หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4426

เมื่อเห็นเช่นนั้น สีหน้าของทุกคนก็ยิ่งซีดกว่าเดิม

หลินเข่อติ้งก็ตัวสั่นเล็กน้อยเช่นกัน และเธอเอนไปหาเฉินผิงโดยไม่รู้ตัว

เฉินผิงเอื้อมมือไปโอบเอวของเธอ น่าแปลกที่เธอไม่ขัดขืน

ตอนนั้นเธอต้องการใครสักคนช่วยปลอบโยนเธอ

เมื่อได้เห็นภาพนั้น จี้อวิ๋นก็อดหัวเราะเบาๆ ไม่ได้

ในทางกลับกัน จูชิงซิ่วกลอกตาและหันหน้าไปอีกทาง

“อันตราย!” ทันใดนั้นจ้าวมารสีชาดก็ตะโกนขึ้นมาในทะเลจิตสำนึกของเฉินผิง

ก่อนที่เฉินผิงจะทันตั้งตัว ทรงกลมแสงก็เริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงจนทุกคนรู้สึกเวียนหัว

ในขณะนั้นท่าทีของอสูรสายฟ้าก็เปลี่ยนไปเช่นกัน มันรีบเตือนว่า “จับให้แน่นๆ ข้าจะเร่งความเร็ว”

มันควบคุมทรงกลมแสงให้ลอยลงมาอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้นเปลวไฟก็พุ่งเข้าปกคลุมทรงกลมแสงพร้อมกับเสียงปริแตกดังเป็นระยะ รอยแตกร้าวเริ่มปรากฏขึ้นบนทรงกลม

สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปอย่างมาก

หากไม่มีทรงกลมแสงปกป้อง พวกเขาต้องตายแน่นอนถ้าตกลงมา

ตอนนั้นเองที่หลายคนเริ่มรู้สึกเสียใจ

พวกเขาไม่น่าลงมาตั้งแต่แรก ไม่เพียงแต่รักษาศิลาวิญญาณไว้ได้เท่านั้น แต่พวกเขายังจะรอดไปจากที่นี่ได้ด้วย

แต่ในตอนนี้มันสายไปแล้ว

ทันใดนั้น ทุกคนก็เห็นมือขนาดใหญ่โผล่ออกมาจากความมืดและฟาดลงบนทรงกลมแสง

ตูม!

ทรงกลมแสงแตกสลายในทันที

อสูรสายฟ้ากระอักเลือดและร่วงลงมา

คนอื่นๆ ก็หล่นลงมาอย่างไม่อาจควบคุมเช่นกัน

หลินเข่อติ้งยังคงอยู่ในอ้อมแขนของเฉินผิง เธอกำเหรียญตราไว้ในมือแน่น แววมุ่งมั่นฉายผ่านดวงตาของเธอ

ขณะที่เธอเตรียมใช้เหรียญตราคุ้มภัย พลังน่าสะพรึงกลัวก็พัดผ่าน ทุกคนปลิวไปราวใบไม้ในสายลม และพวกเขารู้สึกมึนหัวก่อนจะหายไปในความมืด

หลังจากเวลาผ่านไปพักหนึ่ง เฉินผิงก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นเมื่อเขารู้สึกตัวอีกครั้ง

“เป็นอะไรไป? คุณหนูหลิง” เฉินผิงรีบถามและเอนตัวเข้ามาใกล้

“ดูเหมือนฉันจะเจ็บขา” หลินเข่อติ้งตอบและขมวดคิ้ว

“แล้วเราจะทำยังไงดี? ให้ผมอุ้มคุณไหม?” เฉินผิงเสนอขณะจ้องมองขาของเธอ

หากพลังของเขาไม่ถูกสะกดไว้ เขาก็สามารถรักษาเธอได้ บาดแผลเล็กน้อยแค่นี้ไม่ใช่ปัญหาเลย

แต่ตอนนี้ทุกคนต่างเป็นคนธรรมดา เขาจึงทำอะไรไม่ได้

อย่างไรก็ตาม หลินเข่อติ้งส่ายหัว “ไม่ล่ะ ขอบคุณ ฉันกลัวว่าแท่งเหล็กในกางเกงคุณจะทิ่มฉัน”

พอเธอพูดอย่างนั้น ใบหน้าของเฉินผิงก็แดงก่ำทันที

“คุณหนูหลิง ผมขอโทษ ผม...ไม่ได้ตั้งใจ ถ้าอย่างนั้นผมจะแบกคุณไว้บนหลัง จะได้ไม่ทิ่มคุณ”

ขณะที่พูดแบบนั้น เขาก็ย่อตัวลงตรงหน้าหลินเข่อติ้ง

“ได้สิ!” หลินเข่อติ้งขึ้นหลังเขา ปล่อยให้เขาแบกเธอ

แม้ว่าพลังของเฉินผิงจะถูกผนึกไว้ แต่การแบกผู้หญิงคนหนึ่งไว้บนหลังก็ยังเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขา