หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4439

“ข้าจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าผ่านไปกี่ปีแล้วที่ไม่มีคนเป็นๆ มาที่นี่!”

เสียงของผู้หญิงดังขึ้น ยิ่งทำให้กลิ่นที่อบอวลอยู่ในอากาศหอมกว่าเดิม

ไม่กี่วินาทีต่อมาก็มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้น ผู้หญิงงดงามสูงราวห้าฟุตเจ็ดนิ้ว ชุดสีแดงเข้ารูปเน้นหุ่นอันไร้ที่ติและโค้งเว้าของเธอ ผิวเนียนขาวราวกับหิมะกระจ่างใสไม่มีตำหนิแม้แต่น้อย

หน้าอกอิ่มเอิบและขาเรียวยาวของเธอดูมีเสน่ห์ ริมฝีปากสีแดงเข้มดูสวยแบบหญิงสาววัยผู้ใหญ่ ขณะที่ใบหน้าบอบบางอ่อนช้อย ดวงตาที่เย้ายวน และริมฝีปากแดงฉานทำให้การเคลื่อนไหวทุกชั่วขณะของเธอชวนหลงใหล

แม้แต่จูชิงซิ่วและหลินเข่อติ้งที่เห็นผู้หญิงคนนั้นก็ยังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าตัวเองงามไม่เท่า

จี้อวิ๋นและอสูรสายฟ้าตกตะลึง ขากรรไกรของพวกเขาค้างในขณะที่น้ำลายไหลลงมา

ทันใดนั้น ดูเหมือนว่าปราณสัมผัสของพวกเขาจะตกอยู่ใต้การควบคุมของผู้หญิงคนนั้น

มีเพียงเฉินผิงที่ยังไม่ถูกควบคุม แม้ว่าดวงตาของเขาจะจ้องไปที่ผู้หญิงคนนั้น แต่สายตาของเขากลับไร้ซึ่งความใคร่หรือความปรารถนา

ผู้หญิงคนนั้นเหลือบมองเฉินผิงสองครั้ง แววตาของเธอแสดงความประหลาดใจ

“คุณเป็นใคร?” เฉินผิงถาม “คุณฆ่าพวกที่อยู่ชั้นล่างใช่ไหม?”

“พ่อหนุ่ม อย่างข้าน่ะหรือจะฆ่าใครได้? ข้าไม่ได้ฆ่าใครเลย” ผู้หญิงคนนั้นตอบ ใบหน้าของเธอมีร่องรอยของความขุ่นเคือง

น้ำเสียงและท่าทางของเธอดึงดูดใจชายได้อย่างชำนาญ

“ไม่น่าจะเป็นเธอ นางฟ้าคงไม่มีวันฆ่าใครได้!” จี้อวิ๋นพูดปกป้องผู้หญิงคนนั้นในทันใด

สำหรับคนที่ไม่เคยกล้าพูดจาขัดใจเฉินผิง นี่ไม่เหมือนตัวเขาเลย

“ใช่แล้ว ไม่ใช่ฝีมือของเธอหรอก ข้าแน่ใจ!” อสูรสายฟ้าพูดพร้อมน้ำลายไหล

เฉินผิงเพิกเฉยต่อคำพูดของพวกเขา เห็นได้ชัดว่าทันทีที่ผู้หญิงคนนั้นปรากฏตัว ปราณสัมผัสของพวกเขาก็ถูกควบคุม

จูชิงซิ่วและหลินเข่อติ้งซึ่งเป็นผู้หญิงไม่ได้รับผลกระทบจากความงามของผู้หญิงคนนั้น แต่ถึงอย่างนั้น ใบหน้าของพวกเธอก็เผยความตกใจ และพวกเธอก็ยืนนิ่งตะลึงงัน

เมื่อเธอยืนอยู่ตรงหน้าเขา เส้นด้ายแห่งเหตุผลเส้นสุดท้ายก็ขาด

เขาจำนนต่อความขาดสติ

เสียงจ้าวมารสีชาดก้องอยู่ในใจของเขาและคอยเตือนสติ “อย่ายอมแพ้! ตื่นสิ!”

ทว่าไม่เป็นผล

เฉินผิงพุ่งไปข้างหน้า โอบกอดหญิงสาวไว้แน่น ร่างกายของเขาร้อนผ่าว ดวงตาของเขาแดงก่ำราวกับหมาป่าหิวโหย

หญิงสาวไม่ได้หวาดกลัว เธอหัวเราะเบาๆ และเอนตัวเข้าไปใกล้ ริมฝีปากสีแดงเข้มของเธอแตะที่ริมฝีปากของเฉินผิง

จี้อวิ๋นและอสูรสายฟ้ามองด้วยความอิจฉา

สีหน้าของจูชิงซิ่วและหลินเข่อติ้งเปลี่ยนไปอย่างไม่อาจปิดบัง คิ้วของพวกเธอขมวดเล็กน้อย และแววตาก็ปรากฎความริษยา