หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4451

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้พวกเขาไม่มีเวลาคิดเรื่องพวกนั้นแล้ว ทางออกอยู่ตรงหน้าพวกเขา ทั้งเฉินปี่ชิงและเฮยเสวียนเฟิงเริ่มร้อนใจมากขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อออกไปจากที่นั่นแล้ว พวกเขาก็จะเป็นอิสระ

พวกเฉินผิงออกจากหอคอยมาก่อน จากนั้นพวกเขาก็หันไปหาเฉินปี่ชิงและเฮยเสวียนเฟิงแล้วพูดว่า “พวกคุณสองคนพยายามออกมาช้าๆ ถ้าทำไม่ได้ ผมจะทำลายวงแหวนอาคมให้...”

เฉินผิงรู้ว่านอกเหนือจากอาคมสะกดในแต่ละชั้นแล้ว มันต้องมีวงแหวนอาคมสะกดอยู่รอบๆ หอคอยด้วย อย่างไรก็ตาม เขาอยากให้เฉินปี่ชิงและเฮยเสวียนเฟิงลองดูก่อน

ทั้งสองพยักหน้าและเดินช้าๆ มายังทางออก

ทันทีที่ใกล้ถึงทางออก แสงสีขาวก็ปะทุขึ้นกะทันหัน ทั้งเฉินปี่ชิงและเฮยเสวียนเฟิงกระเด็นไปด้านหลังทันที

ทันใดนั้น อักขระลึกลับนับไม่ถ้วนก็ปรากฏขึ้นรอบหอคอย อักขระเหล่านี้แผ่พลังแปลกประหลาด ออกมาครอบคลุมหอคอย

ในขณะนั้น สิงโตหินสี่ตัวที่ล้อมรอบหอคอยดูเหมือนจะมีชีวิตขึ้นมาท่ามกลางแสงเรืองรอง พวกมันส่งเสียงคำรามสะเทือนแผ่นดิน

เฉินผิงตกตะลึงเมื่อได้เห็นอย่างนั้น เขาไม่นึกว่าวงแหวนอาคมภายนอกหอคอยจะทรงพลังขนาดนี้

เขาไม่มีแม้แต่ความกล้าที่จะทำลายวงแหวนอาคมอีกต่อไป

สิงโตหินทั้งสี่คำราม หอคอยซึ่งห่อหุ้มด้วยแสงเรืองรองก็เริ่มพร่ามัวลงทีละน้อย ราวกับว่ากำลังจะหายไป

ในขณะเดียวกัน พลังที่น่าสะพรึงกลัวและมหาศาลก็ห่อหุ้มเฉินผิงและพรรคพวก ทำให้พวกเขาขยับตัวไม่ได้เลย

ความตื่นตระหนกเข้าครอบงำพวกเฉินผิง

ทันใดนั้นลำแสงจำนวนหนึ่งก็พุ่งออกมาจากปากของสิงโตหินทั้งสี่ มันตรงมาหาเฉินผิงและพรรคพวก

พวกเขาตัวแข็งทื่อและตะลึงงันกับลำแสงที่ยิงเข้ามากะทันหัน พวกเขาไม่มีพลังที่จะต้านได้เลย

เฉินผิงพยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นจากพลังอันแข็งแกร่ง แต่ความพยายามของเขากลับไร้ผล

ขณะที่ลำแสงอันเจิดจ้ากำลังจะฆ่าพวกเฉินผิง ก็มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้นช้าๆ

“การคำนวณของฉันผิดพลาด ฉันคาดการณ์ไว้ทุกอย่างแล้ว แต่ไม่นึกว่าหอคอยผนึกมารจะปรากฏขึ้นที่นี่ โชคดีที่มาทันเวลา ไม่อย่างนั้นเธอคงตายไปแล้ว ทีหลังห้ามเสี่ยงเข้าไปในพื้นที่ที่เธอไม่รู้จักอีก” นักพรตชราตำหนิหลินเข่อติ้ง

“เข้าใจแล้วค่ะ” หลินเข่อติ้งพยักหน้า

เฉินผิงรู้ว่าอาจารย์ของหลินเข่อติ้งต้องเก่งมากแน่ๆ เขาจึงถามว่า “ท่านนักพรต ที่นี่คือหอคอยผนึกมารเหรอ? คนที่ถูกผนึกอยู่ข้างในเป็นใคร? ท่านช่วยคนสองคนที่ติดอยู่ข้างในได้ไหม? พวกเขาอยู่ตรงทางออกของหอคอย”

นักพรตชราเพียงแค่เหลือบมองเฉินผิง จากนั้นก็ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า “หอคอยผนึกมารเต็มไปด้วยผู้มีสายเลือดมังกร ฉันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับพวกเขา แล้วทำไมฉันต้องช่วยพวกเขาด้วย?”

เฉินผิงชะงัก เขาไม่นึกว่าหอคอยผนึกมารจะเอาไว้ขังผู้มีสายเลือดมังกร

เฉินผิงถามด้วยความสับสน “ทำไมล่ะ? ทำไมผู้มีสายเลือดมังกรถึงถูกขังไว้ในนั้น?”

นักพรตชรามองเฉินผิงแล้วตอบว่า “คุณชักจะพูดมากเกินไปแล้ว ทำไมฉันต้องบอกคุณด้วย? คุณคิดว่าคุณเป็นใคร? คุณไม่ใช่ศิษย์ของฉัน อะไรทำให้คุณคิดว่าฉันควรช่วยคุณ?”

“ท่านอาจารย์...” ใบหน้าของหลินเข่อติ้งแดงก่ำทันใด