หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4424

ในขณะนั้นหลินเข่อติ้งรู้สึกว่าสถานการณ์ชักจะยุ่งยาก เพราะการเปลี่ยนแปลงของสมรภูมิแห่งทวยเทพในปัจจุบันแตกต่างไปจากที่เธอคาดไว้ก่อนหน้านี้

รวมถึงการปรากฏตัวกะทันหันของอสูรสายฟ้าและผู้ใช้วิชามารที่ทิ้งเสี้ยววิญญาณเอาไว้ด้วย

เธอไม่รู้เลยว่าจะมีเรื่องคาดไม่ถึงรออยู่ข้างหน้ามากแค่ไหน

หากพวกเขายังไปต่อ จะมีอันตรายเกิดขึ้นอย่างแน่นอน

แต่หากพวกเขาหยุดและกลับออกไป เธอก็ไม่แน่ใจว่าจะพูดเรื่องนี้ยังไง เนื่องจากทุกคนที่อยู่ด้านหลังต่างติดตามเธอ

คุณจะพาฉันไปตาย อาจารย์ ไหนคุณบอกว่าเตรียมทุกอย่างไว้ให้ฉันเรียบร้อยแล้ว?

หลินเข่อติ้งแอบสาปแช่งอาจารย์ของเธอในใจ

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เธอจะตื่นตระหนกไม่ได้ ทำได้เพียงแสร้งทำเป็นใจเย็นและพูดว่า “ผู้บำเพ็ญเพียรทั้งหลาย หากไปต่อจะต้องเผชิญอันตรายแน่นอน ถ้าพวกคุณไม่เต็มใจที่จะเสี่ยงเดินทางต่อ เราหันหลังกลับได้เสมอ”

เธอต้องการให้ฝูงชนตัดสินใจ หากพวกเขาไม่เสี่ยงไปต่อ เธอก็จะตามน้ำและกลับไปพร้อมกับพวกเขา

ทุกคนเงียบ

ตอนแรกพวกเขาคิดว่าที่นี่คือซากปรักหักพังโบราณ แต่ที่แท้กลับเป็นสมรภูมิแห่งทวยเทพ

ด้วยเหตุนี้ ขอบเขตของอันตรายที่อยู่ข้างหน้าจึงไม่อาจหยั่งได้

ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีเสี้ยววิญญาณของผู้ใช้วิชามารอยู่ข้างหน้า ชัดเจนว่าผู้ใช้วิชามารคนนั้นทรงพลัง พวกเขาจึงไม่แน่ใจว่าจะรับมือได้หรือไม่ แม้ว่ามันจะเป็นเพียงเสี้ยววิญญาณก็ตาม

แต่หากพวกเขากลับไป ก็อาจมีของวิเศษมากมายรออยู่ข้างหน้า

ท้ายที่สุดแล้วข้างหน้าคือผาหักกระดูก ที่นั่นเต็มไปด้วยซากกระดูกของเซียนและมารที่ล้มตายระหว่างศึกแห่งทวยเทพ

เซียนและมารเหล่านั้นจะต้องมีอาวุธและของวิเศษในครอบครองแน่ๆ

เนื่องจากพวกเขาตายกันหมดแล้ว อาวุธและของวิเศษจึงต้องอยู่ที่ไหนสักแห่งในสมรภูมิแห่งทวยเทพ

ในขณะนั้น ทุกคนต่างตัดสินใจไม่ถูก สับสนระหว่างไปต่อและหันหลังกลับ

“จี้อวิ๋น คุณจูชิงซิ่ว ไปกันเถอะ”

เฉินผิงมองออกว่าหลินเข่อติ้งคิดอะไรอยู่ เขาจึงเรียกจี้อวิ๋นและจูชิงซิ่วให้มากับเขา หลังจากนั้น พวกเขาก็เตรียมไปต่อ

ตอนนั้นเธออยากด่าเฉินผิงใจจะขาด

ทำไมเขาถึงต้องทำตัวอวดเก่งในเวลาแบบนี้? ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ทุกคนคงพากันเดินทางกลับแล้ว

อันที่จริงเฉินผิงก็แอบจับตามองหลินเข่อติ้งในขณะนั้นเช่นกัน

เขาวางแผนล่อให้เธอไปกับเขาในขณะที่เธอมีอักขระทรงพลังอยู่ในมือ

นอกจากนี้ เธอยังคุ้นเคยกับที่นี่และช่วยได้ในระดับหนึ่ง

ส่วนผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นๆ พลังของพวกเขาถูกสะกดไปแล้ว ทำให้พวกเขากลายเป็นคนธรรมดา การที่พวกเขามาด้วยจึงไม่มีประโยชน์อะไร

เมื่อเห็นหลินเข่อติ้งยืนนิ่งเป็นเวลานาน เฉินผิงก็ชักจะหวั่นๆ

“รอฉันด้วย ในเมื่อทุกคนอยากไปต่อ ฉันก็จะไปกับพวกคุณ!”

สุดท้ายหลินเข่อติ้งก็กัดฟันและวิ่งตามเฉินผิงกับคนอื่นๆ

เมื่อเฉินผิงเห็นเช่นนั้น มุมปากของเขาก็ยกขึ้นเล็กน้อย และเขาเริ่มหัวเราะเบาๆ