หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4429

“ไอ้บ้านี่! แกมันก็แค่เสี้ยววิญญาณไร้ค่า แต่กลับกล้าคิดแบบนั้นกับฉัน ฉันจะทุบตีแกจนกว่าวิญญาณของแกจะสลายไป!”

หลินเข่อติ้งโกรธจัด

“ฮ่าๆ...กล้าพูดจาใหญ่โตทั้งที่พลังของเจ้าถูกสะกดไว้”

ชายคนนั้นหัวเราะลั่นและไม่เกรงกลัวแต่อย่างใด

แม้ว่าเขาจะเป็นเสี้ยววิญญาณ และความแข็งแกร่งของเขาลดลงจนเหลือเพียงเศษเสี้ยวเมื่อเทียบกับตัวเขาในอดีต แต่เมื่อต้องจัดการกับเธอและเฉินผิงซึ่งพลังของพวกเขาถูกสะกดจนไม่ต่างกับคนธรรมดา เขาย่อมเป็นฝ่ายชนะแน่นอน

“ตายซะ!”

ทันใดนั้นหลินเข่อติ้งก็แบมือ อักขระบนฝ่ามือเปล่งประกายเจิดจ้า

จากนั้นแสงสีทองก็พุ่งใส่เขา

ชายคนนั้นตกตะลึงในทันทีและถอยกลับอย่างรวดเร็ว ในขณะเดียวกัน รูปปั้นสัตว์อสูรทั้งสองข้างของห้องโถงก็เริ่มเคลื่อนไหว

ลำแสงสีทองพุ่งไปที่รูปปั้นสัตว์อสูรและสะท้อนไปยังรูปปั้นอื่นๆ ที่มีอยู่จำนวนมาก พลังของมันค่อยๆ จางหายไป

เมื่อหลินเข่อติ้งเห็นว่าโจมตีพลาดเธอก็ทำหน้าเครียด เพราะเธอรู้ว่านั่นคือโอกาสเดียวของเธอ

จากนั้นเขาก็ปรากฏตัวต่อหน้าเฉินผิงและหลินเข่อติ้งอีกครั้ง สายตาของเขาจ้องไปที่เธอ ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยความโกรธแค้น

“เจ้าเป็นอะไรกับกับนักบวชชราคนนั้น? สาวน้อย ทำไมมันถึงวาดอักขระนั่นให้เจ้า? แต่ไม่ว่าเจ้าจะเป็นอะไรกับมันก็ตาม ที่ข้าเป็นแบบนี้ก็เพราะมัน เพราะฉะนั้นเจ้าต้องชดใช้”

หลังจากที่ชายคนนั้นพูดจบ เขาก็โบกมือเบาๆ

พลังที่พุ่งเข้ามายกหลินเข่อติ้งลอยขึ้นจากพื้น ทำให้เธอหายใจไม่ออกและรู้สึกราวกับว่ากำลังจะตาย

เธอคว้าจี้หยกของเธอไว้แน่น ขณะที่กำลังจะบีบเหรียญตราคุ้มภัยให้แตก ทันใดนั้นก็เกิดประกายแสงวาบ

“ปล่อยเธอ!”

เฉินผิงถือกระบี่พิฆาตมังกรและฟาดฟันใส่ชายคนนั้นอย่างรุนแรง

จิตดาบอันน่าสะพรึงกลัวทำให้เขาผงะ และเขาก็ปล่อยมือจากหลินเข่อติ้งทันที

แม้แต่เฉินผิงเองยังไม่แน่ใจว่าเขาปลดปล่อยจิตดาบออกมากับการโจมตีได้อย่างไร

โครม! โครม! โครม!

“เฉินผิง!” เมื่อเห็นเช่นนั้น หลินเข่อติ้งก็รีบวิ่งเข้ามาหาเฉินผิงด้วยสีหน้ากังวล

เฉินผิงส่งสายตาใส่เธอ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ฉันคงจะแกล้งโง่หลอกให้ชายคนนั้นหลงเข้าไปในทะเลจิตสำนึกของฉันได้แล้ว!

“น่าแปลกจริงๆ เจ้ารู้วิชาหมัดจากอาณาจักรแดนสรวงด้วย ถ้าจำไม่ผิด หมัดของเจ้าน่าจะเป็นไม้ตายของเฟิ่งมัว ไม่นึกเลยว่ามันจะมาอยู่กับผู้บำเพ็ญเพียรระดับต่ำอย่างเจ้าหลังจากผ่านไปหลายพันปี เมื่อได้เข้าสิงเจ้าแล้ว ข้าจะเพิ่มพลังให้เจ้าอย่างมหาศาล”

ร่างของชายคนนั้นค่อยๆ ปรากฏขึ้นกลางอากาศในห้องโถง เขามองลงมาที่เฉินผิงและหลินเข่อติ้ง

“ฉันไม่ยอมให้แกเข้าสิงเขาหรอก!”

หลินเข่อติ้งยืนปกป้องเฉินผิงและถือเหรียญตราคุ้มภัยไว้ในมือ

เมื่อเห็นเช่นนั้นเฉินผิงก็ตกใจ เขารีบบอกเธอว่า “รีบไปเถอะคุณหนูหลิง ไม่ต้องห่วงผม”

“ไม่มีทาง ฉันจะไม่ทิ้งคุณ”

หลินเข่อติ้งส่ายหัว