หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4425

ที่ผาหักกระดูก ทุกคนยืนอยู่ที่ขอบผา มองลงไปในเหวลึกไร้ก้นบึ้งเบื้องล่าง

ทุกคนรู้สึกได้ถึงความสิ้นหวัง

ไหนบอกว่าหน้าผาแห่งนี้เป็นจุดบรรจบของผืนดินทั้งสองที่กลายเป็นเหว? แล้วทำไมมันถึงลึกขนาดนี้?

มันมืดสนิทสุดสายตาและมองไม่เห็นอะไรเลย

ราวกับว่าผืนดินถูกตัดขาดออกจากกันตรงจุดนี้ ความมืดที่อยู่ข้างหน้าคือจุดจบของทุกสิ่ง

“เราจะลงไปได้ยังไง? มันลึกเกินไป” มีคนรำพึงอย่างหมดหนทาง

พลังของทุกคนถูกสะกดไว้ ทำให้พวกเขากลายเป็นมนุษย์ธรรมดา จึงไม่มีใครกล้ากระโดดลงไป เพราะร่างกายคงแหลกแน่นอน

ยิ่งกว่านั้น ไม่มีใครรู้ว่ามีอะไรอยู่ข้างล่าง พื้นที่ตรงนั้นมืดสนิท

“ข้าพาพวกเจ้าลงไปได้!” อสูรสายฟ้าพูดแทรกขึ้นมา

ทุกคนต่างใช้พลังไม่ได้ มีเพียงอสูรสายฟ้าที่ไม่ได้รับผลกระทบ

“เยี่ยมเลย! ถ้าอย่างนั้นก็ช่วยพาเราลงไปที!” ชายชราคนหนึ่งในกลุ่มผู้บำเพ็ญเพียรอุทาน

“ยังไงก็ตาม การพาคนมากมายขนาดนี้ลงไปจะต้องใช้พลังมหาศาล ดังนั้น...”

คิ้วของอสูรสายฟ้าขมวดเล็กน้อย

“ไม่ต้องกังวล เราจะตอบแทนคุณแน่นอน ถ้าพบของวิเศษเราจะแบ่งให้คุณ” ชายชรารีบรับปากเมื่อเข้าใจที่สัตว์อสูรกำลังจะบอก

ผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นๆ ก็พยักหน้าตอบรับเช่นกัน

หากพวกเขาไม่ให้อสูรสายฟ้าพาลงไป ก็มีแต่ต้องติดแหงกอยู่ที่นี่

“ของวิเศษไม่ค่อยจำเป็นกับข้า แต่ถ้าพวกเจ้ามีศิลาวิญญาณก็แบ่งมาให้ข้าใช้เติมพลังได้” อสูรสายฟ้าตอบตามตรง

ชัดเจนว่ามันต้องการศิลาวิญญาณแลกกับการพาพวกเขาลงไป

เมื่อกล่าวถึงศิลาวิญญาณ ผู้บำเพ็ญเพียรทุกคนต่างชะงักไปชั่วขณะ จากนั้นพวกเขาก็สบตากัน

ท้ายที่สุดแล้ว การแบ่งของวิเศษให้เป็นเพียงคำสัญญาว่างเปล่าที่ไม่มีหลักประกัน

แต่เมื่อพูดถึงศิลาวิญญาณ ก็แปลว่าพวกเขาต้องยอมทุบหม้อข้าวตัวเอง

เมื่อเห็นว่าทุกคนลังเล อสูรสายฟ้าก็พูดต่อ “ข้าจะไม่บังคับใคร ถ้าไม่อยากลงไปก็ลืมคำพูดของข้าไปเถอะ”

ตูม!