ ฉันก็ไม่สนหรอก อย่ามารู้ดีเรื่องคนอื่น!”

“นี่เธอ...” จูชิงซิ่วพูดไม่ออกเมื่อได้ยินคำตอบของหลินเข่อติ้ง

เฉินผิงดูออกว่าหลินเข่อติ้งไม่ได้โกหก ยิ่งไปกว่านั้น เธอไม่น่าจะใช่คนธรรมดา และไม่ใช่คนที่ศิษย์สำนักหมื่นดาบอย่างจูชิงซิ่วจะเทียบได้

ดูจากความแข็งแกร่งของผู้อาวุโสตาบอดทั้งสอง ต่อให้ใช้คนทั้งเมืองจูเจียก็ไม่น่าจะรับมือพวกเขาได้

ความแข็งแกร่งของพวกที่หลินเข่อติ้งพามาก็ใช่ว่าจะด้อยกว่าสำนักหมื่นดาบ

เฉินผิงถามหลินเข่อติ้งด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง “คุณหนูหลิน คุณช่วยอธิบายให้ฟังได้ไหมว่าอักขระที่เขียนไว้ตรงนี้หมายความว่ายังไง?”

หลินเข่อติ้งยิ้มน้อยๆ พลางยื่นมือขวาของเธอที่ประดับด้วยอักขระจำนวนมากออกไป อักขระเหล่านี้ช่วยให้หลินเข่อติ้งสามารถเปิดประตูทางเข้าสู่สมรภูมิแห่งทวยเทพได้อย่างง่ายดาย

“อักขระเหล่านี้ทำให้ฉันสามารถเปลี่ยนอักษรบนก้อนหินใหญ่ได้”

หลังจากที่หลินเข่อติ้งพูดจบ เธอก็ลูบพื้นผิวของหินก้อนใหญ่อย่างอ่อนโยน

ในขณะที่อักขระบนฝ่ามือของหลินเข่อติ้งเปล่งแสง จารึกบนก้อนหินก็ราวกับมีชีวิตขึ้นมาและหมุนวนไปในอากาศ

ทันใดนั้นอักขระที่คลุมเครือก็เปลี่ยนเป็นภาพวาดอันซับซ้อนต่อหน้าทุกคน

ภาพของศึกแห่งทวยเทพปรากฏขึ้นด้านหน้าพวกเขา มีทั้งภาพนักรบน่าเกรงขามและม้าศึกไปจนถึงแม่น้ำที่นองด้วยเลือด

ทุกคนตะลึง เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็นภาพศึกแห่งทวยเทพในลักษณะนี้