หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4411

คำพูดของหลินเข่อติ้งทำให้เฉินผิงหันมามองเธออีกครั้งด้วยความสงสัยในตัวตนที่แท้จริงของเธอ ทำไมเธอถึงไม่สนใจเรียนวิชาเซียนเหล่านี้?

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงเองก็ไม่ได้สนใจนัก ในเมื่อวิชาต่างๆ ที่เขามีล้วนได้มาเพราะผู้ที่มาจากอาณาจักรแดนสรวงสอนให้

จิตตวิสุทธิเป็นวิชาระดับสูงจากอาณาจักรแดนสรวง

วิชาบำเพ็ญเพียรดังเช่นหมัดเซิ่งกวง อักขระศักดิ์สิทธิ์และเนตรส่องนภาก็เป็นวิชาระดับสูงเช่นกัน

เฉินผิงไม่จำเป็นต้องศึกษาวิชาจากบันทึกบนหินขนาดใหญ่เหล่านั้น หากเขาต้องการเรียนจริงๆ จ้าวมารสีชาดก็เชี่ยวชาญกว่าเซียนเหล่านั้นมาก

ท้ายที่สุดแล้ว จ้าวมารนั้นมาจากอาณาจักรแดนสรวงชั้นแปด ซึ่งสูงเกินกว่าที่เซียนทั่วไปจะเข้าถึงได้

“มันก็แค่วิชาของเซียนระดับทั่วไป ผมไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ เราตามหาของวิเศษกันต่อดีกว่า” เฉินผิงพูดพร้อมกับยิ้ม

คำพูดของเฉินผิงทำให้หลินเข่อติ้งชะงักไป เธออดไม่ได้ที่จะมองเฉินผิงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย เธอเริ่มสนใจตัวตนของเฉินผิงมากขึ้น

ในขณะนั้น หลินเข่อติ้งและเฉินผิงต่างอยากรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร อย่างไรก็ตาม ทั้งคู่ไม่ได้อยากเปิดเผยตัวตน

ทั้งคู่เพิ่งพบกัน จึงยังไม่สนิทพอที่จะเผยความลับส่วนตัว

เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินผิงและหลินเข่อติ้ง จี้อวิ๋น จูชิงซิ่วและบอดขวาก็แทบจะสิ้นสติ

แค่เพราะทั้งสองคนไม่สนใจวิชาเหล่านี้ ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะไม่สนใจเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม ในเมื่อเฉินผิงพูดไปแล้ว คงไม่เหมาะหากจี้อวิ๋นหรือจูชิงซิ่วจะขัด

“ถ้าคุณไม่สนใจ เราก็อย่าเสียเวลาอยู่ที่นี่อีกเลย...”

หลังจากหลินเข่อติ้งพูดจบ เธอก็ไปต่อ

เฉินผิงเดินตามไป และคนอื่นๆ ก็ทำตามอย่างไม่เต็มใจ

เฉินผิงจ้องมองหลินเข่อติ้งเขม็ง เนื่องจากมีอาคมลวงตาอยู่ที่นี่ จึงเป็นไปได้สูงที่หลินเข่อติ้งจะหาทางออกไม่ได้

แต่เขาก็ประหลาดใจที่หลินเข่อติ้งเดินผ่านก้อนหินขนาดใหญ่และออกมาจากวงแหวนอาคมลวงตาได้สำเร็จ

หรือเธอจะเป็นปรมาจารย์อาคมเหมือนกัน?

เธอสังเกตเห็นวงแหวนอาคมบนก้อนหินขนาดใหญ่หรือเปล่า?

“คุณหนูหลิน คุณก็เป็นปรมาจารย์อาคมเหมือนกันเหรอ” เฉินผิงถามด้วยความอึดอัด

“เปล่า ฉันไม่รู้อะไรเลยเรื่องวงแหวนอาคม...”

หลินเข่อติ้งส่ายหัว

“ฮะ?” เฉินผิงสับสน “แล้วทำไม...”

เฉินผิงสงสัยว่าหลินเข่อติ้งออกจากวงแหวนอาคมได้อย่างไรทั้งที่ไม่รู้เรื่องวงแหวนอาคม

เธอเปิดทางเข้าสู่สมรภูมิแห่งทวยเทพได้อย่างไรในเมื่อเธอไม่รู้เรื่องอาคม

หลินเข่อติ้งยิ้มและแบมือขวาออกให้เฉินผิงมองอักขระบนฝ่ามือของเธอ หลังจากนั้น เธอก็เดินต่อไปโดยยังคงยิ้มอยู่

เฉินผิงเข้าใจทันทีว่าทั้งหมดเป็นเพราะอักขระบนฝ่ามือของหลินเข่อติ้ง

เขาอดสงสัยไม่ได้ว่าใครเป็นคนจารึกอักขระบนฝ่ามือของเธอ อักขระเหล่านั้นทรงพลังจนไม่น่าเป็นไปได้