หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4428

ขณะมองดูชายคนนั้น เฉินผิงบอกไม่ได้ว่าเขาเป็นเสี้ยววิญญาณหรือเป็นคนจริงๆ ในขณะนั้นเขาไม่สามารถใช้ปราณสัมผัสตรวจสอบ

“เราไม่ได้ตั้งใจจะรบกวน ต้องขออภัยด้วย” เขากล่าวขณะโค้งให้ชายคนนั้น

ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม เขาก็ควรนอบน้อมไว้ก่อน เพราะไม่ใช่วิสัยของมนุษย์ที่จะโจมตีคนที่ทักทายอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้ม

เฉินผิงรู้ว่าตอนนี้เขาไร้พลัง ดังนั้นจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องอ่อนน้อม นี่ไม่ใช่เวลาจะมาอวดเก่ง

ชายคนนั้นค่อยๆ หันกลับมา สายตาเฉียบแหลมจับจ้องเขา

เฉินผิงจ้องเข้าไปในดวงตาของเขาอย่างไม่กลัวเกรง แน่ใจแล้วว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงเสี้ยววิญญาณ

“ไม่ได้ตั้งใจจะรบกวน?” ชายคนนั้นค่อยๆ ลุกขึ้นยืน “เจ้าสองคนจงใจเข้ามา แต่กลับอ้างว่าไม่ได้ตั้งใจจะรบกวน”

จากนั้นเฉินผิงจึงได้เห็นเขาอย่างชัดเจน เขาสวมชุดคลุมยาวสีดำที่ปกปิดทั่วร่างกาย เมื่อเขาลุกขึ้น เจตจำนงสังหารเย็นยะเยือกก็แผ่ออกมาจากตัวเขา

ขณะมองไปที่เสี้ยววิญญาณของเขา เฉินผิงก็อยากจะสบถออกมาดังๆ ฉันเบื่อจะเสแสร้งแล้ว!

หากพลังของเขาไม่ถูกสะกด เขาก็คงทำแบบนั้นไปแล้ว

แต่ตอนนั้นเขาเสียเปรียบและไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องแกล้งทำเป็นไร้ฝีมือ

“สหาย เราเข้ามาที่นี่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นเท่านั้น ไม่มีเจตนาอื่นใด” เฉินผิงอธิบายอย่างจริงจัง

หากชายคนนั้นลงมือ เขาไม่แน่ใจว่าจะรับมือได้หรือไม่ ดังนั้นจึงไม่ควรไปยั่วยุ

“ใช่แล้ว เราแค่สงสัยเท่านั้นเอง ถ้าคุณไม่พอใจเราจะไปทันที”

เมื่อเห็นเช่นนั้น หลินเข่อติ้งก็รีบคว้ามือเฉินผิงและเตรียมจะออกไป

ชายคนนั้นเริ่มพูดว่า “เจ้าสองคนอยากไปแล้วหรือ? ถ้าข้าไม่อนุญาต พวกเจ้าก็ออกไปจากที่นี่ไม่ได้ และความจริงแล้ว การที่พวกเจ้ามาอยู่ที่นี่เป็นฝีมือของข้าเอง ไม่สงสัยหรือว่าทำไมคนอื่นถึงมองไม่เห็นห้องโถงแห่งนี้?”

เฉินผิงเหลือบมองเธอ ความหงุดหงิดปรากฏชัดบนใบหน้าของเขา

ฉันจะไม่รู้ได้ยังไง?ฉันแค่แสร้งทำเป็นไม่รู้ถ้าเขาต้องการเข้าสิงฉันฉันก็เต็มใจมากที่จะให้เขาสิง! ถ้าเขากล้าเข้ามาในทะเลจิตสำนึกของฉันก็ไม่มีอะไรต้องกังวลจ้าวมารสีชาดจะอัดให้น่วมจนเขาไม่มีวันลืมต่อให้จ้าวมารสีชาดไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาแต่คัมภีร์ทองต้าหลัวในทะเลจิตสำนึกของฉันก็ไม่ใช่สิ่งที่จะประมาทได้

“สาวน้อยคนนี้ไม่เลว แถมยังฉลาดหลักแหลมด้วย”

ชายคนนั้นมองดูหลินเข่อติ้งแล้วพยักหน้าอย่างพอใจ

“ทำไมถึงต้องล่อให้ฉันเข้ามา ในเมื่อคุณวางแผนจะสิงร่างเขา?” หลินเข่อติ้งหันไปมองชายคนนั้นด้วยความสับสน

“ข้าอยู่ที่นี่มาเป็นพันปีแล้ว ดังนั้นมันก็นานมากที่ข้าไม่ได้ลิ้มรสสัมผัสของผู้หญิง เมื่อได้ร่างของเขามา จะต้องมีหญิงสาวปรนเปรอข้า”

เขามองเธออย่างกระหาย

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา ใบหน้าของหลินเข่อติ้งก็แดงก่ำทันที หลังจากนั้นความโกรธก็ปะทุขึ้นในดวงตาของเธอ